Morze Wydm

[Kubeł1001]

maxis92

Stwierdza że może na północy coś znajdę i zmieniam kierunek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

A tam niespodzianka: Piasek!

[Kubeł1001]

maxis92

Ciągle idę w tym samym kierunku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zapieprzanie na pałę to serio słaby pomysł.//

[Kubeł1001]

maxis92

//brak mapy to też Spoko sprawa//

[Kubeł1001]

maxis92

//po grubszym grzebaniu odkopalem mapę//
Ruszam na południe, wiedząc że w tamtych okolicach znajdują się lesiste tereny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i idziesz, godziny mijają, słońce praży, ale wydaje Ci się, że widzisz jakąś plamkę zieleni. Ale by do niej trafić, musisz zboczyć na wschód ze swego obecnego kierunku.

[Kubeł1001]

maxis92

Więc zbaczam na wschód . Przy czym pociągam łyka wody z bukłaka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak wiele godzin wędrówki sprawiło, że powinieneś wypić zdecydowanie więcej niż łyk, aby ugasić pragnienie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Wraz ze swą solidną obstawą, oraz dzięki równie solidniej mapie, zdołałeś wkroczyć bez jakichkolwiek problemów na te tereny Morza Wydm, które oznaczone były na niej jako należące do Pustynnych Kłów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz również poświęcił więcej uwagi na obserwowanie otoczenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, jak okiem sięgnąć pustynia… Chociaż nie, nie do końca: Od czasu do czasu teren urozmaicały jakieś kości, czaszki lub całe szkielety, wybielone przez lejące się z nieba słońce i żar oraz oskubane z mięsa przez padlinożerców… Poza tym kilkanaście metrów przed Tobą stał sporych rozmiarów głaz, jeden z punktów orientacyjnych zaznaczonych na mapie, a niecałe dwa kilometry dalej, na granicy horyzontu, widziałeś jedną z oaz oraz zarysy otaczających ją zabudowań.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powoli się zbliżamy, pięknie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mamy jakiś plan? ‐ spytał dowodzący oddziałem Uruk‐Hai, dając reszcie swych podwładnych rozkaz zatrzymania się, aby nieco odpoczęli przed zbliżającą się walką lub też mieli czas na zapoznanie się z planem, a w najgorszym razie na wymyślenie go…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozejrzę się, a następnie wrócę. Pasuje?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pan Kettlos wysłał nas jako eskortę, więc nie powinniśmy odstępować Cię ani na krok, bo po Twej śmierci ta misja straci znaczenie i nie będzie wykonana… A lepiej zginąć, niż nie wypełnić misji dla naszego pana. ‐ wyjaśnił Ci Uruk i westchnął. ‐ Ale nie ja tu dowodzę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Umiem przeżyć.
Użył magii, by stać się niewidzialnym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ku zaniepokojeniu i zaskoczeniu towarzyszących Ci Uruk‐Hai.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czekać tutaj.
Ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Urukowie po prostu nie mogli kwestionować niewidzialnego głosu znikąd, więc pokiwali głowami, potwierdzili i wzięli się za rozbijanie obozowiska. Ty zaś podjąłeś wędrówkę przez pustynię, jak na razie nieniepokojony, i ten stan trwał aż do momentu, gdy dzieliło Cię około pół kilometra od oazy, wtedy też wpadłeś w doskonale zamaskowany dół, głęboki na około cztery metry.