Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie jestem głupi, moja córko. ‐ odparł, ale zamiast zirytowania swoją uwagą w jego głosie czułaś zadowolenie, zapewne z siebie i swego planu. ‐ Wyzwę go na pojedynek. Jeśli wygram, tym lepiej. Jeśli nie, moi wojownicy zaatakują od tyłu niczego nie spodziewających się żołnierzy Rejenta i jego pałac. Plan genialny w swej prostocie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No, brzmi całkiem dobrze…‐ Odpowiedziała, starając sobie to wyobrazić ‐ Mierzyłeś się już kiedyś z Rejentem? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dawno, kiedy obaj byliśmy młodzi, wtedy też zaczął się nasz konflikt… Pojedynek został nierozstrzygnięty, ale oczywiście to ja miałem od początku przewagę i gdyby nam nie przerwano to bym wygrał.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaśmiała się lekko,
‐ A kiedy ostatni raz widziałeś Heśnika na oczy? ‐ Zapytała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Od tego czasu to właściwie nigdy, nie miałem zamiaru widzieć psa na oczy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ale z jego wojakami często się potyczkowałeś?‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mam własnych. ‐ odparł, wskazując na swą zbrojną bandę. ‐ Więc po co?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No, właściwie to chodziło mi o to, że twoi wojowie się potyczkowali, nie konkretnie ty, ale nieważne. ‐ Jechała dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Płacę im, więc wymagam od nich, żeby byli dobrzy, mają też doświadczenie wynikające z walki z bandytami, dzikimi zwierzami i potworami.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pokiwała głową potwierdzająco, bie uważając szczególnie na to,mówił jej ojciec:
‐ Mhm, tak, tak, napewno są bardzo doświadczeni. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu wjechaliście na drobny pagórek, skąd widzieliście dworek Rejenta. Najzabawniejsze w tym wszystkim było, że poza kilkoma szczegółami wyglądał on kubek w kubek jak ten należący do Twojego ojca.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Te, Tato…Zali dwór Rejenta nie jest podobny naszemu? Nawet identyczny? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Stawiał je ten sam architekt jeszcze dla naszych ojców, gdy żyli ze sobą w przyjaźni.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ A, to w sumie nawet lepiej. Znasz pałac wroga od podszewki. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mniej więcej, bo pewnie wprowadził jakieś zmiany, choć nie może to być nic znaczącego.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No, gdyby chciał coś bardziej zmieniać, widać by było po budynku. ‐ Powiedziała, spoglądając na posiadłość Rejenta.
‐ Co teraz robimy? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ukryjcie się i zaczekajcie. ‐ odparł i po chwili zadumy ruszył samotnie w kierunku posiadłości swego znienawidzonego sąsiada.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Wzrokiem spojrzała na wojów, by za nimi podążyć do miejsca ukrycia się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Schroniliście się w małej przesiece między drzewami, gdzie nie było Was widać, ale Wy mogliście obserwować okolicę bez większych trudności.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

No to co miała zrobić? Czekała, tak jak Ojciec kazał. Obserwowała go.