Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
‐ No ja szefa lubię, ale nie aż tak.
Vader:
‐ Masz tupet równie wielki jak to toporzysko, że ośmieliłeś się tu przyjść. ‐ powiedział butnie Wróżek, pewien że ochronę zapewnią mu jego Nagowie, ale sam mógł przecież mieć niejednego asa w rękawie…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ To nie gadaj, tylko zbieraj badyle. ‐ Powiedział, po czym sam zaczął szukać patyków odpowiednich do zbudowania dalszej części szałasu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mam jeszcze większy, bo ośmielam się iść do władcy Nagów w celu przekazania wiadomości dyplomatycznej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Nie minęła godzina, a wspólnymi siłami uzbieraliście ich odpowiednią ilość, aby powiększyć szałas.
Vader:
‐ Nie przyjmujemy tu dyplomatów, nie po to osiedliśmy na tym kawałku pływającej, pokrytej dżunglą skały.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ale, kurde, będzie z tego rezydencja…‐ Zatarł ręce i zaczął, wspólnymi siłami, powiększać szałas.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie dyplomatów. Posłańców.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Wyrobiliście się do wieczora, a więc pozostaje Wam jeszcze kilka kwadransów do zmierzchu, które również możecie jakoś wykorzystać. A właściwie to chyba Ty możesz wykorzystać, Drogomir od razu po zakończeniu pracy wlazł do swojej części i zaczął donośnie chrapać.
Vader:
‐ A to, co chcesz złożyć, będzie propozycją dyplomatyczną. Gwarantuje, że Trujący Szczyt w żaden sposób nie wesprze żadnego z Twoich mocodawców.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Wrzucił parę zebranych jagód na ząb i zaczął czatować przy granicy plaży z dżunglą. A nóż, usłyszy jakieś zwierzę i je upoluje?

[Kubeł1001]

Kuba1001

To jedna z opcji, inną jest to, że to Ty zostaniesz upolowany przez jakiś zwierzę, w końcu tutaj nie jesteś wcale dominującym gatunkiem bądź drapieżnikiem…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

No tak…Lepiej poczekać, aż będzie mógł wybrać się na polowanie wspólnie z towarzyszem. Wrócił więc do szałasu i tam usiadł z harpunem w dłoni, wartując aż nie poczuje się bardzo znużony. Czemu? Bo tak?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Godziny mijały Ci powoli i bez ekscesów, już niemalże zasnąłeś, gdy nagle cały sen uleciał z Ciebie, a to przez jeden dziki ryk wydobywający się gdzieś z dżungli, jaki zmroził Ci krew w żyłach.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ku*wa. ‐ Zdenerwowany tym, że dzikie zwierzęta nie dadzą mu spać, otwarł oczy. Drogomir pewnie chrapał w najlepsze, co?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐To musi więc być bardzo pokręcona propozycja dyplomatyczna, skoro jest to zaproszenie bez żadnych korzyści dla mojego pracodawcy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Oczywiście, że tak, byle nocny drapieżnik nie może zburzyć iście kamiennego snu Twojego kompana.
Vader:
‐ Naprawdę uważasz, że zaszyliśmy się tu po to, żeby przyjmować posłów, dyplomatów i ich słowa bez pokrycia?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Napchał sobie liści do uszu i spróbował zasnąć znów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie udało Ci się, tak właściwie nawet nie powinieneś, jak to wartownik, ale główną przyczyną tego było nie poczucie winy, a widok dwóch czerwonych ślepi przyglądających Ci się z odległości przynajmniej ośmiu metrów…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

O ku*wa.

Ku*wa.

Kuwa mać.*

Mocniej zacisnął harpun w dłoni, ale nie poruszył się i nie spuszczał wzroku z stwora. Jego wolna dłoń powędrowała w stronę Drogomira, klepiąc go, by wstał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Naprawdę uważam, że nie jest to dobra kryjówka, skoro wiedzą, gdzie wysyłać dyplomatów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Oczy nie zmieniły położenia ani na moment, a Drogomir obudził się, klnąc pod nosem i ziewając.
‐ Cooo…? Co jest? Przecież jeszcze ciemno, po kiego mnie szef budzi?
Vader:
‐ Nikt nigdy nie mówił, że miejsce pobytu enklawy Wróżków i Nagów jest zastrzeżone, było oczywiste od chwili, gdy Nagowie zaczęli się izolować, ale to, że wszyscy wiedzą, gdzie jesteśmy, nie znaczy, że kogokolwiek tu chcemy. Dlaczego nie możesz tego uszanować i odejść, kimkolwiek jesteś?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Bo, jak już wspomniałem, niosę wiadomość do władcy Nagów. Dopiero po jej dostarczeniu będę mógł odejść i wyruszyć do innych, żeby i im dostarczyć to samo. Przykro mi, wypełniam rozkazy. Powiadomiono mnie, że miejscami mogę spotkać… niechęć, jednakże odradzono mi użycie siły, więc pozostało to, co teraz robimy. Załatwienie sprawy słownie.