Wioska goblinów

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Pierfszy roz ktoś mi się kłonio! Czuje się jak krulofa jakaś! ‐ odpowiedziała goblinka.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Uśmiechnął się dość paskudnie i rozejrzał po goblinach.
‐Dobre walczyleście, ale to ni konic. Trza mury wzmocnij, róbta wszystko co Piro mówi, ona si zna na tyn temat. Jasne? Spojrzał po nich znów.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Goblinka wysiadła ze swojego golema skąpana chwałą awansu w hierarchii, a można pomyśleć, że ledwie dziś dołączyła do bandy i już będzie mogła wydawać rozkazy goblinom.
‐ Dobra! Musicio przygotowoć sztuczno kamienion! Czyli beton. Załata sio nim broki w murach i dziury. Do obrony bramy przygotujta kocioł oleju goroncego. Zróbta tyż osłony dla ucznikuf z drewna.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Byton? Wytłumacz im lypiej jak majo to zrobić.
Podrapał się w łeb samemu nie wiedząc jak go zrobić.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Trzea mioć cymynt ‐ stwierdziła goblinka i warknęła. ‐ Co za bjeda, pywnie nie mocie cymyntu. Zrobimy włosny cymynt. Potrzebujomy wapna i gliny, to spali się w piecu, a nastopnie zmieli. Potem zrobim zaprawe murarską, nie ma co się patolić z betonem a skłodniki podobne. Wezniemy drewniano skrzynke, damy tam piasku. Potym robimy niewielko kopce w piasku, dajemy cymyntu, miąchamy jak cholyra, potym robimy dołki w zmiąchanej mieszaninie i dyjemy wody. I walimy na dziury w murze.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Weź se chopaków do kopolni, zawaliliśmy tom pewny przyjście bo potwory były, ale powinno być dobrze.
Wskazał na wejście na drugim końcu wioski.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ To wyzme golymo na wszelki wypodek. ‐ powiadomiła. ‐ Dobra, przysdojnioczki. Kilku goblinuf za mno.
Piro polazła do kopalni i udała się do wejścia wskazanego przez szefo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z tuzin Goblinów ruszył ochoczo za Tobą, ale pojawił się problem: Golem się nie mieści.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Nosz ku*wen. Skoro golymo się nie mieści to wykopie kilka wilczych dołuf przed fortem. ‐ westchnęła głośno. ‐ Nie mo co trocić czasu, idziomy!

[Kubeł1001]

Kuba1001

No więc Golem poszedł, a Ciebie jeden z Goblinów zaprowadził w głąb kopalni. Droga kończyła się ścianą z zawalonych wybuchem głazów.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Szukojcie skoł wapiennych to tokie białe. ‐ powiadomiła goblinka, czekojoc aż odkopio tunel. ‐ Glina chyba wiecio jak wygloda. I ten dziuboski, uwożojcie na siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ My nie pójdziemy dalej i nie odkopiemy. ‐ oświadczył twardo jeden Goblin. ‐ Tam być potwory, dlatego to pieolneliśmy w piu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ To skond wezmo skały wapienne?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Może w tej nie zawalonej części so?
‐ Albo szamana się zapytoj! On jest w ch*j mądry!

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Dobro, jedyn z wos pójdzio do szamana się zapytoć, a my nie marnujmno czasu i idziem do tej niezawalonoj części. ‐ powiedziała goblinka i czekała aż gobliny ruszo.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Jako iż na razie nie miał nic do roboty to postanowił spojrzeć jak wygląda obrona zza murów, wyszedł więc aby się rozejrzeć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sanskryt:
Więc ruszyliście. Były tam obfite złoża miedzy, cyny, cynku, żelaza i granitu. Niestety, niewiele więcej.
Michał:
Obrona prezentowała się dobrze. Łucznikami i balistą możesz szachować wroga tak długo, aż będziesz mieć strzały. Zawsze mogą też spróbować szturmu, jednak poniosą znaczne straty. Głodem też ciężko będzie Was wziąć. Zawsze możecie zjeść więźniów, zwłoki i słabsze Gobliny, w tym kobiety i dzieci. A skoro mowa o jeńcach, to właśnie przypomniało Ci się o giermku schwytanym noc wcześniej.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Trza bedzie szczał narobić.
Zmarszczył i tak już zmarszczone czoło i skierował się do środka. Szedł w stronę domku w którym trzymali jeńca.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Macio tu tyle bogatych złożuf. Czemu nie kopiocie? ‐ spytała, czekając na goblina od szamana.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
Przed drzwiami siedział jeden strażnik, chyba spał. Drugi pewnie był w środku.
Sanskryt:
‐ Czasem kopiem, czasem nie. Jak jusz, to tylko, gdy nam trza do broni czy czegoś innego.