Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
‐ Mówi, ale oni zbyt szlachetni nie są, więc czemu niby mieliby pomagać w walce z uciskiem Stalowych?
‐Interesy.
‐ Jasne. Coś jeszcze?
Wzruszył ramionami.
Wzruszyłeś, a on w sumie też.
‐Jeżeli na tym kończymy, to pozwól, że teraz zniknę.
‐ A kiedy, lub po co, wrócisz?
‐Cele się zmieniają z minuty na minutę. Ale nie martw się, nie zamierzam zmieniać strony.
‐ Powiem jeszcze, że łącznie mamy tu kilkaset żołnierzy z wielkimi chęciami, ale bez borni i wyszkolenia.
‐Da się załatwić.
‐ Broń czy wyszkolenie?
‐Czemu nie oba?
‐ Bo nie byłem pewien, czy jesteście w stanie oba zapewnić.
‐O to się nie martw.
Pokiwał głową. Chyba go tym uspokoiłeś.
‐To wszystko?
‐ Z naszej strony, to tak.
‐Dobrze, pozwólcie więc, że odejdę na pewien czas. Po tych słowach odwrócił się i poszedł w stronę wyjścia. Jeżeli nikt go nie zatrzymał, to użył magii cienia, by zniknąć dalej, między drzewami.
Udało Ci się to.
I tym samym sposobem starał się dostać na skraj lasu, byleby widzieć zamek Stalowych.
