Morze Wydm

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozejrzę się, a następnie wrócę. Pasuje?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pan Kettlos wysłał nas jako eskortę, więc nie powinniśmy odstępować Cię ani na krok, bo po Twej śmierci ta misja straci znaczenie i nie będzie wykonana… A lepiej zginąć, niż nie wypełnić misji dla naszego pana. ‐ wyjaśnił Ci Uruk i westchnął. ‐ Ale nie ja tu dowodzę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Umiem przeżyć.
Użył magii, by stać się niewidzialnym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ku zaniepokojeniu i zaskoczeniu towarzyszących Ci Uruk‐Hai.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czekać tutaj.
Ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Urukowie po prostu nie mogli kwestionować niewidzialnego głosu znikąd, więc pokiwali głowami, potwierdzili i wzięli się za rozbijanie obozowiska. Ty zaś podjąłeś wędrówkę przez pustynię, jak na razie nieniepokojony, i ten stan trwał aż do momentu, gdy dzieliło Cię około pół kilometra od oazy, wtedy też wpadłeś w doskonale zamaskowany dół, głęboki na około cztery metry.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz warto byłoby z niego wyjść, ale jak na razie przygotowałtylko dwa pociski Mroku, które zamierzał użyć na pierwszego, który tutaj zajrzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozsądniej jednak będzie wyjść, bo nie zanosi się, że ktoś lub coś rychło się pojawi, a śmierć z przegrzania to ostatnie, czego Ci dziś potrzeba.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli wyszedł, wspomagając się nieruchomymi ostrzami własnej magii. W końcu są fizyczne, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie, ale jeśli chciałeś, to jak najbardziej mogły, więc po kilku chwilach wygramoliłeś się na powierzchnię. Będąc na górze nie zauważyłeś żadnej zasadzki czy nawet choćby jednego Gnolla, który by na Ciebie czekał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył dalej, lecz przeczasując okolicę dwoma pociskami mroku. Byleby nie wpaść znowu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zaszedłeś daleko, bo musiałeś się zatrzymać, acz nie z racji kolejnej pułapki, tylko idących w Twoją stronę kilku Gnolli, zapewne na patrolu. Oczywiście, tylko idą w Twoją stronę, ale Ciebie jako takiego nie widzą w ogóle.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poczekał, aż będą blisko, później wypuścił swego cienia, by ten stał nieruchomo naprzeciwko ich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak mogłeś się spodziewać, zaatakowali go, w końcu to intruz, ale niewiele mogli zdziałać i po kilkunastu sekundach walki przestali młócić dziko bronią, a zaczęli rozglądać się wokół i węszyć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie radziłbym atakować posłańca Wampira, który chce nawiązać z wami przyjazne stosunki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przekrzywili ciekawskie głowy, ale zbili się plecami do siebie, z bronią gotową do użycia w każdej chwili, czekając na Twój kolejny ruch i wciąż próbując Cię wypatrzeć czy wyczuć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Miałem was za gatunek rozumny, ale chyba rozumiecie, że atak na posłańca z Kresu Nadziei jest złym pomysłem?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Fakt, że nie próbowali atakować, chyba świadczy o nich właśnie jak o istotach rozumnych. Chyba, dla Ciebie byli takimi samymi prymitywami jak inni śmiertelnicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niech tutaj przyjdzie wasz przywódca, będę na niego czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kierując się źródłem głosu, z grupy wystąpił Gnoll w zbroi łuskowej, z łukiem w dłoni, mieczem przy pasie i kołczanie na plecach. Zapewne sądzili, że chodzi o przywódcę tej małej grupki wysłanej na patrol.