Anros

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wykonali rozkaz bez szemrania i zajęli miejsca przy wszystkich ławach poza tą oficerską, gdyż to tam właśnie powinieneś się teraz udać, bo choć siedzenie wspólnie z żołnierzami zaskarbi Ci ich szacunek, to z pewnością będzie inaczej w wypadku wyżej postawionych wojaków Cesarstwa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Problem jeden, nie był oficerem, a ich rozkazy wypełniał, więc raczej wybrał siedzenie ze swoimi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dowodziłeś nimi, więc mogłeś, a tutaj każdy oficer pewnie wypełnia zlecenia od innego, jednak klamka już zapadła, więc zasiadłeś wraz ze swoimi ludźmi przy jednej ze wspólnych ław. Zauważyłeś, że rozmowa niezbyt im się klei, podobnie jak w wypadku siedzących najbliżej ich żołnierzy. Przy pozostałych stołach sytuacja wyglądała dość podobnie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐I jak tam? Opowieści wam się skończyły?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Atmosfera taka gęsta, że mógłbym ją kroić nożem. ‐ odparł siedzący obok Ciebie żołnierz i podrzucił nożyk, którym to odkrajał sobie kawałek mięsa. Kilku zareagowało cichym lub nerwowym śmiechem, ale pozostali nie zmienili się ani na jotę, wciąż niezbyt chętni do śmiechu czy rozmowy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Możesz wyjaśnić, może będę w stanie ją przerzedzić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej nie załapał o co Ci chodzi, ale nie miał zamiaru pytać, więc jedynie wzruszył ramionami i zabrał się za konsumpcję swojego mięsiwa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie możecie się odnaleźć, czy co?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Bardziej wolelibyśmy wiedzieć, dlaczego traktują nas tu gorzej. ‐ odparł jeden z żołnierzy, w równym stopniu do Ciebie, co do reszty oddziału spoczywającego przy tej ławie oraz siedzących nieopodal żołnierzy Cesarstwa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Gdyż? Po czym to poznajecie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Bo mają nas w dupie i każą nam wykonywać zadania, które powinni zrobić jacyś prości chłopi albo robotnicy, a nie żołnierze? Co jeszcze będziemy musieli robić? Może jutro dostaniemy rozkaz czyszczenia stajni albo fosy?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wszyscy jesteśmy żołnierzami, nawet w tych czasach. Wiem, że wam się to nie podoba, jednakże Cesarstwo nie odeśle nas do domów, a bezczynnie nie możemy siedzieć. Zwłaszcza, gdy nie wiadomo, kiedy czeka na nas atak ze strony wroga.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żeby były chociaż jakieś domy. ‐ mruknął ponuru wojownik i w tej atmosferze zakończyliście kolację, aby później udać się na spoczynek.
Rankiem zostaliście obudzeni przez regulaminową pobudkę, ale pod drzwiami Waszego baraku czekał już jakiś mężczyzna, który zabronił Wam udawać się na zbiórkę, twierdzą, że ma dla Ciebie i reszty oddziału jakieś “specjalne zadanie.”
Był w średnim wieku, niewiele młodszy od Ciebie (biorąc pod uwagę wiek, na który wyglądasz, nie ten realny), odziany w przeszywicę, kolczugę i elementy pancerza płytowego. Nosił przy pasie dwa sztylety i miecz długi, a na plecach tarczę i kuszę, kołczan pełen bełtów miał przewieszony ukośnie przez pierś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak? Jakie jest to specjalne zadanie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Za mną, panowie. ‐ odparł tylko enigmatycznie i udał się w stronę bramy. ‐ Wszyscy, ale już.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dał znak drużynie, że ruszają. Sam również udał się za nieznajomym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakie doświadczenie mają Twoi ludzie? ‐ zagaił podczas wędrówki owy nieznajomy, który wcale taki nieznajomy już nie był: ‐ Poza tym, zwę się Bolsyt. A Ty?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Cerevouils Horalidis Plorentes Klof z rodu Przeklętych
‐Cerevouils Horalidis Plorentes Klof z rodu Przeklętych, jednakże wystarczy Klof. Moi ludzie posiadają dobre wyszkolenie, a na dodatek są doświadczeni w sprawach eliminowania zagrożenia. Bandyci, potwory, takie sprawy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ O, potwory, właśnie! ‐ powiedział głośno i klasnął w dłonie, wzbudzając szmer rozmów pośród Twoich ludzi. ‐ Jakie dokładnie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Produr. Nie jest to coś, o czym chcę mówić.