Anros

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic takiego nie wiedziałeś, a w tym samym czasie żołnierze zaczęli otwierać jeden z sarkofagów, nieźle się przy tym mocując.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ostrożnie.
///Jak u Xaviera///

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Smaczek i trop czegoś większego, może którąś postacią to zbadasz? Zwłaszcza, że to wprowadzenie do kolejnego NPC i konkretnej fabuły.//
Twoje ostrzeżenie nic nie dało, sami nieomal padli na zawał ze strachu, gdy na jednego z nich rzucił się szkielet. No, może nie tak dosłownie, zwyczajnie wypadł z sarkofagu i tyle. A po nim złote naczynia, ozdoby i monety, niekiedy inkrustowane drogocennymi kamieniami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Oh Boy, czekamy na trzeci taki///
‐Zostawić złoto, może być przeklęte. I tak naruszyliśmy wieczny odpoczynek kogoś, kto miał w sobie ten szkielet.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rychło w czas, bo wielu już położyło na nim swoje chciwe łapki.
‐ No to co z nim zrobimy? ‐ zapytał zdezorientowany żołnierz. ‐ Oddamy dowództwu fortecy? Rozdamy wieśniakom? Zostawimy tutaj?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zajmiemy się naszym zadaniem. Rozejrzał się dokładniej po tej krypcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie dostrzegłeś nic ponad to, co widziałeś wcześniej.
‐ Ale co później? ‐ nie ustępował żołnierz. ‐ Takie bogactwo na pewno się komuś przyda…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Złoto przeklętych, a przynajmniej na to wygląda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W sumie… Ale gdyby tak wziąć je do Paladynów i… ‐ zaczął kolejną myśl żołnierz, której jednak nie skończył, głównie przez potępieńczy wrzask, jaki mu przerwał. Po chwili zauważyliście, że w mroku jaskini poruszają się jakieś cienie, być może rzeczone duchy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przygotował miecz i ustawił się w pozycji bardziej bojowej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dostrzegłeś, jak na razie, osiem duchów, co właściwie nie było trudne: Ich białe sylwetki na pewno odznaczały się w mroku kurhanu, tak jak i świecące srebrnym blaskiem hełmy, kolczugi, elementy zbroi płytowej, tarcze i miecze. Jeden z nich natychmiast ruszył w Twoją stronę, mknąc szybko nad ziemią, pozostali zaś rzucili się na resztę żołnierzy stojących do siebie plecami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Śmiał wątpić w to, że jego broń zadałaby większe obrażenia duchom, lecz cisnął miecz tak, żeby przeleciał przez ducha, a następnie przyciągnął broń do siebie magią stali.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, miałeś rację, a przynajmniej, gdy ostrze przeszło przez ducha po raz pierwszy, trafiając w widmo ciała. Za to gdy wracało, trafiło w zdobiony napierśnik, zatrzymując się chwilę w ciele ducha, a później wracając do Twej dłoni, gdy maszkara zniknęła. Widząc to, dwa inne potwory ruszyły na Ciebie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli dosyć ciekawe zjawisko. Ponowił efekt na kolejnym potworze, jednakże nie omieszkał się rzucić od razu ponownie w tego samego, lub w drugiego, jeżeli pierwszy zginął.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rzut ponownie się sprawdził, eliminując jednego z duchów, ale na ponowienie takiego ataku nie miałeś czasu, tak właściwie to w ostatniej chwili chwyciłeś miecz i sparowałeś nim klingę widma, która wcale nie sprawiała wrażenia równie niematerialnej, jak on sam.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Chociaż miał zachować jakieś zasady rycerskie, to nie mógł się powstrzymać i spróbował chwycić unieruchomiony miecz przeciwnika. Sytuacja na tyle wygodna, że miał swoje rękawice.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ale duch nie pozostał Ci dłużny i najpierw grzmotnął Cię tarczą, bez jakichkolwiek urazów, pancerz i hełm robią swoje, ale wystarczyło to, aby zdezorientować Cię na tyle, żeby wyrwać z powrotem ostrze, wznieść je nad głowę i wykonać zamaszyste cięcie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Ma tarczę, świetnie///
Odskoczył w bok i sam zadał poziome cięcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Co nie że tak?//
O ile unik się udał, to atak już nie, gdyż monstrum sparowało je i samo wyprowadziło pchnięcie w przerwę między Twoim hełmem a napierśnikiem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Nie, nic///
Sparował atak i przeprowadził kontrę.