Miasto Axer

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był on właściwie w ruinie: Po podłodze walały się szczątki mebli, na niektórych z nich oraz na ścianach widać było ślady po błyskawicach, gdzieniegdzie widziałeś jeszcze bełty zamachowców… Niemniej, ich trupów już nie było, zostały zabrane.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie zaczął rozglądać się za swoim toporem, bo o ile nie wątpił w to że zmiażdżył swój pancerz ten mógł jakoś przetrwać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był, choć uchwyt był w drzazgach, ale ostrze trzymało się dobrze, tylko sczerniało.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Żegnaj staruszku…‐ stwierdził jakby smutno po czym przypiął ostrze do pasa. Miał co do niego pewien plan ‐. No panowie teraz zobaczmy jak idzie budowa uniwersytetu i mojego pałacu…

Jak powiedział tak zrobił, ruszył najpierw w stronę uniwersytetu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tam, z iście krasnoludzkim rozmachem i zapałem, kładziono już fundamenty.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Pokiwał głową, pociągnął nosem, napił się z manierki i ruszył dalej, obejrzeć budowę swego pałacu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tam fundamenty były już gotowe, teraz stawiano pierwsze ściany. Nagle, zauważyłeś jak biegnie do Ciebie jakiś Krasnolud, sądząc po jego ubiorze, to pewnie jeden z architektów.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zdjął zatem hełm i czekał aż ów do niego dotrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Panie! ‐ rzekł i ukłonił się. ‐ Jak widzisz, mamy już fundamenty i chcielibyśmy, żebyś to Ty wmurował tam kamień węgielny.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Uśmiechnął się z lekka, przyczepił hełm do pasa i stwierdził

‐ Oczywiście, prowadź !

[Kubeł1001]

Kuba1001

I zaprowadził Cię do owego rogu, gdzie czekało już kilku robotników i duży kamień węgielny.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Pomóżcie no panowie .‐ stwierdził zabierając się do podniesienia go, a gdy to zrobił pomógł przenieść go na wyznaczone miejsce po czym wmurować ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak, z drobną pomocą, wmurowałeś kamień węgielny, co może nie przyspieszyło prac, ale miało spore znaczenie symboliczne. Propagandowe w sumie też, ale w kraju nie jest tak źle, żebyś się tym musiał szczycić.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Pokiwał dumnie głową po czym rzekł uroczyście.

‐ Wspaniale panowie, podtrzymać tak pracę a już niedługo zasiądę w tych komnatach !‐ zaśmiał się z lekka po czym spojrzał po swojej straży i… stwierdził ‐. Teraz ruszymy do…banku.‐ jak powiedział tak zrobił, skierował się do banku w którym Książęcy pieniądz zapewne był przechowywany… bo skarbiec w ratuszu raczej dobrą decyzją by nie był…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jednak całe skarby były składowane w skarbcu. Tyle, że był on prawie wielkości Ratusza, a na dodatek z zewnątrz przypominał pancerną fortecę, która miałaby przetrwać atak armii wszystkich Lordów Pustki, Paktu Trzech i pozostałych, i to na raz.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też uśmiechając się jak dziecko które znajduje starą, ale bardzo lubianą przez siebie zabawkę wmaszerował do owego budynku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dość obfite straże czy zabezpieczenia, nie miały zamiaru Cię zatrzymać, więc szybko trafiłeś pod główne, pancerne wrota, które kryły ogromne i nieprzebrane krasnoludzkie bogactwa.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też Baron otworzył je, i wszedł do komnaty żeby nabić sobie mieszek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bogactwo tam zgromadzone mogło olśnić nawet takiego chciwca, jak Baron. Oczywiście, pełno tam było złotych monet, ale nie brakowało najróżniejszych kamieni szlachetnych, sztabek złota i srebra, a nawet ozdób z nich wykonanych. Swoich orlim wzrokiem zauważył nawet olbrzymiego rodzaju perłę, na oko wielkości Baronowej głowy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Stanął na chwilę wryty po czym grzeczniutko, przypatrzywszy się owym skarbom sięgnął po jeden ze swoich mieszków i zaczął go napełniać grubo złotem.