Morze Wydm

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i idziesz, godziny mijają, słońce praży, ale wydaje Ci się, że widzisz jakąś plamkę zieleni. Ale by do niej trafić, musisz zboczyć na wschód ze swego obecnego kierunku.

[Kubeł1001]

maxis92

Więc zbaczam na wschód . Przy czym pociągam łyka wody z bukłaka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak wiele godzin wędrówki sprawiło, że powinieneś wypić zdecydowanie więcej niż łyk, aby ugasić pragnienie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Wraz ze swą solidną obstawą, oraz dzięki równie solidniej mapie, zdołałeś wkroczyć bez jakichkolwiek problemów na te tereny Morza Wydm, które oznaczone były na niej jako należące do Pustynnych Kłów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz również poświęcił więcej uwagi na obserwowanie otoczenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, jak okiem sięgnąć pustynia… Chociaż nie, nie do końca: Od czasu do czasu teren urozmaicały jakieś kości, czaszki lub całe szkielety, wybielone przez lejące się z nieba słońce i żar oraz oskubane z mięsa przez padlinożerców… Poza tym kilkanaście metrów przed Tobą stał sporych rozmiarów głaz, jeden z punktów orientacyjnych zaznaczonych na mapie, a niecałe dwa kilometry dalej, na granicy horyzontu, widziałeś jedną z oaz oraz zarysy otaczających ją zabudowań.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powoli się zbliżamy, pięknie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mamy jakiś plan? ‐ spytał dowodzący oddziałem Uruk‐Hai, dając reszcie swych podwładnych rozkaz zatrzymania się, aby nieco odpoczęli przed zbliżającą się walką lub też mieli czas na zapoznanie się z planem, a w najgorszym razie na wymyślenie go…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozejrzę się, a następnie wrócę. Pasuje?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pan Kettlos wysłał nas jako eskortę, więc nie powinniśmy odstępować Cię ani na krok, bo po Twej śmierci ta misja straci znaczenie i nie będzie wykonana… A lepiej zginąć, niż nie wypełnić misji dla naszego pana. ‐ wyjaśnił Ci Uruk i westchnął. ‐ Ale nie ja tu dowodzę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Umiem przeżyć.
Użył magii, by stać się niewidzialnym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ku zaniepokojeniu i zaskoczeniu towarzyszących Ci Uruk‐Hai.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czekać tutaj.
Ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Urukowie po prostu nie mogli kwestionować niewidzialnego głosu znikąd, więc pokiwali głowami, potwierdzili i wzięli się za rozbijanie obozowiska. Ty zaś podjąłeś wędrówkę przez pustynię, jak na razie nieniepokojony, i ten stan trwał aż do momentu, gdy dzieliło Cię około pół kilometra od oazy, wtedy też wpadłeś w doskonale zamaskowany dół, głęboki na około cztery metry.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz warto byłoby z niego wyjść, ale jak na razie przygotowałtylko dwa pociski Mroku, które zamierzał użyć na pierwszego, który tutaj zajrzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozsądniej jednak będzie wyjść, bo nie zanosi się, że ktoś lub coś rychło się pojawi, a śmierć z przegrzania to ostatnie, czego Ci dziś potrzeba.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli wyszedł, wspomagając się nieruchomymi ostrzami własnej magii. W końcu są fizyczne, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie, ale jeśli chciałeś, to jak najbardziej mogły, więc po kilku chwilach wygramoliłeś się na powierzchnię. Będąc na górze nie zauważyłeś żadnej zasadzki czy nawet choćby jednego Gnolla, który by na Ciebie czekał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył dalej, lecz przeczasując okolicę dwoma pociskami mroku. Byleby nie wpaść znowu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zaszedłeś daleko, bo musiałeś się zatrzymać, acz nie z racji kolejnej pułapki, tylko idących w Twoją stronę kilku Gnolli, zapewne na patrolu. Oczywiście, tylko idą w Twoją stronę, ale Ciebie jako takiego nie widzą w ogóle.