Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chłopy! ‐ krzyknął dowódca, gdy pojawił się po kilku chwilach, mierząc Was wzrokiem. ‐ Dzisiaj to my, i kilka innych oddziałów, mamy opuścić obóz i iść na polowanie… Horda napi**dala na żołądkach, dlatego potrzeba nam świeżego mięska. Jakbyście spotkali koczowników to nie róbcie nic, chyba że zaatakują pierwsi, jakbyście wiedzieli jakąś karawanę, to łupcie bez pytania o zgodę. Pytania?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Co do mięska. Ludzina też może być?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mięso to mięso, ale zwierzęta przynosicie martwe, resztę żywą, w razie jakby się ktoś ważny trafił. Później się ich najwyżej zje.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Ta jest! ‐ odpowiedział i czekał na dalsze rozkazy

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był tylko jeden, a mianowicie “Dupsko w troki i nie wracać mi bez mięcha!” Później wszyscy członkowie oddziału ruszyli w wyznaczonym kierunku, a następnie zaczęli dzielić się na małe grupki, aby przeczesać większy obszar w poszukiwaniu ewentualnego jedzenia.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Wykonał rozkaz bezzwłocznie i dołączył do jakiejś grupy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najłatwiej było Ci dołączyć do Twoich kompanów, z którymi się tu zaciągnąłeś, acz co dalej, skoro tutaj ani widu, ani słychu jakiegokolwiek mięska?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Dobra chopy. Co robimy? ‐ zapytał swych inteligętniejszych kolegów, samemu nie mając pojęcia gdzie znaleźć mięcho

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dobrze byłoby śladów poszukać. ‐ wyjaśnił Gnoll, a reszta zabrała się do wykonywania jego polecenia, które wydawało im się nie tak całkiem pozbawione sensu, a wręcz przeciwnie.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Ty to jesteś mądry Xot ‐ pochwalił swego kompana i zabrał się do szukania śladów. Uważnie oglądał podłoże i każdy charakterystyczny przedmiot.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Blisko kwadrans błądziliście bez celu, aż miałeś okazję natrafić na jakieś dziwne odciski w piasku… Może to by było to?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Ej chopy! Co to? ‐ wskazał na odciski w piasku

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ślady. ‐ odparł Xot, jakby było to dla niego oczywiste, choć pewnie było. ‐ Idziemy za nimi. Uważajcie tylko, żeby nic nie zadeptać.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Szedł więc za śladami, wypatrując przy tym tego co je zostawiło

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po chwili znaleźliście stado zwierząt, do którego doprowadziły Was ślady. Przypominały Ci nieco konie, hodowane przez ludzi zwierzęta, jakie widywałeś podczas bycia niewolnikiem i później. Dla Orków, Goblinów i innych ras Hordy nie miały one szczególnej wartości, z reguły sprzedawano je rzeźnikom, gdzie szły pod topór, czasem uchronili je od tego losu, poprzez zakup, nieliczni ludzcy kupcy, jacy zaglądali do miast i wiosek Księstwa Orków. Jednakże te miały inne umaszczenie, białe z brązowymi pasami, oraz krótkie brody, jak kozy, i długie rogi, osiągające niekiedy prawie metr długości. Liczące kilkadziesiąt osobników stado właśnie odpoczywało przed dalszym marszem i pożywiało się nielicznymi roślinami, jakie tu rosły i były zdatne do spożycia.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Raz jadł konine, to całkiem smaczne mięso i nie fajne byłoby gdyby sobie uciekło.
‐ To co teraz? ‐ zapytał szeptem swych towarzyszy

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ty znajdź sobie jakieś miejsce, my ich na Ciebie nagonimy. Jesteś duży i silny, powinieneś ubić ich tyle, żeby Cię nie stratowały.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Oddalił się odrobine i stanął za jakąś wydmą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, jakimś cudem, skryć się za wydmą, nie alarmując w ten sposób stada. Po chwili usłyszałeś dzikie ryki antylop i okrzyki Twoich towarzyszy, teraz pozostaje tylko odpowiednio wybrać moment, aby nie wyskoczyć zza wydmy za szybko, przez co zwierzęta zmienią kurs, ani za późno, dając im uciec.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Czekał chwilę i gdy usłyszał że są już blisko wyskoczył siekając stworzenia toporem.