Morze Wydm

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz warto byłoby z niego wyjść, ale jak na razie przygotowałtylko dwa pociski Mroku, które zamierzał użyć na pierwszego, który tutaj zajrzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozsądniej jednak będzie wyjść, bo nie zanosi się, że ktoś lub coś rychło się pojawi, a śmierć z przegrzania to ostatnie, czego Ci dziś potrzeba.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli wyszedł, wspomagając się nieruchomymi ostrzami własnej magii. W końcu są fizyczne, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie, ale jeśli chciałeś, to jak najbardziej mogły, więc po kilku chwilach wygramoliłeś się na powierzchnię. Będąc na górze nie zauważyłeś żadnej zasadzki czy nawet choćby jednego Gnolla, który by na Ciebie czekał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył dalej, lecz przeczasując okolicę dwoma pociskami mroku. Byleby nie wpaść znowu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zaszedłeś daleko, bo musiałeś się zatrzymać, acz nie z racji kolejnej pułapki, tylko idących w Twoją stronę kilku Gnolli, zapewne na patrolu. Oczywiście, tylko idą w Twoją stronę, ale Ciebie jako takiego nie widzą w ogóle.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poczekał, aż będą blisko, później wypuścił swego cienia, by ten stał nieruchomo naprzeciwko ich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak mogłeś się spodziewać, zaatakowali go, w końcu to intruz, ale niewiele mogli zdziałać i po kilkunastu sekundach walki przestali młócić dziko bronią, a zaczęli rozglądać się wokół i węszyć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie radziłbym atakować posłańca Wampira, który chce nawiązać z wami przyjazne stosunki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przekrzywili ciekawskie głowy, ale zbili się plecami do siebie, z bronią gotową do użycia w każdej chwili, czekając na Twój kolejny ruch i wciąż próbując Cię wypatrzeć czy wyczuć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Miałem was za gatunek rozumny, ale chyba rozumiecie, że atak na posłańca z Kresu Nadziei jest złym pomysłem?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Fakt, że nie próbowali atakować, chyba świadczy o nich właśnie jak o istotach rozumnych. Chyba, dla Ciebie byli takimi samymi prymitywami jak inni śmiertelnicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niech tutaj przyjdzie wasz przywódca, będę na niego czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kierując się źródłem głosu, z grupy wystąpił Gnoll w zbroi łuskowej, z łukiem w dłoni, mieczem przy pasie i kołczanie na plecach. Zapewne sądzili, że chodzi o przywódcę tej małej grupki wysłanej na patrol.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zmienił położenie.
‐Nie, nie on. Mówię o przywódcy całości, nie tego oddziału.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gnolle spojrzały kolejno na siebie i zaśmiały się.
‐ Sprowadzić szefa do niewidzialnego Wampira? ‐ powtórzył jeden i znów ryknął gardłowym rechotem, podobnie jak jego kompani, a później odszedł wraz z resztą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Albo on przyjdzie, albo przyjdzie armia po niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Albo tego nie słyszeli, albo się tym nie przejęli, albo usłyszeli i postanowili przekazać to swemu przywódcy. Niemniej, odeszli, zostawiając Cię samego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał. Siedem minut.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po upływie tego czasu zobaczyłeś na horyzoncie sporą grupę Gnolli, która z czasem jawiła Ci się jako orszak przywódcy Pustynnych Kłów, obecnie bezpiecznie skrytego w środku ochronnego półkola złożonego z ponad pół setki zbrojnych w rozmaitą broń białą, a także łuki i kusze, podwładnych, którzy z pewnością nie zawahają się oddać życie za swego wodza… Wodza, który opuścił półkole, a był nim mocarny Gnoll w prostym odzieniu, na który nałożył gambeson, kolczugę i elementy pancerza płytowego wraz z hełmem. Uzupełniała to tarcza z kolcami po zewnętrznej stronie w prawej dłoni oraz maczuga nabijana stalowymi kolcami w drugiej. Na plecach miał jeszcze miecz dwuręczny, a przy pasie jednoręczny topór i nóż o ząbkowanej klindze.
‐ Ja Ci się ukazałem, Wampirze! ‐ krzyknął, wychodząc poza ochronny krąg innych Kłów i uderzając swym orężem o tarczę. ‐ Zrób to samo, jeśli nie jesteś tchórzem!