Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Ty to jesteś mądry Xot ‐ pochwalił swego kompana i zabrał się do szukania śladów. Uważnie oglądał podłoże i każdy charakterystyczny przedmiot.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Blisko kwadrans błądziliście bez celu, aż miałeś okazję natrafić na jakieś dziwne odciski w piasku… Może to by było to?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Ej chopy! Co to? ‐ wskazał na odciski w piasku

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ślady. ‐ odparł Xot, jakby było to dla niego oczywiste, choć pewnie było. ‐ Idziemy za nimi. Uważajcie tylko, żeby nic nie zadeptać.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Szedł więc za śladami, wypatrując przy tym tego co je zostawiło

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po chwili znaleźliście stado zwierząt, do którego doprowadziły Was ślady. Przypominały Ci nieco konie, hodowane przez ludzi zwierzęta, jakie widywałeś podczas bycia niewolnikiem i później. Dla Orków, Goblinów i innych ras Hordy nie miały one szczególnej wartości, z reguły sprzedawano je rzeźnikom, gdzie szły pod topór, czasem uchronili je od tego losu, poprzez zakup, nieliczni ludzcy kupcy, jacy zaglądali do miast i wiosek Księstwa Orków. Jednakże te miały inne umaszczenie, białe z brązowymi pasami, oraz krótkie brody, jak kozy, i długie rogi, osiągające niekiedy prawie metr długości. Liczące kilkadziesiąt osobników stado właśnie odpoczywało przed dalszym marszem i pożywiało się nielicznymi roślinami, jakie tu rosły i były zdatne do spożycia.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Raz jadł konine, to całkiem smaczne mięso i nie fajne byłoby gdyby sobie uciekło.
‐ To co teraz? ‐ zapytał szeptem swych towarzyszy

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ty znajdź sobie jakieś miejsce, my ich na Ciebie nagonimy. Jesteś duży i silny, powinieneś ubić ich tyle, żeby Cię nie stratowały.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Oddalił się odrobine i stanął za jakąś wydmą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, jakimś cudem, skryć się za wydmą, nie alarmując w ten sposób stada. Po chwili usłyszałeś dzikie ryki antylop i okrzyki Twoich towarzyszy, teraz pozostaje tylko odpowiednio wybrać moment, aby nie wyskoczyć zza wydmy za szybko, przez co zwierzęta zmienią kurs, ani za późno, dając im uciec.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Czekał chwilę i gdy usłyszał że są już blisko wyskoczył siekając stworzenia toporem.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Edward podążał, gzie prowadzili go oprawcy. Niewiele więcej mógł zrobić. Rozglądał się jednak uważnie, starając znaleźć sobie drogę ratunku z tej paskudnej sytuacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szakal:
Jednego zwierza powaliłeś bez użycia broni, zwyczajnie wpadł na Ciebie i został ogłuszony lub połamany samym impetem. Niemniej, wywijanie toporem zrobiło swoje, zabiłeś kolejne dwie antylopy, trzecią unieruchamiając pod ich martwymi ciałami. Kilka zdołało uciec obok Ciebie lub wręcz nad Tobą, pozostałe zawróciły, wprost w szeroko otwarte ramiona innych łowców.
Jok:
Ratunku? Byłeś w naprawdę niewesołej sytuacji. Nawet gdybyś jakimś cudem zdołał zabić zielonoskórym lub im uciec, to byłbyś łatwym do wytropienia celem. Zresztą, jeśli nie zgładziłby Cię pościg, to zrobiłyby to dzikie zwierzęta, różnorakie potwory, w tym podobno i zbłąkane Demony, a jeszcze prędzej upał panujący we dnie lub wieczorny chłód, który mroził krew w żyłach nawet Tobie, Olbrzymowi.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Szybko dobił obie wciąż żywe antylopy, po czym sprawdzIł jak radzą sobie pozostali.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, zaś inni zabili, choć oczywiście nie tak spektakularnie jak Ty, dodatkowe pięć zwierząt, reszta czmychnęła, ale w wypadku przynajmniej kilkunastu są jakieś minimalne szanse, że uda się je schwytać innym grupom łowieckim.

[Kubeł1001]

JokTovenson

W takim będzie, spokojny i potulny, wykonywał wszelkie polecenia tak długo, aż nie pojawi się okazja

[Kubeł1001]

PanSzakal

Pochylił się nad ciałami antylop i powąłchał je. Ślina pociekła mu z pyska na myśl o jedzonku, lecz szybko się opamiętał, podniósł martwe zwierzęta i podszedł do innych łowców
‐ Dobre polowanie! ‐ stwierdził z zadowoleniem

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
Nawet zahartowani orczy łupieżcy musieli w końcu zrobić postój, zwłaszcza jeśli byli obładowani łupami oraz wyczerpani forsownym marszem i walką. Tak czy inaczej, rozbili mały obóz dokładnie pośrodku niczego, na wyjałowionych i pustych Plugawych Ziemiach. Większość zajęła się rozmową, jedzeniem, piciem bądź odpoczynkiem, tylko dwóch pozostawiono na straży, a nie wydawali się tym szczególnie zajęci, w końcu byli niemalże u siebie.
Szakal:
Pozostali skinęli Ci głowami bez słowa.
‐ Dasz radę zanieść wszystkie do obozu czy będziemy musieli oskórować i obrobić je tu? ‐ zagadnął po chwili Gnoll, wskazując na rozrzucone tu i ówdzie ciała martwych zwierząt.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Usiadł na ziemi i rozejrzał się po obozie, mając nadzieję, że ktoś zatroszczy się, by jeniec nie umarł w drodze z głodu

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Ja nie dać rady? Ja dać radę! ‐ odpowiedział i zaczął zbierać ciała antylop.