Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
///A Przypadkiem oni nie mieli ich zaatakować? Poczekał z tym tak długo, aż nie dostał rozkazu ataku.
//Oni? Czyli Twój oddział? No tak, zgadza się. A co?//
//No właśnie. Czyli co po ciszy? Wystarczy tylko czekać, aż drugi oddział się ustawi.
//Skoro tak stawiasz sprawę…// Drugi oddział się ustawił, a w tym czasie na wieś spłynął grad bełtów wystrzelonych parabolą przez kuszników, każdy bełt był na dodatek podpalony, aby wzniecić pożary w budynkach zrobionych z drewna i słomy.
Kiedy pożar rósł, on stworzyć to co chciał i cisnął prosto w palisadę.
Stworzyłeś wyrwę w tym samym momencie, kiedy oficer Wami dowodzący dał rozkaz do ataku.
Ruszył. Tarcza na plecy, na płaszcz ze skóry jaszczura. Oburącz swoją broń.
I ruszyłeś, pozostali i Minotaury również.
Przyśpieszył, by być jednym z pierwszych.
Nawet mimo najlepszych chęci ubrany w ciężką zbroję wojownik nie dogna tych lekkozbrojnych.
No cóż, ale i tak nie zamierzał być za późno.
Udało Ci się wpaść przez wyłom jako trzeci, trzeci żywy rzecz jasna, bo na ziemi leżało już dwóch innych piechurów, każdy celnie ugodzony strzałą.
Przygotował tarczę i starał się wypatrzeć pierwszych przeciwników.
Zależy czy cywili uważał za przeciwników, bo takowych jest pełno. Uzbrojeni łucznicy kryją się za, w i między budynkami wioski.
Każdy elf jest teraz przeciwnikiem. Ruszył ku najbliższym.
No i trafiłeś na kobietę z dzieckiem. //Nie zapominaj o jeńcach, mordo.//
///Kuba, to tylko dwa słowa. Kobieta, dziecko. ‐Ty! Idziesz przede mną, jeżeli chcesz ocalić dziecko.
Widać, że niewolę uznała za lepszy wybór od pewnej śmierci, więc wykonała to polecenie.
I tak oto wykorzystując ją jako żywą tarczę ruszył w stronę łuczników.
Takowi dobyli już mieczy i sztyletów, walcząc z bliska przeciw piechurom Mrocznych Elfów, którzy dotarli tutaj wcześniej.
