Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szakal:
Nigdzie nie było stosika z posiłkami, więc musiałeś zadowolić się swoim prowiantem przewidzianym na drogę, obecnie już tak niepotrzebnym. Dowódcy zaś nigdzie nie widziałeś.
Vader:
//Zmiana tematu, zacznę, gdy będziesz na miejscu.//

[Kubeł1001]

PanSzakal

Jeżeli szefa nie ma to pewnie ma coś ważnego do załatwienia. W takim razie postanowił jeszcze pogadać ze swymi nowymi kompanami o ich przywódcy pytając: Czy jest spoko? Od ilu lat jest w Hordzie? Itp.
Chce się o nim dowiedzieć tego typu rzeczy aby wiedzieć kto konkretniej dowodzi tym oddziałem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ze wszystkich odpowiedzi wyłonił Ci się obraz Orka doświadczonego, wodza grabieżczej bandy i watażki, żołnierza służącego pod Quragiem i Bor‐Gulem od wielu lat, a przy tym dobrego wojownika.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Czyli ten Drolg to twardziel i niezły dowudca. Tym lepiej dla jego podwładnych.
Urulg po poznaniu tych informacji postanowił się nimi podzielić z Xotem i Bordrodem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie byli zbytnio pod wrażeniem, bo w sumie właśnie tego się spodziewali i na to liczyli, lepszy doświadczony weteran niż jakiś gołowąs, do tego bez bladego pojęcia o dowodzeniu.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Było gdzieś w pobliżu miejsce gdzie można poćwiczyć walkę bez narażania życia i zdrowia osób trzecich?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niedaleko była otwarta przestrzeń z porzuconą luzem bronią, manekinami, stosami głazów i tym podobnymi, która najwyraźniej pełniła rolę jakiegoś placu treningowego.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Poszedł na owy plac poćwiczyć. Tłuc w manekiny i tp. i td.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O dziwo, spora część oddziału poszła w Twoje ślady i tak zleciał Wam czas aż do wieczora, dopiero walnięcie w gong, lub coś w tym guście, i okrzyki goblińskich kucharzy powiadomiły Cię, że pora na posiłek, konkretniej kolację.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Kolacja! ‐ wykrzyknął uradowany. Uderzył jeszcze pięścią jakiegoś manekina i udał się na kolację.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zmiażdżyłeś go, kończąc tym pozytywnym akcentem cały trening. W obozie zastałeś krzątaninę, podczas której Orkowie, Gobliny, Hobgobliny, Centaury i Orkologi ustawiały się w długie kolejki do bulgoczących garów pełnych gulaszu czy innej potrawki lub rożnów ze smażonym mięsiwem. Swą kolację, przeważnie surową, spożywały już wilki, Wargi, Wielkie Wkuwy, Trolle, Ogry i Cyklopy, a trzeba im przyznać, że wpi**alały solidnie.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Ustawił się w kolejce po gulasz czy co to tam było.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dostałeś w komplecie do solidnej porcji brązowawej brei pełnej mięsa i nielicznych warzyw również trochę sucharów, kufel piwa oraz, oczywiście, łyżkę i miskę.
‐ Następny! ‐ krzyknął kucharz, machając nad łbem łyżką niczym mieczem.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Więc ustąpił miejsca następnemu i poszedł gdzieś usiąść. Najlepiej w pobliżu swych kompanów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było to trudne, bo zebrali się w jedną grupę, jak widać i oni nie zdążyli zadzierzgnąć jeszcze wystarczająco nowych znajomości.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Przysiadł się więc do nich i słuchał o czym rozmawiają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obecnie o niczym, rozmowy i jedzenie zwykle sobie sprzyjały, ale nie, jeśli nie jadło się żadnej ciepłej strawy od tak dawna.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Opowiadałem wam jak zatłukłem trzynastu skur**synów ich własnym kompanem? ‐ zapytał próbując zacząć konwerstację

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwali głowami, bo opowiadałeś to dość często, ale że to ich ulubiona historia, to czemu by nie zrobić im tej przyjemności i nie opowiedzieć jej jeszcze raz?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ To było kiedy jeszcze byłem wojownikiem Księstwa Orków. Na wyprawie łupieżczej zgubiłem topór i wyskoczyło na mnie 14 ludziów. ‐ przerwał na chwilę by zjeść trochę potrawki. Przęknął i wznowił historię ‐ Wszyscy paskudni i uzbrojeni. Łudzili się że mają ze mną szanse i dźgali mnie ze wszystkich stron włóczniami. Nawet wtedy się wystraszyłem że już po mnie, ale jeden z nich podszedł ze blisko. Wtedy chwyciłem go za nogę i wywijając jak maczugą trzaskałem nim jego kompanów. Za każdym zamachem słyszałem gruchotanie kości i tarcz. ‐ opowiedział pasjonującą lecz zmyśloną historię i zabrał się do dalszego pałaszowania swej potrawki.