Miasto Battlehammer

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wybrał to, co w szerszej perspektywie czasu miało więcej korzyści, niż strat.

Poszedł się naje**ć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Naje**łeś się jak cegła, niczym prawdziwy Szarak, Twój kompan dołączył gdzieś w połowie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

O, dołączył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dołączył, w sumie tyle pamiętałeś, gdy obudziłeś się na stole tej samej karczmy, naje**ny jak szpadel i z kacem tak wielkim, że nawet Ragnaros by wymiękł. Twój znajomy leżał w podobnej pozycji, ale na podłodze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Barman! Jeszcze jeden!

[Kubeł1001]

Kuba1001

W momencie wypowiedzenia tych słów Twoją głowę przyszły ból tak dotkliwy, że zacząłeś coraz poważniej rozmyślać o śmierci… Na szczęście barman znów okazał się nieoceniony, przynosząc Ci dużo wody i jaskiniowe grzyby stosowane przy leczeniu takich dolegliwości jak biegunka, wymioty i właśnie kac sam w sobie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zabrał się za samoleczenie.
‐Niech ci Ragnaros wynagrodzi dobry barmanie…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wystarczysz mi Ty i Twoje złotniki. ‐ odparł i wrócił do swoich zajęć, a Ty po około godzinie byłeś już na tyle sprawny, żeby wrócić do domu i tam trzeźwieć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A zapłacił przynajmniej?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Karczmarz o nic się nie upominał, więc pewnie był to podarunek na koszt firmy, ale zresztą nic dziwnego: Im szybciej wytrzeźwiejesz, tym szybciej znów przyjdziesz się nawalić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Święta racja.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dokładnie. A tak poza tym, to i Twój przyjaciel powoli dochodzi do siebie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐I jak tam?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ledwo co zdołał machnąć ręką, a później znów zapadł w letarg, który jakoś pozwalał mu przetrwać kaca. Ewentualnie umarł.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powiedz, jak zaczniesz umierać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mruknął coś w odpowiedzi i kacował się dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli żyje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak najbardziej, ale daleko mu do Twojego obecnego stanu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ouh, jak mu przykro.

Żart.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak też opi***alałeś się kilka godzin, bo to tyle, przy użyciu wrodzonej odporności oraz wody i grzybów podarowanych mu łaskawie przez karczmarza, zajęło Twojemu kompanowi wybudzenie się z kaca i związanego z nim letargu.
‐ Jak na moje, to powinniśmy już ruszać. ‐ powiedział, tłumiąc w połowie zdania odruch wymiotny. ‐ Jak myślisz?