Miasto Axer
-
Szkieletów musiało tu być dużo i chyba miały jakieś ważne zadanie, sądząc nie tylko po słowach, które usłyszałeś w tunelu kopalni, ale i widoku, jaki zastałeś na zewnątrz: Wejścia, którym się tu dostałeś, strzegło ośmiu kościanych wojowników. Choć nie są pewnie o wiele lepsi od tych, których pokonałeś, to jednak nawet zabijając kilku z zaskoczenia, prawdopodobnie nie zdołasz pokonać wszystkich i prędzej czy później jeden z nich wbije Ci mieczy czy włócznię w ciało, abyś dołączył jako nowy rekrut do ich armii żywych trupów lub wystygł na smaganej wichrem górskiej ziemi Krasnoludów.
-
O k*rwa. No i co ja teraz zrobię. Zabić się tak łatwo nie dam, na pewno muszą być inne wyjścia w tej kopalni. Gdzie mogłem się teraz udać?
-
Na dobry początek? Znowu do kopalni, bo jeśli tamci Cię zobaczą, to albo podniosą alarm, albo zwyczajnie spróbują Cię zabić i pewnie im się uda. Tam będziesz mógł w miarę spokojnie wszystko przemyśleć i poszukać innej drogi ucieczki z tego miejsca, bo faktycznie, powinno być jeszcze minimum jedno wyjście. Tylko że krasnoludzkie kopalnie to prawdziwe labirynty, w tych tunelach łatwo się zgubić i zginąć, nawet jeśli nie ma się Szkieletów i Burgundów do pomocy.
-
W takim razie udałem się w bardziej ustronne miejsce. Wygląda na to, że muszę szukać innych wyjść i jest to jedyna droga ucieczki. Muszę się też zastanowić nad tymi szkieletami. Co one tu robią? Kto nimi rządzi? Dużo pytań, a mało odpowiedzi. Być może planują atak na Axer? Jeśli tak, to czuję się zobowiązany zaalarmować miasto o nadciągającym zagrożeniu. Gdzie teraz mogę pójść?
-
Przez fakt, że znałeś tylko jedne wejście, i zaraz wyjście, to równie dobrze gdziekolwiek, bo jakieś inne muszą być, inna sprawa, że nie masz pojęcia, gdzie. Chyba że spróbujesz śledzić Szkielety i tamtą osobę, która im rozkazywała, może oni też się tam udadzą?
-
Spróbuję ich śledzić, byle ostrożnie i trzymając się bezpieczniej odległości.
-
Szkielety były głupie, a tego, kto wcześniej im rozkazywał, nie widziałeś, więc bez trudu odnalazłeś wejście, choć wypada zaczekać, aż Nieumarli odejdą, żeby nie wpakować się wprost w ich kościste łapska.
-
Więc czekałem w ustronnym miejscu.
-
Przeczekałeś blisko dwa kwadranse, chyba najwyższa pora wyjść.
-
Po cichutku ruszyłem w stronę wyjścia trzymając miecze w pogotowiu. Czy coś było słychać?
-
Nic, a Ty wyszedłeś na smaganą wichrem półkę skalną. Jeśli coś wydawało tu jakiekolwiek odgłosy, to wszystko zakłócał wyjący wiatr.
-
Rozejrzałem się dokładniej. Czy widać było Axer lub szkielety?
-
Miasto było widać, ale na pewno z innej panoramy niż ta, którą widziałeś, opuszczając je. Nic dziwnego, skoro wyszedłeś innym wyjściem… Szkieletów też nigdzie nie widać, gdziekolwiek zniknęły, to chyba nie będą Cię już niepokoić, a ktokolwiek nimi dowodził, może się jeszcze pogłowić, kto pokonał kilku jego kościstych podwładnych.
-
Jak daleko było do ziemi? Dało się zeskoczyć?
-
//Powiedz mi tylko jedno: Po kiego?//
-
//myślę sobie: hej, wyszedłem z kopalni pełnej dziwnych szkieletów i w końcu się z niej wydostaję. Naturalnie chcę być jak najdalej od tej kopalni//
-
//No dobrze, ale po co chcesz skakać, skoro możesz pójść jakąś ścieżką i wrócić w ten sposób do miasta?//
-
//inaczej wyobraziłem sobie tą półkę skalną//
Zrezygnowałem z skoku i poszedłem ścieżką w stronę miasta, kierując się dokładnie do gildii górniczej.
-
Idąc ścieżką odnalazłeś rozwidlenie, które pewne prowadziło do tamtego wejścia, którym najpierw wkroczyłeś do labiryntu tuneli, bądź jakiegoś zupełnie innego. Może Krasnoludy to wszystko odróżniały, dla Ciebie te góry były jednym i tym samym. Niemniej, Twoją uwagę przykuły osobliwe, ale znajome dźwięki: Szczęk oręża. A gdy dołączył do niego pobliski grzmot i z nieopodal w niebo wystrzelił piorun, wiedziałeś już, że coś się dzieje.
-
Być może moje podejrzenia o niespodziewany atak na Axer się sprawdzają. Poszedłem drogą, która nie prowadziła do wejścia do kopalni. Ostatni raz jak tam byłem, wejścia (wówczas dla mnie wyjścia) pilnowały szkielety.
