Bryg ''Sieg''

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na zdrowie! ‐ zahuczeli wszyscy marynarze, podnosząc w górę swe kufle, aby zaraz upić nieco trunku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sam również łyknął i zasiadł ponownie.
‐To jest to, o co prosiłeś. Chcesz usłyszeć jeszcze jakąś historię?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chętnie, ale od Ciebie zależy, czy jutro, czy dziś. ‐ odparł, upijając piwo ze swego kufla.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Może być dziś. Może opowieść o Świrze Franku?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cóż, zaczynaj.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wersja krótsza, czy dłuższa?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dłuższa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A więc… Świr Franek to był obraźliwy pseudonim Franciszka Kusznika. Był to łowca nagród i narwaniec, który łodzą rybacką atakował okręty wojskowe. I o dziwo mu to wychodziło. Pewnego dnia jednak odnalazł pewien artefakt. Nie wielu wie, czym to było, ale ja miałem szczęście to ujrzeć. Albowiem Franciszek ze mną współpracował, żeby zdobyć ten skarb. Był to amulet. Z wyglądu dość zwyczajny… ale miał silną moc. Pierwsze, co zrobił Świr Franek to przyzwał diabelskiego pomiota. Małe bydle, wielkości bobra. W sumie to wyglądało jak diabelski bóbr… Mniejsza. Tak więc zorientowałem się, w jakiej dziedzinie magii lubuje się Kusznik. Zerwałem z nim kontakt i najprawdopodobniej dzięki temu uszedłem z życiem, gdyż on zamienił całą swoją załogę w żywe trupy. Drugi raz o nim usłyszałem, gdy z kałamarnicą na głowie zrabował kilka wsi nad morzem, a następnie spalił swój okręt. Serio, nie kłamię. I choć w ten sposób zakończył swój epizod piractwa, to podobno nadal gdzieś funkcjonuje ze swoją załogą i tym diabelskim bobrem…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To dość… nieprawdopodobna historia, jeśli mogę się tak wyrazić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wielu to mówi. Jednak Franek gdzieś tam jest.
///Wybrałem najbardziej złowrogie imię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Aż mnie ciary przeszły, a w okolicy walnął piorun. Brrr…//
‐ A nie boisz się, że przyjdzie też po Ciebie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Odszedłem gdy umowa się skończyła i nie mieliśmy już żadnych powodów, by utrzymywać ze sobą kontakt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cóż, skoro tak…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po chwili wszyscy skończyli swe posiłki i piwo, a następnie zaczęli udawać się na warty lub spoczynek.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sam dokończył piwo i chwile jeszcze posiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i siedzisz, kambuz opustoszał, gdyż zostałeś tylko Ty i kucharz, który wziął się za zbieranie naczyń.

[Kubeł1001]

Vader0PL

W sumie miał czas, pomógł mu w zbieraniu naczyń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dzięki tej pomocy szybciej znalazły się one w kuchni, a sam kucharz podziękował i wziął się za zmywanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiwnął głową i ruszył do siebie.