Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Masz rację. Wolę trzymać się stałego lądu. Nie przemawia do mnie jeżdżenie na koniu, ogarze czy jakimkolwiek innym wierzchowcu.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Zawsze to idzie szybciej się poruszać na jakimś wierzchowcu, często też w jakiś ciekawy sposób, niektórzy latają, inni na swoich jeżdżą po wodzie, a jeszcze inni drążą na swoich pod ziemią. Na tych zaś można wspinać się po ścianach i całkiem szybko poruszać po nieprzystępnych terenach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ A właściwie to skąd masz takie stwory? Nigdy czegoś takiego nie widziałem.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Wolisz nie wiedzieć jakie bestie stąpają po pustce… Na pewno nie są one przyjazne dla każdego, nas przynajmniej nie atakują.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Byłeś w Pustce? ‐ zapytał z mieszaniną przerażenia, ciekawości i fascynaci.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Byłem i nawet będę wracał jak to wszystko weźmie i pie**olnie. Jak stracimy za wiele to tam wrócimy by odnowić siły, tam nas przeto nic nie ruszy. Ty też tam zawsze możesz trafić o ile poddasz się podobnemu zabiegowi co reszta naszych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ To znaczy? ‐zapytał tym razem nie kryjąc lęku.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Zostałbyś poddany działaniu mrocznej energii, taka uczyni cię silniejszym niż dotychczas, tak samo uczyni cię też prawie łysym no i ostatecznie demony zaczną cię lubić. Takiemu zabiegowi poddać się mogą tylko wyjątkowi, jakbym wziął jakiegoś zwyczajnego chłystka ze wsi to ta energia rozsadziłaby go rozrzucając go na wszystkie strony, z tobą z pewnością byłoby inaczej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Kiwnął głową i widać, że się zamyślił. W końcu powiedział:
‐ A gdzie właściwie jedziemy?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nie chce mi się jeszcze wracać do pustki, więc najpewniej pojeździmy po krainie i zniszczymy parę karawan czy coś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ A atakując karawany zabijacie wszystko i wszystkich czy jak?

[Kubeł1001]

FD_God

‐W karawanach zwykle kobiet i dzieci nie ma, więc sam sobie na to odpowiedz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jasne. A kiedy postój? Nie jadłem nic od… dwóch albo trzech dni.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To jak was w tym imperium karmią? Możemy zawsze teraz zrobić postój, my nic nie jedliśmy od czasu napaści na pobliską wioskę… Zatrzymamy się pośród drzew!‐ Powiedział głośniej do swoich, po czym zatrzymali się wszyscy gdy już byli skryci pośród koron drzew.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ Karmią, ale wyruszyliśmy tydzień temu i mieliśmy wtedy tylko jeden postój. To macie coś do jedzenia?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Mieszkańcy pobliskiej wioski byli bardzo hojni w oddawaniu nam tego co mieli.‐ Zaśmiał się, po czym wskazał dłonią na bagaże na ogarach. Tam pełno jedzenia i skór, Thrallu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Kiwnął głową po czym podszedł do bagaży zabierając chleb, miód pitny, mięsiwa i sery. Jadł jakby rzeczywiście pościł przez kilka dni. Wkrótce dołączyli do niego pozostali wojownicy z Twojej drużyny. Jego widać zaakceptowali od razu.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Może opowiesz nieco więcej o samym sobie, o tobie bowiem za wiele nie wiem.‐ Powiedział, a następnie zdjąwszy swój hełm przyłączył się do całej kompanii jedząc i pijąc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ Jestem synem rycerza. Żyłem sobie spokojnie w moim małym zamku na północy Verden. Raz moje tereny zaatakowała armia goblinów. Było ich chyba 20, ja byłem sam. Wszystkie uzbrojone. Zamiast uciekać ruszyłem do walki i wybiłem wszystkich. Wieść o tym rozeszła się dość szybko po okolicy i odwiedzili mnie Stalowi Ludzie z Imperium Gryfów. Przynajmniej tak się nazywali. Powiedzieli, że dadzą mi potęgę i moc, o jakiej nie śniłem, że dadzą mi siłę do zabicia Nekromanty, który zabił mi ojca… Nie wiem skąd o tym wiedzieli, ale się zgodziłem. Szkolili mnie i po kilku miesiącach wysłali na front. I tak się spotkaliśmy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Prawdziwą moc zapewnią ci tylko demony, nie słyszałem by jeszcze ludzie w jakiś inny sposób zdobywali niebywałe pokłady mocy… Gniew w tobie będzie pewno silny, więc pozostaje nam tylko kiedyś ruszyć do pustki i poddać cię przemianie.