Mroczna Puszcza

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Chyba tak.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Podszedł do nich.
‐Nie zrobi nikomu krzywdy, spokojnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ To Twoje dzieło? ‐ spytał jeden, bliznowaty, zachrypniętym głosem.
Kazute:
‐ Coś Cię niepokoi?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A dlaczego miałoby nim nie być?

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Nie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Bo nie wiemy kto tutaj jest Magiem?
Kazute:
Pokiwał głową i wskazał nią na armię Waszych nowych sprzymierzeńców, która właśnie szykowała się do wymarszu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Może to i lepiej.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Więc teraz nie jest nas już ośmiu, lecz dość spora armia?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kazute:
‐ Nie wiem na jak długo, ale najwidoczniej tak.
Vader:
Pokiwali łbami i odeszli, bo i cała armia szykowała się do wymarszu, podobnie jak reszta grupy.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Zawsze coś ‐ odparła i zaczęła przygotowywać się do dalszej drogi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sam również ruszył z nimi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Maszerowaliście cały dzień, aby rozbić obóz na niewielkim wzniesieniu po środku polany. Widzieliście stąd zarys jakichś budynków, najpewniej ruin i zarazem celu Waszej wędrówki.

[Kubeł1001]

Kazute

Pomogła w rozkładaniu obozu, oczywiście głównie swojej ekipie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Również pomógł w rozbiciu swo… obozu swoich sojuszników.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko poszło szybko i sprawnie, a wszystkie grupy zaczęły szykować sobie kolację: Hobbit swój gulasz, Worgeni najróżniejsze mięsiwa, a Minotaury… Cóż, w zasadzie to wszystko, co wpadło im w łapy lub pod kopyta.

[Kubeł1001]

Kazute

Podeszła do ich “kucharza”.
‐ Może Ci pomóc? ‐ zaproponowała z uśmiechem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, postarał się nie być za blisko Minotaurów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kazute:
Wzruszył ramionami i wskazał Ci na stosik marchwi, cebuli, papryki oraz ziemniaków wraz z deską do krojenia i nożem, a sam wrócił do pracy, uznając że wyjaśnienie co masz z tym zrobić jest zbędne.
Vader:
Zapewne wieli wytyczne od swego dowódcy, aby Cię nie atakować, ale może być różnie, więc ostrożności nigdy za wiele, choć oni pomyśleli chyba identycznie, również rozkładając się jak najdalej od siebie.
‐ Jak to jest być zdrajcą własnej rasy? ‐ usłyszałeś nagle za plecami pytanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Obejrzał się za siebie unosząc jedną brew.
‐Przepraszam?

[Kubeł1001]

Kazute

Tak, wyjaśnienia z całą pewnością były zbędne, więc zajęła się tym, co miała zrobić.