Las Straceńców

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Obawiam się, że niestety tak. Chodzi o wczorajszy…incydent z łakiem. Usiądzie pani?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Obejdzie się, i tak miałam już wychodzić… Niech pan mówi, ble szybko.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wzruszył uskrzydlonymi ramionami i z miną, która, jak miał nadzieję, wyrażała wstyd, powiedział ‐Chciałem się tylko dowiedzieć, jak się pani po tym okropieństwie czuje. I przeprosić za kompana. To w pewien sposób moja wina, niepowiniennem zostawiać go samego. Wychowywał się jako niewolnik, spędził tak większość życia, i nie jest jeszcze do końca przystosowany do życia w społeczeństwie. Czasem nierozumie, że wolność nie oznacza, że może wszystko. Bardzo panią za to jeszcze raz przepraszam

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oczywiście, nie żywię do pana jakiejkolwiek urazy. ‐ powiedziała łagodnie, gdy przyswoiła już sobie Twoją wypowiedź, ale zaraz podjęła znacznie ostrzejszym tonem: ‐ Jednakże ten zuchwały pies może być pewien, że po przekroczeniu bram Imalin zostaną wyciągnięte wobec niego konsekwencje, a ja będę za jak najsurowszym wyrokiem.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Przy słowie “pies” zacisnął szczękę i palce (u stóp, żeby nie było widać), ale starał się nie pokazać swojego gniewu, sprawić wrażenie spokojnego, uśmiechniętego i uprzejmego.
‐Rozumiem, w takim razie postaram się, by do tych bram nie trafił. Bardzo pani dziękuję za wyrozumiałość i poświęcony czas i jeszcze raz przepraszam za to, co musiała pani przejść‐ Skłonił się 45° nachylenia do podłoża, rozkładając lekko zielone skrzydła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Prychnęła cicho i ominęła Cię, wychodząc z karczmy.
‐ Mogło być gorzej, uwierz. ‐ skwitował stojący za ladą barman‐najemnik. ‐ Zawsze mogła posłać jakichś zbirów tutaj lub na trakt, żeby rozprawili się z Wami daleko przed Imalin. Taaa… Mam nadzieję, że tego nie słyszała… Cholerny jęzor.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Powiedział cicho ‐Jestem bez problemu skłonny w to uwierzyć, jestem nawet skłonny przypuszczać, że i tak to zrobi… Mam nadzieję, że nie będziesz miał przez nas kłopotów. Kto to w ogóle jest?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Słabo u Ciebie z pamięcią, kolego. ‐ powiedział, machnąwszy ręką, gdy wspomniałeś o kłopotach. ‐ Mówiłem już przecież. Zapomniałeś?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Narzeczona kogoś istotnego‐ powiedział po chwili zastanowienia ‐Ale za Chiny nie pamiętam kogo, było późno, a ja byłem zaspany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No i tego się trzymajmy, bo nieważne z kim śpi, to i tak może ud***** zarówno Ciebie, jak i Twojego nierozważnego towarzysza… Kim on tak w ogóle jest? ‐ spytał, unosząc nieco obie brwi… Cóż, dobrze by było, gdyby nie pytał o rasę, ale ogólne informacje o Łaku, bo ujawnienie, że nim jest byłoby co najmniej nierozsądne.

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Za Chiny? Hm?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐To… wyzwolony niewolnik, próbuję pomóc mu włączyć się w społeczeństwo, choć idzie to jak wychowywanie małego dziecka. To po prawdzie trochę moja wina, że go samego zostawiłem

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A od kogo go wyzwoliłeś? ‐ drążył temat karczmarz, choć już ździebko mniej wrogo, bardziej ze współczuciem.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐To był mag, jeden z tych, co uważają się za neutralnych, uzasadniając to skomplikowaną filozofią, będąc tak na prawdę prawdziwymi sku*wielami. Uznają, że mając moc i wiedzę magiczną, są od innych lepsi i mogą wszystko a świat powinien się doginać do ich widzimisię

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i skończył z wypytywaniem Cię, najwidoczniej nie mając dalszych pytań, chęci do rozmowy czy też obu tych rzeczy na raz… Tymczasem zauważyłeś, jak mocno zachwianym chodem Łak powoli zszedł ze schodów na dół, gotów do drogi.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Dobra, znikajmy. Dziękujemy za gościnę i przepraszamy za kłopot‐
sprawdził ostatni raz, czy niczego nie zostawili, i oddał klucz karczamrzowi. Potem ruszył do stajnii władował Taeri na konia
‐Dasz radę jechać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Karczmarz odebrał klucz i zażyczył Wam szerokiej drogi, a gdy upewniłeś się, że wszystko co mieliście zabrać ze sobą, zostało zabrane, ruszyliście do stajni, gdzie wierzchowce czekały wypoczęte i gotowe do drogi.
‐ Myślę, że tak. ‐ powiedział Łak, pochwyciwszy lejce. ‐ Gdzie w ogóle jedziemy…? Bo chyba nie do miasta? ‐ spytał, ostatnie zdanie wymawiając najprzytomniej i z największym strachem w oczach i głosie.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Chciałbyś. Jedziemy w głąb lasu badać… choć nie wiem, czy w takim stanie dasz sobie radę. Może zrobimy tak. Jedziemy do następnej gospody, ja wchodzę w las, ty zostajesz, kurujesz się i <u>nie</u> pijesz ani kropelki, chyba że serio chcesz trafić do miasta. A jutro <u>rano</u> ruszamy już obaj, na prawdziwe badania. Co ty na to

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Brzmi uczciwie. ‐ odparł Łak i ruszył traktem do najbliższej karczmy, która powinna być oddalona od tej o najwyżej kilka kilometrów.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Pojechał razem z nim, by zostawić rzeczy