Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

Gulasz86

‐ Co? Nie, uwielbiam zapach karczemnej piwnicy! ‐ Powiedział z nieukrywaną ironią. ‐ Chciałem dokończyć to wino co i tak odtworzyliśmy.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Romantyk… ‐ uśmiecha się pod nosem, odkłada książkę na swoje miejsce i ogląda dalej wszystkie jego pamiątki. Może znajdzie coś ciekawego zanim wróci.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gulasz:
Skąpy brodacz mruknął coś pod nosem, ale sympatia wobec Ciebie przeważyła, toteż po chwili ponownie napełnił kieliszki żądanym trunkiem.
‐ No, wracaj już do swojej muzykantki.
Attero:
Brak takich przedmiotów w jego skromnym lokum nasuwał dwa wnioski: Albo ich zwyczajnie nie miał, albo nie chciał się nimi dzielić z kimkolwiek i ukrył je tak, aby nikt nie miał do nich dostępu.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nie omieszkam.
Z uśmiechem wziął oba kubki i zszedł z powrotem do jego lokum.

[Kubeł1001]

Attero

Zrzuca z siebie swoją wierzchnią szatę i rzuca ją na instrument.
‐ Tak lepiej. ‐ przeciąga się i zmęczona siada spowrotem na łóżku czekając, aż Savo przyjdzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gulasz:
Wróciłeś, a pierwszym, co zarejestrowałeś po wejściu do pokoju był fakt, że Twoja towarzyszka pozbyła się z siebie nieco odzienia. Zapowiada się całkiem nieźle, zwłaszcza, że tak mało wypiła.
Attero:
Wrócił, rzecz jasna z tacą w dłoniach, na której to niósł kolejne porcje trunku dla siebie i Ciebie.

[Kubeł1001]

Attero

Przeciąga się i ziewa zakrywając usta wierzchem dłoni.
‐ Oh. Szybko wróciłeś Savo. ‐ uśmiecha się w jego stronę.

[Kubeł1001]

gulasz88

Chwilę temu mówiła że nie jest gotowa, ale przeszłość należy do przeszłości! Odwzajemnił uśmiech i odłożył wino na niewielki stolik obok łóżka.
‐ Cieszę się że czujesz się komfortowo… ‐ Powiedział niskim, ciepłym głosem, patrząc na tunikę pozostawioną na łóżku.

[Kubeł1001]

Attero

//i need to stop u right there, ma na sobie jeszcze koszulę i spódnicę//
‐ Jak na piwnice tak specyficznej karczmy, jest tu całkiem przytulnie.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Starałem się urządzić najprzytulniej jak się dało, co było niejako wyzwaniem… ‐ Kiedy mówił, nalewał jednocześnie wina do kielichów. Podniósł oba i jeden przysunął w stronę dziewczyny.
‐ Wina?

//Przecież wiem że nie rozebrała się do rosołu :v

[Kubeł1001]

Attero

‐ Chętnie. ‐ wzięła od niego kielich.
‐ Swoją drogą, bardzo dobrze Ci wyszło udekorowanie tego miejsca.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Dzięki, długo zbierałem tę pamiątki, choć w zasadzie same wpadały mi w ręce. ‐ Napił się wina. ‐ Jedna z kilku zalet trybu życia podróźnika.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Podróżnik i romantyk. Rzadko spotykana w tych czasach kombinacja. ‐ lekko się uśmiecha i napija się wina. ‐ Swoją drogą, dużo czasu musiało zabrać Ci zebranie takiej kolekcji książek.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Zawszę jak trafiam do miasta rozglądam się za księgarnią. Czasem kupię książkę, czasem dwie. Głównie poezje, jak widzisz. A ty? Lubisz czytać wiersze? A może wolisz jak ktoś je o tobie pisze?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Bardziej wciąga mnie proza, chociaż i wiersze lubię czytać od czasu do czasu. Ostatnia książka, która mnie wciągnęła, że o świecie zapomniałam to była… Daj mi chwilę pomyśleć… ‐ chwilę grzebie w swojej pamięci ‐ Ah no tak! “Podmrok” Yusufa. I chyba nie jestem dobrą muzą dla artystów. ‐ lekko się uśmiecha i wypija łyk wina.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Wybacz mi, ale nie mogę ci uwierzyć. Ja poczułem się pełen inspiracji od chwili gdy pojawiłach się w drzwiach tej karczmy. ‐ Powiedział i napił się wina, nie spuszczając z dziewczyny uwodzicielskiego spojrzenia.

//Joł, Attero! zapodaj.net/9fb2344ce8281.jpg.html

[Kubeł1001]

Attero

// Znaj mą litość. I rozbawiłeś mnie.

Znów płonie rumieńcem i tylko zerka zawstydzona na Savo.
‐ Tak tylko mówisz.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐‐ Och nie! To by oznaczało że kłamę. ‐ Zbliżył się nieco do dziewczyny. ‐ A ja nigdy nie okłamuje tak pięknych dziewczyn…
Kłamał, ale to było oczywiste kłamstwo. Była naprawdę piękna, więc można było dla niej nieco nagiąć prawdę…

// :3

[Kubeł1001]

Attero

‐ Jesteś bardzo… przekonywujący. ‐ zawiesiła się na chwilę i uśmiechnęła do niego, po czym spuściła wzrok jeszcze bardziej się rumieniąc.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Łatwo jest być romantykiem, gdy rozmawiasz z tak… olśniewającą kobietom. ‐ Spoglądał w jej oczy jak w zachód słońca nad oceanem. Kiedy tak spoglądał w zwierciadła jej duszy, jakby od niechcenia, dotknął jej policzka, delikatnie jak rzeźby z piasku, która zaraz miałaby się rozsypać.