Achaton

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zgładziłeś tak przynajmniej kilku strzelców, kilkunastu piechurów, ale przede wszystkim kilkadziesiąt biegnących przed piechotą Grzybiaków, które to w niemalże identycznej liczbie otoczyły Cię i zaatakowały, napierając raz za razem, podczas gdy większość Elfów pobiegła dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czas na kochany wiatrak, czyli chwycenie broni trochę niżej i obroty tak, żeby trafić wszystkich otaczających go wrogów. Zaraz po tym użył magii ziemi, by unieść się wyżej na platformie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ściąłeś ich tak więcej, niż zamierzałeś, bo wykazując więcej odwagi niż instynktu samozachowawczego nacierały falami, niepomne wirujących ostrzy. Przestały przez nie ginąć, dopiero, kiedy wyniosłeś się na platformie w górę. Niemniej, stałeś się też idealnym celem dla łuczników, z czego skrzętnie skorzystało kilku zamaskowanych wśród drzew i ostrzelało Cię. W większości może i niecelnie, ale poza tym trafili trzykrotnie, na szczęście nie przebijając pancerza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Na platformie przeniósł się w bezpieczniejsze miejsce, a platformę oddał grzybiakom. Znaczy się, jako uderzenie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bezpieczniejszego miejsca właściwie nigdzie nie było, ale znalazłeś chociaż takiego, gdzie do Ciebie nie strzelają.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przynajmniej tyle, wrogowie w okolicy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kilka Grzybiaków biegnących w Twoim kierunku, ale wyglądają bardziej, jakby przed czymś uciekały, niż szarżowały.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No to zły kierunek. Zabił je toporem, by na koniec zobaczyć, co było powodem ich ucieczki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zdecydowanie szarżujący na Wasze pozycje Ent. A właściwie to kilka Entów. Problem był taki, że stałeś im na drodze, a Pasterze Lasów częściej rozdeptywali takie przeszkody niż je omijali.

[Kubeł1001]

Vader0PL

T‐to z lekka duży problem. Użył magii ziemi, by zostać poza ich zasięgiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//W górę, w tył, w lewo, w prawo? Tak, to ma znaczenie.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Nisko i daleko

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Mogłeś w gorę, byłoby zabawniej.//
Udało się, acz Enty wciąż walą przed siebie, nie tylko Cię goniąc, ale i biegnąc wprost na front.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czas na magię. Stworzył dwie kamienne ściany, którymi spróbował zgnieść jednego Enta, a drugiego zaatakował setkami kul śmierci w głowę. Energię brał ze swoich ofiar, bo też pozwolił sobie na wyssanie ich energii.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kule śmierci zrobiły swoje i padł martwy. Drugi walczył, wykorzystując swoją siłę, aby powstrzymać napierające ściany. Inny zaś skorzystał z okazji i uratował swego kompana. Jak? Ano, jednym solidnym kopniakiem posyłając Cię dobre sześć metrów dalej, co poskutkowało brakiem koncentracji i zawaleniem się ścian. Pozostałe enty pobiegły dalej, a te dwa rzuciły się wprost na Ciebie, szybko skracając dystans.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dupki. Muszę się bardziej pilnować.
Ponownie spróbował je załatwić, ponownie w ten sam sposób. Jednak po zabiciu pierwszego nałożył większy ciężar na kamienie, plus kule śmierci.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W ten sposób zgładziłeś obu, acz upadając prawdopodobnie Cię zmiażdżą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Taki oto koniec rycerza. A nie, zaraz. Nie jest idiotą, który zakochał się w jakiejś kobiecie lekkich obyczajów, tworząc “zakazaną miłość”.
Stworzył osłonę z kamieni dla siebie na krótki czas i wycofał się poza ich zasięg.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Drewniane truchła napierały, ale ponownie to kamień okazał się trwalszy i wyszedłeś z tej opresji obronną ręką.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I to dosłownie. A jak pole bitwy?