Mroczna Puszcza

[Kubeł1001]

Kuba1001

Maszerowaliście cały dzień, aby rozbić obóz na niewielkim wzniesieniu po środku polany. Widzieliście stąd zarys jakichś budynków, najpewniej ruin i zarazem celu Waszej wędrówki.

[Kubeł1001]

Kazute

Pomogła w rozkładaniu obozu, oczywiście głównie swojej ekipie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Również pomógł w rozbiciu swo… obozu swoich sojuszników.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko poszło szybko i sprawnie, a wszystkie grupy zaczęły szykować sobie kolację: Hobbit swój gulasz, Worgeni najróżniejsze mięsiwa, a Minotaury… Cóż, w zasadzie to wszystko, co wpadło im w łapy lub pod kopyta.

[Kubeł1001]

Kazute

Podeszła do ich “kucharza”.
‐ Może Ci pomóc? ‐ zaproponowała z uśmiechem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, postarał się nie być za blisko Minotaurów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kazute:
Wzruszył ramionami i wskazał Ci na stosik marchwi, cebuli, papryki oraz ziemniaków wraz z deską do krojenia i nożem, a sam wrócił do pracy, uznając że wyjaśnienie co masz z tym zrobić jest zbędne.
Vader:
Zapewne wieli wytyczne od swego dowódcy, aby Cię nie atakować, ale może być różnie, więc ostrożności nigdy za wiele, choć oni pomyśleli chyba identycznie, również rozkładając się jak najdalej od siebie.
‐ Jak to jest być zdrajcą własnej rasy? ‐ usłyszałeś nagle za plecami pytanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Obejrzał się za siebie unosząc jedną brew.
‐Przepraszam?

[Kubeł1001]

Kazute

Tak, wyjaśnienia z całą pewnością były zbędne, więc zajęła się tym, co miała zrobić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Stał za Tobą jeden z Worgenów, z ciałem pooranym bliznami oraz poparzeniami, który zacharczał i skrzyżował ramiona na piersi.
‐ Misja. ‐ odparł i uściślił: ‐ Jeśli się powiedzie, uderzysz w całą swoją rasę… Jak to jest być zdrajcą całej rasy?
Kazute:
Poszło szybko i sprawnie, zarówno Tobie jak i Hobbitowi, tak więc wspólnymi siłami po chwili ugotowaliście gulasz, a członkowie drużny zaczęli powoli schodzić się na posiłek.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Większe zło trzeba powstrzymać, niezależnie od kosztów.
Przemilczał chwilę, nad czymś się zastanawiając.
‐Moja rasa… tyle ofiar, wojen, niewolników… nie, to nie tak na trzeba to spojrzeć. Trzeba mieć na uwadze dobro ogółu.

[Kubeł1001]

Kazute

Gdy potrawa była już gotowa, nałożyła sobie porcję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Muszę przyznać, ze takiej odpowiedzi oczekiwałem, machoniowoskóry. ‐ powiedział Worgen i zakasłał kilka razy, aby ruszyć wgłąb obozowiska.
Kazute:
Tym razem nikt nie był szczególnie głodny, tak więc na jednej porcji się skończyło, a poszczególni członkowie drużyny zaczęli udawać się na spoczynek.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nikt nie prosił was o zaufanie względem mnie.

[Kubeł1001]

Kazute

Zatrzymała swojego elfiego pobratymca.
‐ Jesteś ciekaw, co ostatniej nocy powiedział mi nasz legendarny Podróżnik?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Nie usłyszał tego, może i to lepiej… Niemniej, wypadałoby zbierać się do snu, jak to robi reszta, w tym Twoi kompani z drużyny.
Kazute:
‐ Zapowiada mi się nocna warta, więc śmiało, dzięki temu czas zawsze choć trochę szybciej zleci.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Więc to było tak… Byłam pewna, że przyjdzie i według Twoich słów potraktuje mnie tak, jak ja jego przy pierwszym spotkaniu. Ale nie potraktował. I tak rozpoczęła się rozmowa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Więc i on ruszył na spoczynek, jednakże jeszcze zwróćił się do Żywiołaka.
‐Bądź czujny i pilnuj, by nikt mi nie zagroził.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Nie odpowiedział, bo nie mógł, ale z pewnością zrozumiał.
//Jeśli idziesz spać to na razie nic nie pisz, teraz będę tylko Kazute odpisywać.//
Kazute:
‐ Rozmowa? O czym?

[Kubeł1001]

Kazute

//Myślałam, że Veder przyłączy się do rozmowy. :V Ciekawie by było. //

‐ Zapytałam się go, czym sobie zawdzięczam jego wizyty. Odparł, że będzie mi towarzyszył przez pewien czas i wesprze nas w bitwie z Kapłanami. Stwierdził też, że dzięki mnie stanie się wolny… Ale nie jestem pewna, ile z tego to prawda. W każdym bądź razie nie chciałabym mieć w tak potężnej istocie wroga.