Dootsal

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie no, stoi sobie tak na uboczu, dla jaj, żeby było śmiesznie, wiesz?//
‐ Mój pan przesyła pozdrowienia, nowemu panu tych ziem. ‐ powiedziała po wymianie wstępnych grzeczności i pozdrowień. ‐ Zwę się Vierna, ale Twego imienia nie miałam jeszcze okazji poznać…

[Kubeł1001]

Ether

‐ Benegar. Od dawna służysz Ivlubinowi? Nie przypuszczałem, że kiedykolwiek zatrudni służbę, a co dopiero… ‐ za późno ugryzłem się w język.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Mogłeś uprzedzić wcześniej, że w ogóle kojarzysz tego Maga, wiesz?//
‐ A co dopiero kogo? ‐ zapytała, unosząc prawą brew i przyglądając Ci się równie badawczo, co chłodno.

[Kubeł1001]

Ether

//Chodziło mi o to, że stary mag Ivlubin umarł i jego miejsce zastąpił ktoś inny. Ale bohater o tym nie wie.//
‐ Nieczęsto się was tutaj widzi. Powiedziałbym, że jesteście ewenementem na tych okolicach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Prawda. ‐ przyznała krótko i przygryzła dolną wargę. ‐ Ten, na którego mówisz Ivlubin nie żyje, ja służę innemu panu, Styricowi imieniem Furrab, a przysłał mnie on z powitaniem, darem i ofertą.

[Kubeł1001]

Ether

Ambiwalencja. Wspaniałe słowo, idealnie obrazujące mój nastrój w tej chwili.
Nie wiem czy bardziej ucieszyłem się na widok przygryzającej wargę Drowki, czy na słowa “dar” i “oferta”. Ale także wiadomość o śmierci starego mistrza wzbudziła pewne uczucia… NIE! To już przeszłość.

‐ Słucham ‐ powiedziałem spokojnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oferta to poznanie się oraz przyszła współpraca i przyjazne relacje, mój pan nie chciał zdradzić więcej, ale twierdzi, że w każdej chwili możesz odwiedzić jego wieżę, bo tylko tam przekaże szczegóły i dobije z Tobą targu. W przeciwieństwie do tego, dar mam ze sobą. ‐ powiedziała i odpasała, a następnie podała Ci długi i zakrzywiony sztylet w zdobionej srebrem skórzanej pochwie oraz sakiewkę z nieznaną zawartością.
‐ Ma to pomóc w zadzierzganiu pozytywnych relacji między Tobą a panem Furrabem: Sztylet jest wykonany z przedniej stali, z dodatkiem srebra, a więc skutecznie posłuży Ci nie tylko jako broń na żywych, ale i Wampiry bądź Wilkołaki, a także zwiększy Twój prestiż, co na pewno jest ważne dla kogoś z Twojego stanu. Sakiewka to złoto, kilka klejnotów i coś jeszcze, aby pomóc Ci postawić Twój majątek na nogi.

[Kubeł1001]

Ether

‐ Coś jeszcze? ‐ zapytałem, z wdzięcznością przyjmując dary.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaprzeczyła ruchem głowy i skinęła Ci z szacunkiem głową, aby później udać się w kierunku bramy, którą opuściła zamek, dając Ci jeszcze okazję na podziwianie jej rozkołysanych bioder… No cóż, przyjemności za Tobą, pora brać się do roboty, prawda?

[Kubeł1001]

Ether

//Chodziło mi o to, o czym mówiła: “Sakiewka to złoto, kilka klejnotów i coś jeszcze, aby pomóc Ci postawić Twój majątek na nogi.”//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Coś jeszcze, w sensie że coś jeszcze w sakiewce, czyli w tym wypadku kilka kamieni szlachetnych. Graj.//

[Kubeł1001]

Ether

//Niedomówienia, czyli jak zje**ć turę. :c//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Kiedy mówię, że masz grać, to znaczy, że masz ku*wa grać, bo posty między znakami “//” nie są przeze mnie brane pod uwagę jako posty fabularne, ergo można takich dwadzieścia jednego dnia napi**dolić, a później dać post fabularny i cyk, jest odpisik. Jasne?//

[Kubeł1001]

Ether

//k.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//To znaczy, że jeśli Ty dać teraz post, to Kuba na niego odpowiedzieć. Ty rozumieć?//

[Kubeł1001]

Ether

//Yuup, daj chwilkę, poprawiam Mufców, robię Ci trzy rasy i myślę nad postacią. Po prostu nie wiem jak się ruszyć, a chcę robić to z pomyślunkiem. No i wstawiam memy do poczekalni.//

[Kubeł1001]

Ether

Roboty? ‐ pomyślałem. Wozy już rozładowane, więc trzepa pójść zapytać się krasnoluda, jak zamierza bawić się tymi klockami. Co też uczyniłem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krasnoluda znalazłeś w stołówce, gdzie obecnie chlał na umór, jak na Krasnoluda zresztą przystało.

[Kubeł1001]

Ether

Przysiadłem się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był już tak narąbany, że w zasadzie gdzieś miał, z kim obecnie pije, więc pewnie pomylił Cię z kimś innym i zaśmiał, dokładając kolejną część historii opowiadanej pewnie jeszcze na trzeźwo, między jednym haustem, a drugim:
‐ Nhooooo… A on wtedhyy do mnie, że ja nie dam rady… I wiesz, co zrobiłem?