Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Dosyć sporo broni białej, więc może ją też rozdzielać? Topory, miecze, młoty?
No to spoko, tym też się zajął.
Udało się to, zajęło to jakieś 30 minut.
Było coś jeszcze do zrobienia?
Nie, pozostaje czekać.
Wobec tego cierpliwie czekał.
W końcu okręt wroga został zatopiony, a załoga wrócił na Żywca, gdzie to sprzątnęła resztę, urządziła pogrzeb poległym i ruszyła dalej w morze.
Wrócił do swych poprzednich zajęć. Czyli chyba siedzenia na dupie w magazynie i pilnowania.
Dobra wiadomość: Victor i Profesor przeżyli. Zła: Silvo też żyje.
Nie można dostać wszystkiego, co się chce. Pracował dalej.
Dość szybkie przejście z walki do ciągłej pracy.
Nie miał nic innego do zrobienia, nie chciał pokazywać po sobie, że jest bardziej bezużyteczny niż zwykle.
Jaka różnica, skoro w obu przypadkach jest zero?
Chłopak pozwolił sobie na myślenie, że jest inaczej.
No i dobrze, nie potrzebujemy pierwszego okrętowego samobójcy.
E tam, tyle przeżył, nie będzie się rozklejał z powowdu głupot. Co teraz?
Warto się o to kogoś spytać?
No, ciekawe kogo.
Kapitan, Profesor, Silvo, inni…
Silvio? A co ta pierdoła ma wiedzieć? Kapitana nie będzie męczył, a Profesora nie chciał zaczepiać, ale w woli ustępstwa poszedł rozejrzeć się za tym ostatnim.
