Miasto Minteled
-
Kuba1001 Kebab:
Przeoczenie go nie było trudne, stał w środku rynku, tamując ruch, i gapiąc się na stragan z bronią, w szczególności na jedną, konkretną sztukę, czyli wielki, bogato zdobiony topór dwuręczny o dwóch ostrzach, wykonany z czarnej stali, a więc może i w czeluściach Czarnej Góry, co może przywoływać jakieś bliżej nieznane Ci wspomnienia.
Vader:
Jako iż było zimne, a wszędzie wokół na odwrót, to dość szybko opróżniłeś kufel. -
-
-
Kuba1001
Kebab:
‐ Płacić? ‐ spytał, drapiąc się po głowie. Cóż, ktoś musi mu uświadomić, że typowe dla zielonoskórych prawo silniejszego nie działa wszędzie, więc nie może dać sprzedawcy w łeb i zabrać topora jak gdyby nigdy nic. I chyba wypada na Ciebie, jeśli nie chcesz żeby coś odwalił i w ten sposób skazał Was obu na śmierć.
Vader:
To samo co wcześniej, ale oczywiście mógł też opuścić karczmę i poszukać rozrywki poza nią. -
-
-
-
-
-
-
-
-
Kuba1001
Kebab:
//Czyli coś pochrzaniłem, mój błąd.//
Znalazłeś ich nieopodal straganu, gdy zajęci byli robieniem sztuczek i grą w karty, ku uciesze kilkuosobowej publiki, która z każdą chwilą rosła, od czasu do czasu wręczając im złotnika, srebrnika lub miedziaka, tudzież coś do jedzenia.
Vader:
Była to rozrywka tak nie do końca legalna, więc pytanie o nią strażników to niezbyt dobry pomysł. -
-
-
Kuba1001
Vader:
Ludzie ulicy wiedzieli dość sporo, również i o tej formie rozrywki, więc udało Ci się dowiedzieć wszystkiego, ale nie puszczą Cię ot tak, bez jakiegoś upominku na pożegnanie…
Kebab:
Jeśli chodzi o karty to była to dosyć prosta odmiana pokera, gry polegały na sztuczkach z monetami (przeważnie na ich “znikaniu”) oraz starej jak świat sztuczce z trzema kubkami i jednym kamyczkiem. -
-
-
Kuba1001
Vader:
Kątem oka mogłeś zauważyć dość zabawną sytuację, gdy to banda żebraków biła się o złote monety niemalże na śmierć i życie. Niemniej, po tym pozytywnym akcencie trafiłeś pod wskazany przez nich budynek, skromny, bez szyldu czy nazwy, pilnowany przez pojedynczego osiłka siedzącego na bujanym fotelu obok wejścia.
Kebab:
Nic trudnego: Trzy kubki, pod jeden kładło się kamyk, a później z zawrotną prędkością kręciło nimi tak, aby nikt nie mógł się połapać który kubek jest tym właściwym. Na koniec Gobliny kazały wybrać kubek, pod którym jest kamyk. Jeśli się udało to rzeczona osoba wygrywała, a jeśli nie to przegrywała. Haczyk był tylko taki, że podczas przesuwania kubków Goblin szybko i sprawnie unosił nieco ten właściwy, aby w ten sposób sprawić, że wyleci on spod kubeczka i w ten sposób szanse na zwycięstwo zmaleją z około trzydziestu procent do zera. -
