Miasto Erb
-
-
-
-
Kuba1001 Karawana składała się przede wszystkim z Elfów, a więc to towary typowo elfickie stanowiły większość w jej asortymencie: Delikatne kwiatowe wina o bogatym bukiecie smaków, ozdoby z drewna, kości i rogów, narzędzia i elementy zastawy z tych samych materiałów, sztylety, włócznie, oszczepy, łuki, strzały, kołczany, pułapki na zwierzynę, ubrania, rośliny, a nawet żywe zwierzęta, głównie pięknie ubarwione czy też śpiewające ptaki. Uzupełniały to rogi, poroża, trofea myśliwskie, skóry, futra, mięso smażone, kiszone bądź wędzone, suszone lub świeże grzyby i owoce.
-
-
Kuba1001
‐ Nic dziwnego, niskopienny panie, bowiem to najlepsze trunki tego typu w całym Elarid! ‐ powiedział zagadnięty długouchy i mimo iż każdy zachwalałby w ten sposób nawet najgorsze szczyny, byleby Ci je tylko wcisnąć, to ten miał prawo tak mówić. ‐ Są to unikalne wina kwiatowe, produkowane jedynie przez Elfy… Jeśli chciałbyś zakupić, to cena jest dość przystępna, to ledwie sto dwadzieścia sztuk złota za butelkę.
-
-
-
-
-
-
Kuba1001
Jak to w każdym porządnym mieście czy nawet większej wsi, więc trafiłeś tam bez problemu. W środku znalazłeś jedynie karczmarza, ludzkiego Milicjanta i dwójkę podstarzałych Hobbitów, stałych bywalców tego lokalu, przyjaciół, gawędziarzy i miłośników piwa. Inni najwidoczniej mieli jakieś zajęcia, przez które nie mogli spędzić tu czasu, jak praca i inne obowiązki bądź przybycie elfickiej karawany kupieckiej z luksusowymi, a jeśli nie, to przynajmniej rzadkimi, towarami.
-
-
Kuba1001
Vader:
Po kilku godzinach samotnej podróży zapuszczonym traktem, kiedy to nie napotkałeś nikogo, nawet dzikich zwierząt, a jedynie chłopów pracujących w oddali na swych polach, dotarłeś do małego miasta, najbliższego i największego w okolicy. Pod bramą, klasycznie już, zatrzymała Cię para wartowników, człowiek i Elf, wyposażonych i uzbrojonych dość miernie, choć dumnie noszących znaki Milicji Cesarstwa.
‐ Kim jesteś, skąd pochodzisz i czego szukasz w Erb, Orku? ‐ zapytał ten pierwszy, podczas gdy jego długouchy kompan dokładnie Ci się przyglądał. -
Vader0PL‐Nazywam się Borys Duum, jestem wodzem takiej małej wioski daleko stąd. Przybywam tu na zakupy, gdyż nie wszystko jesteśmy w stanie wytworzyć z dobrodziejstw natury. ‐ Odparł spokojnie patrząc im w oczy. Raz jednemu, raz drugiemu. ‐ Jeżeli obawiacie się, że mogę stanowić zagrożenie, to moje uzbrojenie mogę pozostawić tutaj. Lecz chciałbym mieć pewność, że mi je zwrócicie.
-
Kuba1001
Zdecydowanie byli za, pewnie rzadko kiedy widywali w tej spokojnej okolicy jakiegoś Orka. Niemniej, wpuszczono Cię do środka i zaproszono do małych baraków Milicji. Byłeś tam tylko kilka chwil, aby osobiście złożyć i zabezpieczyć swój ekwipunek w jakiejś skrzyni, ale to dało Ci i tak ogólny wgląd w sytuację lokalnych sił obronnych… Twój umysł, umysł wojownika i taktyka, zaczął analizować to wszystko i oszacował, że nie mogło być tu więcej niż pięćdziesięciu Milicjantów, a najpewniej ich rzeczywista liczba oscylowała w okolicy trzydziestu… Komuś takiemu jak Ty, mającego na rozkazy bandę Orków i dwóch Minotaurów, gotowych na wszystko najemników żądnych bitew, łupów i rozlewu krwi, dawało to spore pole do popisu, jak za starych, dobrych czasów…
-
Vader0PL
To zrodziło w jego głowie pewien plan, jednak o dziwo nie polegał on na wyniszczeniu tego miasta. W końcu przez to miałby na głowie całe Cesarstwo, a miał się nie wychylać. No dobra, wychylił się i tak nieźle, zostając wodzem. Mówi się jednak trudno, a tutaj powinien sobie poradzić. Zostawił więc sprzęt i poszukał sklepu ze składnikami do alchemii.
-
-
-
