Szczyt Wron

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zbliżył się do niej.
‐Unikaj ich, nawet jeżeli są bardzo mili.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ale czemu? Kim są? Są niebezpieczni? ‐ spytała kilkukrotnie, jak każdy ciekawy świata, który zaczął poznawać coś poza swoim rodzimym otoczeniem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tylko wtedy, kiedy pożyczą ci pieniądze. To Lichwiarze, udzielają innym pożyczek na wysoki procent, a później, gdy nie można spłacić długu, to zabijają, albo sprzedają dłużnika jako niewolnika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Faktycznie, nieciekawe typy. ‐ powiedziała, obdarzając równie czujnym, co nienawistnym, wzrokiem Lichwiarza, który obecnie rozmawiał z sołtysem wioski i oddalił się chwilę później wolnym krokiem. ‐ A Ci cali Stalowi? Co o nich możesz mi powiedzieć?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Stalowi…hm. O ile wszyscy Lichwiarze są tacy sami, to tutaj nie chciałbym oceniać Stalowych na podstawie kilku. Dążą do pokoju, a ten widzą najprawdopodobniej w tym, że tylko jedno państwo może rządzić. I chcą sprawić, że to ich państwo będzie królować. Gorsi jednak są Krzyżowcy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jacy znowu Krzyżowcy? ‐ zapytała, gdy przyswoiła sobie całą wiedzę o Stalowych Ludziach z Imperium Gryfów, o których jej mówiłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Żołnierze z Miasta Argent, rasiści wobec innych ras, niż ludzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czy jest tu ktoś, na kogo powinnam uważać? Może poza tymi Lichwiarzami?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jeżeli pojawi się przykład, to cię powiadomię. Istnieje wiele zagrożeń w zależności od miejsca, w którym się znajdujemy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwała głową ponownie, ale tym razem po raz ostatni, ponieważ nie miała sposobności zadać kolejnego pytania ‐ dowódca kazał Wam się zbierać i ruszać w drogę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pomógł więc swojej towarzyszce i ruszył wraz z nią dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jechaliście dość długo, ale dobra pogoda, zadbany gościniec i objęcia siedzącej za Tobą Elfki jakoś wynagradzały Ci przeciągającą się podróż… Wkrótce ujrzeliście koniec drogi, która prowadziła w górę, do zamku między skałami, siedziby Stalowych, co można byłoby poznać nawet bez powiewających tam proporców i kilku kręcących się w powietrzu Gryfów. Jednakże przed zamkiem, w zwężeniu górskich skał, stała kamienna brama i mur, które blokowały drogę nieproszonym gościom. Na szczęście kilka słów wyjaśnienia Waszego dowódcy pozwoliło Wam ruszyć dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐I witamy na Szczycie Wron…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Elfka nie miała pytań, zwłaszcza co do nazwy, gdy dostrzegła tabuny tych ptaków pożerające zwłoki powieszonych dawno temu chłopskich buntowników… Tak czy inaczej, do samego zamku nie wjechaliście, tam ponownie udał się tylko Ork.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niezbyt przyjazna okolica.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chłopskie bunty niedawno zrobiły swoje, zwłaszcza że dostawali pomoc z zewnątrz. ‐ powiedział jadący niedaleko najemnik. ‐ Szkoda tylko, że wciąż nie wiadomo, kto był… Może tym się mamy zająć?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tropienie sprawy? Hm, nawet ciekawe zajęcie. I spokojne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Bardziej tych, którzy za tym stoją. ‐ odparł, a po chwili wszyscy mogliście ruszyć dalej, gdy Ork załatwił kolejne formalności ze strażnikami lub nawet oficerami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc ruszył dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiliście na obszerny, brukowany dziedziniec zamczyska, pełen drewnianych dobudówek w rodzaju stajni i spichlerzy, służby oraz żołnierzy Stalowych wszelkiej maści: Od elitarnych piechurów, przez mięso armatnie, na kusznikach i łucznikach kończąc. Szczególnie wyróżniał się jeden, w lśniącej zbroi, hełmie z przyłbicą i z mieczem dwuręcznym na plecach. Jego kroki dudniły o kamień, gdy kierował się w kierunku Orka, który też podszedł kilka kroków do przodu. Po chwili niepewności uścisnęli sobie dłonie i przeszli do omawiania interesów.