Posiadłość Von Orren'ów

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy jego pan zezwolił na to skinieniem głowy, rycerz odwzajemnił gest i odszedł z Tobą te kilka kroków dalej, żeby zapewnić choć minimum prywatności, tudzież jej złudne wrażenie.
‐ Tak? ‐ spytał, zakładając ramiona na masywnej piersi. Całemu ruchowi towarzyszył niesamowity chrzęst płyt pancerza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mówiłeś, że kojarzysz moje nazwisko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nazwisko jak najbardziej, ale Ciebie w ogóle… ‐ odparł i zatopił się na chwilę we wspomnieniach. ‐ Ale znałem kiedyś takiego jednego, który przedstawił się jako Wassi, więc może to jakaś Twoja rodzina?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wysoce prawdopodobne. Kiedy to było?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z dobrych dziesięć lat temu, gdy jeszcze nie miałem tych blizn. ‐ powiedział, pokazując na kilka szram na swojej twarzy, głównie na czole i prawym policzku. ‐ Byliśmy wtedy piękni, młodzi i waleczni, złaknieni złota i przygód… Choć tak po prawdzie to on te dwa pierwsze, a ja resztę… Zarzekał się, że nigdy nie był Magiem, ale miał wiele dziwnych ksiąg, a to co robił podczas walki i poza nią nie mogło być dostępne dla jakiegokolwiek śmiertelnika… Świetnie grał w karty, miał łeb równie twardy, jak Orkowie czy Krasnoludy, potrafił pisać i śpiewać ballady, grać na lutni, a jednym skinięciem dłoni sprawiał, że każda wskakiwała mu na kolana… Taaak, to były czasy. Ale później wpakował się w jakieś gówno po zęby trzonowe i odszedł. Odtąd go nigdy więcej nie widziałem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jeżeli się nie mylę, to w końcu dowiedziałem się czegoś więcej o swoim ojcu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ojciec, tak? ‐ spytał i przyjrzał Ci się dokładniej. ‐ Chyba w matkę się wdałeś, bo w ogóle nie jesteś do niego podobny, może poza oczami, on zdecydowanie miał identyczne.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mam nadzieję, że kiedyś ta sytuacja się wyprostuje. Mniejsza, dziękuję za chociaż część informacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i najwidoczniej uznał, że to koniec pytań z Twojej strony, bo odwrócił się na pięcie i odmaszerował na swoje miejsce.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sam też jeszcze się zwrócił.
‐Zygmuncie, czy jest jeszcze coś, do czego byłbym teraz potrzebny wam?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaprzeczył ruchem głowy, pozwalając Ci jednocześnie odejść.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Lekko się skłonił i opuścił salę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po wyjściu na zewnątrz zastałeś Riverta opierającego się o ścianę, który na Twój widok skończył podrzucać i łapać sztylet, chowając go na miejsce.
‐ I jak? ‐ spytał. ‐ Wiesz może, kim był ten białowłosy facet, który wyszedł krótko przed Tobą?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wsparcie Łaków, to mamy załatwione.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Łaków? ‐ powtórzył i zagwizdał. ‐ No nieźle, nieźle… Jeśli poczekamy tydzień to może uzbieramy do tego armię Nagów, Wilkołaków czy Worgenów, hm?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie, bo za pięć dni atakujemy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No dobra, to co skombinujesz w tym czasie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Pewnie plan i dowiem się więcej o pierścieniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i odszedł do swoich spraw, życząc Ci powodzenia.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A on sam wrócić na otwartą przestrzeń. Do tego samego kamienia, co ostatnio.