Wioska Palermo

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i niezwłocznie zaczął szykować się do drogi, po czym wyruszył wraz ze swoim kompanem. Ty, wraz z drugim osiłkiem, pozostałeś na miejscu. Niby trochę upiornie, ale trzeba przyznać, że już odremontowana wioska wyglądała o wiele lepiej, niż wcześniej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I o to też w tym chodziło. Mniejsza, co sprawiło, że była to wioska opuszczona. Ważne, żeby wytrzymało z ponownym przybiciem do czasu, aż ją komuś sprzedadzą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I z tymi pozytywnymi myślami biłeś się kilka godzin, dopiero wtedy wrócili Twoi kompani, a wraz z nimi kilku zakutych w pełne zbroje wojowników, wyposażonych w miecze długie, sztylety, kopie i tarcze. Na każdej z nich znajdował się ten sam herb, a dokładniej czarny lew na szaro‐czerwonej szachownicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zanim cokolwiek powiedział, spróbował odczytać emocje na twarzy przyjaciela.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wyraz twarzy nie różnił się zbytnio od tego, który miał zawsze. Jak widać, klient to klient, miewaliście gorszych czy lepszych.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli dobrze. Ruszył na ich powitanie.
‐Witamy we wiosce! Jak rozumiem, padło zainteresowanie z waszej strony?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Hrabia wysłał nas tutaj, abyśmy ocenili efekt Waszej pracy. ‐ odparł jadący na czele jeździec, schodząc z konia. Po jego wypowiedzi mogłeś wnioskować, że albo dużo wysiedział na dworze w otoczeniu osób inteligentnych, albo po prostu był kimś więcej, niż tylko tępym siepaczem i żołdakiem na usługach szlachcica. ‐ Wrócimy do niego i opowiemy o wszystkim. Jeśli nasz pan się zgodzi, przybędzie tutaj ktoś, kto zabierze Was do jego zamku i tam dobijecie targu. Jeśli nie, nigdy więcej się nie spotkamy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Taki układ mi pasuje. Oprowadzić pana, czy sam się pan przejdzie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kultura tego wymaga. ‐ odrzekł, choć widać, że traktował to jako konieczność i w Twoim towarzystwie ruszył zwiedzić wioskę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Więc oprowadził go po całej wiosce, pokazując swoją robotę, z której był szczerze dumny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wygląda przyzwoicie. ‐ ocenił po zakończonych oględzinach, choć było to zdecydowanie zbyt mało powiedziane. ‐ Jeśli to wszystko, to ruszymy w drogę powrotną, aby przekazać nowiny naszemu panu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czekam z niecierpliwością.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i wsiadł na konia, kierując się w tym kierunku, z którego przyszedł, a wraz z nim pozostali jeźdźcy.
‐ Jak myślisz? ‐ zagadnął Cię jeden z osiłków. ‐ Kupią to?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Będą się targować, że coś im się nie podoba, ale są “szczodrzy” i kupią, chociaż będą starali się zrobić mnie w konia i zapłacić bardzo mało.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Robimy przeskok, aż tamci wrócą i w ogóle?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Oczywiście//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Minęło kilka dni, które spędziliście na wszystkim, byleby tylko zabić wszechogarniającą nudę. Ba, planowaliście nawet wypad do Linest, uznając, że tamci zbyt szybko nie powrócą, ale ku Waszemu zdziwieniu, rzeczywiście wrócili, w tym samym składzie osobowym co wcześniej.
‐ Mój pan, hrabia Dunu, przesyła Wam pozdrowienia oraz radosną nowinę. ‐ zaczął dowodzący oddziałem zbrojnych mężczyzna, z którym rozmawiałeś wcześniej, nawet nie schodząc z konia. ‐ Jest zainteresowany kupnem tej wioski i zaprasza do swojego zamku, aby tam przypieczętować umowę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zaśmiał się radośnie. ‐ Owszem, dobre wieści. A teraz ruszajmy to załatwić! ‐ Mówiąc to ruszył po swojego konia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zmiana tematu, założę go i Ci zacznę.//