Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Za pomocą ognia można stworzyć wiele rzeczy. Na przykład ognisko. ‐ Zaśmiał się pod nosem. ‐ No i sztuczki z ogniem są o wiele bardziej widowiskowe niż z powietrzem.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Ogniem można też łatwo skrzywdzić siebie albo widownię. Co prawda, powietrzem też, tworząc próżnię, ale trzeba to zrobić umyślnie.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Dlatego warto wiedzieć co się robi. Być przygotowanym na każdą okazje i tak dalej. Cechy prawdziwego artysty.

[Kubeł1001]

Attero

autysty
‐ Święte słowa Savo. ‐ kolejny łyk, rozgląda się po ludziach i przybliża do niego.
‐ Swoją drogą… Wyglądasz mi na istotę, która dużo wie, więc, er… widziałeś kiedykolwiek Cienie? ‐ mówi cicho, prawie szeptem.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ W sensie tutaj, czy w ogóle? ‐ Zapytał, ale nie zaczekał na odpowiedź. ‐ Mam jednego przyjaciela, Cienia. Nie mogę ci o nim zbyt wiele powiedzieć. Tajemnica zawodowa. Jedyne co mogę zdradzić to to, że to świetny typ, tylko trochę zadufany w sobie.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Wiesz może, gdzie można ich spotkać najwięcej? To ważne. ‐ jedno zdanie za wiele i teraz karci się w myślach za to. Oby się nie dopytywał.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Może wiem, może dopiero będę wiedział, bo być możne znam kogoś kto wie. Pytanie brzmi, do czego jest ci potrzebna ta informacja?
Rozsiadł się wygodniej w krześle, niemal wyzywająco, z wyrazem twarzy pełen cwaniackiego zainteresowania.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Ludzka ciekawość. Wiele słyszałam i chce zobaczyć ich na oczy. ‐ mówi najspokojniejszym tonem, żeby zyskać czas na wyciągnięcie tej informacji z umysłu, od nowa nieco bardziej się skupia, żeby odnaleźć to czego chce.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Tja, nie słaba z ciebie oszustka wiesz? ‐ Złożył ręce na piersi i skupił się na tym, by dziewczyna nic nie wyciągnęła z jego umysłu, co z pewnością spróbuje zrobić. Jako agent Lemmenu powinien mieć jakieś przeszkolenie z odporności na ataki umysłowe, prawda?
//No, teraz czekamy na Kubę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, niezależnie od stopnia zaawansowania w Magii Umysłu, wszystko zależało od siły woli tego, w którego myślach się czyta, im wyższy stopień wtajemniczenia, tym łatwiej pozwalał on wygrywać takie mentalne pojedynki. Tym razem Ci się udało, oczywiście nie od razu, Savo zdawał się znać jakieś techniki na odrzucenie takich prób, ale w końcu znalazłaś lukę w jego obranie. Niestety, nie znalazłaś tam nic ciekawego na temat Cieni: Owszem, znał ich, ale nie odkryłaś żadnego miejsca, w którym było ich pełno, jeśli już, to spotykali się gdzieś w lesie czy na innym odludziu, zwykle nocą.

[Kubeł1001]

Attero

Niezbyt zadowolona wyszła z jego umysłu. Pojedynek był dla niej dosyć wyczerpujący, także od razu po tym oparła, wspierając głowę dłonią.
‐ Kurde… Ciężki z ciebie przeciwnik Savo. ‐ patrzy się ślepo w stół i powoli zbiera siły po pojedynku.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Wiem. ‐ Powiedział popijając wino. Też było to dla niego nieprzyjemne, ale nie tak męczące jak dla dziewczyny.
‐ Wiesz dlaczego nie przepadam za magami umysłu?

[Kubeł1001]

Attero

Podnosi na niego pytający wzrok i nic nie mówi. Chyba się spodziewa po tym jak na siłę weszła do jego głowy.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Bo idziecie na łatwiznę. Ja, kiedy chcę wyciągnąć od kogoś informacje staram się najpierw dotrzeć do jego duszy, nawiązać kontakt zbudować relacje, sprawić by ta osoba myślała, że nikomu nie może zaufać bardziej ode mnie i z własnej, niemal nieprzymuszonej woli wyjawić mi sekret który jest mi potrzebny. A wy? Wchodzicie z buciorami do czyjeś jaźni i zachowujecie się jak podrzędny bandzior, demolujący mieszkanie by znaleźć czego mu potrzeba. Nie ma w tym sztuki, nie ma w tym kultury, nie ma w tym pasji. Magia dla aspołecznych prawiczków.
Opróżnił kielich i postawił go twardo na ladzie.

[Kubeł1001]

Attero

Podskoczyła ze strachu po usłyszeniu huku i jeszcze bardziej posmutniała.
‐ Nie używam tej sztuczki za często. Jak już, tylko w obronie siebie lub tajemnicy, którą mogłam wygadać.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Ach tak? Bo to nie wyglądało na “samoobronę”. ‐ Prychnął i skrzyżował ręce ba piersi. ‐ I niby przed czym się chciałaś bronić? Miałaś zamiar mnie ogłupić, bym nie mógł z ciebie nic wyciągnąć?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Chciałam tylko się dowiedzieć o tych cieniach i nic więcej. Żadnego mieszania w myślach czy czyszczenia ich. ‐ mówi spokojnie i dosyć przekonywująco.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nie licz na dużą dozę zaufania w twoje słowa, po tym jak czytałaś w moich myślach bez mojej zgody. ‐ Pokręcił głową. ‐ Po co ci właściwie informacje o cieniach,

[Kubeł1001]

Attero

Znów milczy dłuższą chwilę i patrzy zamyślona w stół.
‐ No… Dobrze, powiem. Ale nie tu, za dużo świadków. ‐ podnosi się i patrzy na niego.
‐ Znasz jakieś nieco bardziej… ciche miejsce?

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Możemy pójść do mnie, skoro tak bardzo chcesz. Mam tu bardzo miły i komfortowy pokoik w piwnicy…
Perspektywa zaproszenia uroczej dziewczyny do siebie, widocznie poprawiła mu humor, choć tylko trochę.