Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

FD_God

‐Chyba większa zabawa jak będą przynajmniej stawiać opór… A je**ć to.‐ Rzekł, po czym opuścił dłoń dając sygnał swoim kusznikom do wystrzału oraz swoim wojownikom do pełnej szarży.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God, Mianeee:
‐ Zabić je? A nie możemy ich porwać?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Okupu nie dostaniemy za jakieś rodziny, ale dobra, dajcie im zwiać, mężów pozabijać… Miękka się robi ta moja banda…

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God, Mianeee:
‐ Czyli po prostu wpadamy, mordujemy, łupimy i palimy?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Takie skomplikowane to chyba nie jest, tylko dzieci i kobiety pogonić z wioski, chyba że będą próbowali was zaatakować czy to widłami czy kosą…‐ Rzekł, po czym odczepił jeden topór od swojego pasa.

[Kubeł1001]

Mianaee

Kiedy Lilith zeskoczyła z ogara rozejrzała się przenikliwie. Wyszczerzyła się szeroko na samą myśl o zabijaniu mieszkańców wioski. Omal nie zaczęła się śmiać ze szczęścia. Poskromiła w sobie tą nutkę ekscytacji, po czym zdjęła płaszcz i wyciągnęła miecz z skórzanego futerału, który znajdował się na jej plecach. Teraz czekała aż reszta rzuci się w wir walki. Sama nie miała śmiałości, żeby zacząć, chociaż już ją paliło do bitwy. Głupiutka i zbyt pewna mocy swojego ostrza dziewczynka zaczęła dreptać w miejscu wyraźnie zniecierpliwiona. Była uczona manier od dziecka i wiedziała, że najpierw musi dostać wyraźnie polecenie, a dopiero potem może działać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

DG_God, Mianeee:
Wojownicy wzięli topory w dłoń, wsiedli na ogary i zaczęli szarżować krzycząc przy tym:
‐ ŚMIERĆ!!!
Dwie kobiety na ich widok zaczęły uciekać w stronę wioski z przeraźliwym krzykiem.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Śpiesz się Lilith, walka nie będzie czekać.‐ Rzekł, po czym wykonał szarżę w stronę wioski zostawiając dziewczynę razem z ogarem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Dłużej czekać nie będę.//
FD_God:
Twoi wojacy z rozpędu pognali już na wieś.

[Kubeł1001]

FD_God

No raczej też postanowił do nich dołączyć, w końcu zamierzał zatopić topór w czyjejś czaszce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Zastałeś dziesiątki wieśniaków. Kobiety z dziećmi uciekających w popłochu i mężczyzn martwych lub starających się walczyć widłami, szpadlami, siekierami czy inną bronią.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Piękno zniszczenia…‐ Zacisnął w dłoni swój topór i zaszarżował w jakiegoś wieśniaka miażdżąc go swą masą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Wieśniak padł martwy. Praktycznie nikt żywy nie został we wsi.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To się nawalczyłem… Grabić chaty z czego się da i puszczać je z dymem, niech wiedzą iż myśmy tu byli!‐ Rzekł głośno i wyraźnie zdecydowanie rozradowany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Twoi ludzie szybko zabrali się do dzieła zniszczenia.

[Kubeł1001]

FD_God

Zatem pozostało mu tylko czekać aż jego ludzie zaczną sprowadzać fanty na stos, przypiął w tym czasie topór do pasa i trzymając dłonie na pasie począł oglądać jak to grabienie im idzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Jak na razie znaleźli trochę narzędzi, ubrań, a także sporo jedzenia.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Futra jakie znaleźć, może lepsze się znajdzie na ozdobę! Złota też szukać po kątach czy pod pierzyną, wycisnąć z nich ostatnią monetę!‐ Rzekł głośniej patrząc się na stos jedzenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Wieśniacy jak wieśniacy prawie nic nie mieli. Znaleźliście w sumie 15 srebrników, ale nic poza tym. Futer akurat było sporo. Z jeleni, dzików, wilków, niedźwiedzi, bobrów…

[Kubeł1001]

FD_God

‐No dobra, widać że ci ostatni grosz wydali na podatki…‐ Rzekł nieco znużony. Komu potrzeba futra na ozdobę zbroi to brać, spakować też tyle jedzenia ile się tylko da!