Żerowisko

[Kubeł1001]

Abomination

// kto to bóbr???//

Choć Garaaltowi nie spodobał się powrót do tego miejsca musiał to zrobić, nie miał większego wyboru. Siedział w obozie, czy innym schronieniu, jednak to wreszcie mu się znudziło i opuścił obóz, ale był blisko. Szukał jakiegoś małego zwierzaka, jeśli coś takiego istnieje w tym cholernym miejscu, ot tak żeby poużywać magii bólu.
// on znał nekromancje i magie bolu, tak? //

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tak, Boberku.//
Małych zwierzątek było tu od cholery: Od owadów, przez pajęczaki, na wężach i gryzoniach skończywszy. Twoją eskapadę ktoś na pewno dostrzegł, ale jednocześnie nikt się takową nie przejął.

[Kubeł1001]

Abomination

A więc zaczął sobie używać magii bólu na owych zwierzętach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ani to przyjemne, chyba że dla Ciebie owszem, ani pożyteczne, ale udawało się i zajmowałeś sobie w ten sposób czas.

[Kubeł1001]

Abomination

I tak robił przez następne minuty, czekając na wydarzenie się czegoś ciekawego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aż tak doskwiera Ci nuda? ‐ zagadnął nagle znajomy głos zza Twoich pleców.

[Kubeł1001]

Abomination

Odwrócił się i spojrzał na osobę, która się do niego odezwała.
‐ Ano. ‐ Odpowiedział krótko

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Powinieneś więc się cieszyć. Wybywamy stąd. ‐ powiedział Kas’im, dla którego nie robiło to większej różnicy, przeżył na Żerowisku tyle, ile żaden inny Wampir, acz najpewniej uradowany był właśnie tym, że mógł zająć się wreszcie czymkolwiek ciekawym.

[Kubeł1001]

Abomination

‐ Gdzie zmierzamy? ‐ Zapytał zainteresowany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Najpierw na Martwe Bagna, tam się rozstaniemy. Gdy wrócę, a Ty przeżyjesz, wrócimy tutaj lub na Morze Wydm. Nie będę mówić wiele więcej, na miejscu Uzgor wprowadzi Cię w szczegóły, a ja zrobię to, jeśli i mi się powiedzie. Gotowy?

[Kubeł1001]

Abomination

‐ Oczywiście. Możemy ruszać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteśmy tam potrzebni od zaraz, a podróż zajęłaby nam kilka tygodni… ‐ westchnął Kas’im, lecz nim zdołałeś zapytać, jak więc macie się tam dostać, zaprowadził Cię dalej, wgłąb wampirzego obozu, gdzie dostrzegłeś Wyklętego: Od czasu opuszczenia Ur mocno wymizerniał, lecz wciąż miał te imponujące kły, pazury i wzrosty, nadal był chudy i blady, a wokół niego wciąż czuć było wilgotną ziemię, krew i gnijące mięso. Po chwili, gdy się zjawiliście, kazał Wam wkroczyć do naskrobanego pazurem kręgu pełnego dziwnych symboli, a później zaczął cichą inkantację, która przybierała z każdą chwilą na sile, a Ty zacząłeś czuć mdłości. Nim sobie ulżyłeś, nagle poczułeś szarpnięcie i coś jakby stratę przytomności…
//Zmiana tematu, Opuszczona świątynia. Ja zacznę.//