Dzikie Pogranicze

[Kubeł1001]

Zohan666

//Właściwie to mam takie pytanie. Niby gram już tu od dwóch lat i moja postać zna się coś tam na alchemii, ale dalej nie wiem pewnej rzeczy. Jak może taką np. miksturę leczenia zrobić? W Kąciku alchemicznym jest tylko podana historia owej mikstury, co ona robi itp. Trzeba mieć jakieś przyrządy i odpowiednie składniki czy jakoś inaczej?//

Pomacał palcami swój uszkodzony bark i spróbował oszacować jego stan. Gdy już to zrobił, to wziął w dłoń jakiś kamień, który mógłby nawet w najmniejszym stopniu pomóc mu w ewentualnie obronie, i czekał aż ktoś po niego przyjdzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Trzeba, niestety. Nie jesteś w stanie zrobić jej z byle czego i na szybko, na polu bitwy.//
Taki kamień to marne pocieszenie w wypadku dwumetrowego dzikiego Orka, ale fakt, dzięki niemu możesz chociaż ginąć z czystym sumieniem.
Na szczęście gdy odgłosy bitwy ucichły zobaczyłeś Leifa, krwawiącego obficie z prawego przedramienia, choć widząc Cię, bez słowa pomógł Ci wstać.
‐ Wygraliśmy. ‐ powiedział, choć było to oczywiste, nawet Ci bardziej “cywilizowani” Orkowie z Hordy czy Księstwa nie mają w zwyczaju brać jeńców, więc co dopiero te dzikusy? ‐ Pięciu nie żyje, reszta to ranni. Jak się trzymasz?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Żyję, żyję. ‐ Wyciągnął zdrową rękę. ‐ Pomóż mi wstać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podał Ci prawą dłoń, stawiając Cię na równe nogi i krzywiąc się przy tym z bólu. Gdy wstałeś, zauważyłeś, że mówił prawdę: Niewielu najemników trzymało się na nogach, a jeśli już, to nieśli rannych kompanów, ich wyposażenie, mięso z upolowanych zwierząt i tak dalej. Może i wygraliście tę potyczkę, ale za jaką cenę?

[Kubeł1001]

Zohan666

Jest też jeden plus ‐ więcej pieniędzy dla niego, które mu zrekompensują mu pogruchotaną rękę.
‐ Któryś z nich uciekł czy wszystkich utłukliście?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba kilku, także możemy spodziewać się rozrywkowej nocy w obozie, chyba że ten kupiec jest na tyle tępy, aby w panice od razu zacząć uciekać. W szczerym polu rozetrą nas na miazgę jeszcze szybciej niż w obozowisku.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Ja i ty niewiele zdziałamy z niesprawnymi rękoma. Miejmy nadzieję, że nie przyjdą albo odeprzemy jakoś ten atak. Lepiej już ruszajmy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i po jakimś czasie niedobitki Waszego oddziału wróciły do obozu, gdzie od razu zajęli się Wami dwaj Medycy oraz Mag Leczenia, a jeden ze starszych stażem najemników prowadził rozmowę z Waszym pracodawcą, mówiąc mu, co zaszło podczas polowania.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Będzie sprawna? – zagadał do Medyka. – Ręka oczywiście.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Za kilka dni. ‐ odparł, wzruszając ramionami. ‐ Może za tydzień. Jeśli chcesz trzymać w niej broń jeszcze dziś, to pogadaj z tym Magiem, on powinien to załatwić, ale na pewno nie za darmo. ‐ poradził na odchodnym i ruszył zająć się kolejnym pechowym łowcą.

[Kubeł1001]

Zohan666

Lepiej być zdrowym już dziś, bo możliwe, że orkowie jeszcze dzisiaj zaatakują.
– Magu! Cho no tu! – zawołał, jeżeli nie było go w zasięgu wzroku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podszedł. Był mężczyzną po czterdziestce, z widocznymi siwymi włosami, choć większość pozostawała jeszcze w naturalnym, kasztanowym kolorze. Pocierając krótką kozią bródkę, zastanawiał się nad czymś, przyglądając Ci się.
‐ Widzę, że otrzymałeś niezbędną pomoc, więc pozwól mi zająć się innymi. ‐ burknął i wstał, zabierając się do odejścia.

[Kubeł1001]

Zohan666

— Chcę być jeszcze dzisiaj sprawny. — spojrzał na Leifa. — On też musi być. Zapłacę, jeżeli trzeba.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mag ponownie nachylił się nad Tobą, jakby badał Twoją ranę, ale odezwał się szeptem:
‐ Nie tak głośno, bo nagle będę musiał wyleczyć wszystkich, a nie jestem w stanie, a nie chcę, żeby mnie któryś zadźgał we śnie za to, że nie pomogłem jemu albo jego kompanowi. Wezmę trzydzieści sztuk złota od łebka. Zadowolony?

[Kubeł1001]

Zohan666

— Dobrze. — szepnął i po chwili wyciągnął mieszek, ale tak, żeby tylko on i mag go widzieli. — Dasz radę teraz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zabrał sakiewkę i przeliczył monety, chowając ją do rękawa szaty. W odpowiedzi jedynie skinął głową i strzyknął palcami, a po kilku chwilach, jakie zajęły mu wymamrotanie zaklęcia, wypuszczenie z palców mlecznobiałej mgły, zaklęcia znieczulającego, i wyleczenia obrażeń samymi dłoniami, które otaczała zielona poświata. Gdy skończył, zajął się też Leifem i odszedł do swoich zajęć.

[Kubeł1001]

Zohan666

Skoro jest już zdrowy, to zjadł coś i się napił. Spróbował też się zdrzemnąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko to Ci się udało, ponieważ byłeś przeraźliwie głodny, zmęczony i spragniony po polowaniu i walce z Orkami, a najemnicy przekonali kupca, aby nie próbował teraz zmieniać lokalizacji obozu. Jednakże i tak Cię obudzono, wieczorem, ponieważ wtedy wszyscy mieli być na nogach, gdyż obawiano się odwetowego ataku Orków.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Ty się bardziej orientujesz w tych okolicach. Gdyby orkowie zaatakowali, i byłoby wiadome, że przegramy, to gdzie byś uciekał? – zapytał się Leifa, ale tak, żeby tylko on to słyszał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Myślę, że dalej ku Verden. Im bliżej, tym większa szansa na spotkanie jakiejś cywilizacji, choćby obozu łowców, strażnicy czy miasteczka, które powinno dać nam schronienie… Naprawdę uważasz, że może być tak źle? ‐ odpowiedział i sam zadał pytanie, również zniżając głos do konspiracyjnego szeptu.