Wioska Palermo

[Kubeł1001]

Vader0PL

Oby rozwiązanie zagadki spotkało następnego właściciela, nie ich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Słuszna uwaga, przeklęte nieruchomości sprzedają się znacznie gorzej od tych normalnych.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Skoro padła zgoda, to warto zająć się długotrwałym procesem zwanym odnową wioski.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Straciliście na tym blisko dwa tygodnie, w końcu to spora wioska, ale udało się i nic tylko liczyć na zyski, o ile zdołacie znaleźć jakiegoś kupca na całą wioskę. Najlepiej zacząć szukać pośród lokalnej szlachty i rycerstwa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kilka ogłoszeń w różnych miastach, co mogą załatwić gońcy. Na początek jednak wykonał kilka takich ogłoszeń, wraz z informacją, gdzie szukać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się. Tymczasem Twoi kompani, żegnając się z ekipą budowlaną, która pomogła Wam odrestaurować wioskę, dowiedzieli się, że jakiś szlachcic, hrabia Dunu, jest podobno dość bogaty, cały czas chce rozszerzać swoje włości i mieszka niedaleko, co chyba mogłoby być dobrym strzałem, nieprawdaż?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nie można celować bezpośrednio w jednego, trzeba iść na całość. Teraz tylko, jak rozdzielić gońców? Było ich tylko czterech, a w tej wiosce musiał ktoś być do pilnowania.
‐Potrzebuję gońca, który zawiesi ogłoszenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Problem był tylko taki, że miałeś jedynie swoich kompanów, budowniczowie po zakończeniu pracy wrócili do Linest, ich praca dobiegła końca i pozostało im jedynie oczekiwać na zapłatę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Spojrzał się na swojego przyjaciela.
‐Ruszysz z jednym strażnikiem? Ja zostanę z drugim i przypilnuję tego wszystkiego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i niezwłocznie zaczął szykować się do drogi, po czym wyruszył wraz ze swoim kompanem. Ty, wraz z drugim osiłkiem, pozostałeś na miejscu. Niby trochę upiornie, ale trzeba przyznać, że już odremontowana wioska wyglądała o wiele lepiej, niż wcześniej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I o to też w tym chodziło. Mniejsza, co sprawiło, że była to wioska opuszczona. Ważne, żeby wytrzymało z ponownym przybiciem do czasu, aż ją komuś sprzedadzą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I z tymi pozytywnymi myślami biłeś się kilka godzin, dopiero wtedy wrócili Twoi kompani, a wraz z nimi kilku zakutych w pełne zbroje wojowników, wyposażonych w miecze długie, sztylety, kopie i tarcze. Na każdej z nich znajdował się ten sam herb, a dokładniej czarny lew na szaro‐czerwonej szachownicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zanim cokolwiek powiedział, spróbował odczytać emocje na twarzy przyjaciela.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wyraz twarzy nie różnił się zbytnio od tego, który miał zawsze. Jak widać, klient to klient, miewaliście gorszych czy lepszych.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli dobrze. Ruszył na ich powitanie.
‐Witamy we wiosce! Jak rozumiem, padło zainteresowanie z waszej strony?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Hrabia wysłał nas tutaj, abyśmy ocenili efekt Waszej pracy. ‐ odparł jadący na czele jeździec, schodząc z konia. Po jego wypowiedzi mogłeś wnioskować, że albo dużo wysiedział na dworze w otoczeniu osób inteligentnych, albo po prostu był kimś więcej, niż tylko tępym siepaczem i żołdakiem na usługach szlachcica. ‐ Wrócimy do niego i opowiemy o wszystkim. Jeśli nasz pan się zgodzi, przybędzie tutaj ktoś, kto zabierze Was do jego zamku i tam dobijecie targu. Jeśli nie, nigdy więcej się nie spotkamy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Taki układ mi pasuje. Oprowadzić pana, czy sam się pan przejdzie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kultura tego wymaga. ‐ odrzekł, choć widać, że traktował to jako konieczność i w Twoim towarzystwie ruszył zwiedzić wioskę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Więc oprowadził go po całej wiosce, pokazując swoją robotę, z której był szczerze dumny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wygląda przyzwoicie. ‐ ocenił po zakończonych oględzinach, choć było to zdecydowanie zbyt mało powiedziane. ‐ Jeśli to wszystko, to ruszymy w drogę powrotną, aby przekazać nowiny naszemu panu.