Miasto Battlehammer

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krasnolud odzyskał rozwagę po czym stanął na baczność i wypiął pierś.
‐ Tak, Panie?

[Kubeł1001]

Bilolus1

Nieco zniżywszy głos zabrał się za sprawę .

‐ Kojarzysz moją włócznie ?‐ spytał i nie dając czasu na odpowiedź mówił dalej ‐. Zdobyłem ją bardzo dawno temu a ta przypieczętowała się do mnie i służy od tamtego czasu tylko mi, jednak zmierzmy do rzeczy o której chciałem ci powiedzieć od początku bowiem sądzę iż jestem krasnoludem godnym zaufania . Czasem rozmawiam z moją włócznią, ona odpowiada mi z pomocą napisów które niczym grawer pojawiają się na rękojeści .‐ dał chwile Thane żeby to przetrawił i kontynuował ‐. Mówię ci to na zapas żeby chociaż jedna osoba wiedziała o tej małej tajemnicy a jeśli ktoś by to zobaczył żebyś nie uznał mnie za wariata .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał powoli głową, choć raczej wydawało mu to się dość… Nieprawdopodobne.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Wiem że może się wydawać to dość dziwne, ale musisz mi po prostu zaufać .‐ zaśmiał się i stwierdził ‐. No, to będzie tyle ja wracam do swoich spraw .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krasnolud kiwnął głową i odszedł by wszystko przemyśleć.

[Kubeł1001]

Bilolus1

On zatem ruszył spędzić resztę dnia na spacerowaniu po armii ze zdarzającymi się zabawami w znikanie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Akurat sztuczka ze znikaniem nie udała się już ani razu więcej.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Ooo…‐ więc po prostu spacerował, chodził, czekał, spał byleby czas mu minął ‐.

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Kuba .‐., Manfreda też przydałoby się ożywić ;v .//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czas mijał i mijał.
Następnego dnia przyszedł do Ciebie jakiś Krasnolud. Nie znałeś jego imienia, pewnie to zwykły żołnierz lub zwiadowca.
‐ Panie! Zostałeś wezwany na naradę do miasta. ‐ rzekł przystępując z nogi na nogę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Oczywiście, natychmiast wyruszam .‐ ubrał pancerz, napełnił manierkę i przypiął włócznię do boku po czym dał się poprowadzić żołnierzu ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właściwe to do miasta poprowadziła Cię honorowa eskorta z miasta.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie ruszył z eskortom, nie chciał zachować się niemiło wobec “gospodarza”

[Kubeł1001]

Kuba1001

O dziwo nie zaprowadzili Cię do pałacu, ale do wykutej w skale areny. Kluczyliście między korytarzami i trybunami pełnymi widzów, aż pozostawiono Cię pod drzwiami strzeżonymi przez ciężkozbrojnych gwardzistów.

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Ty miałeś zacząć w Argencie, kuba pliss ;‐;//

Zatem wszedł do środka, bo cóż innego mógł zrobić .

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wiedziałem, że o kimś zapominałem ;‐;//
Trafiłeś do loży, z której rozciągał się widok na całą arenę. Stali tam strażnicy, służący z alkoholami i przekąskami, a także trzy fotele. Środkowy zajmował Imperator, po jego prawicy siedział jakiś bliżej nieznany Ci Krasnolud z wielką blizną przechodzącą przez całą twarz i szyję, a miejsce po lewej pozostało wolne.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Przeszedł zatem przez salę pozdrowił obu krasnoludów po czym przysiadł na swoim miejscu czekając aż osobnik zostanie mu przedstawiony .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Usiądź. ‐ rzekł tylko Imperator wskazując na wolny fotel, nawet nie odrywając wzroku od walki toczącej się na arenie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Usiadł więc ponownie przyglądając się walce .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Arenę zaścielały trupy Goblinów i czegoś bardzo podobnego do Orków. Jeden z nich porzucił broń i uciekał przed wielkim stworem przypominającym goryla porośniętego białym futrem, z wielkimi kłami wyrastającymi z dolnej szczęki. Miał przynajmniej pięć metrów wysokości. Jakiś kuzyn Trolli z powierzchni?
Druga walka toczyła się w tym samym czasie. Mierzył się w niej trzygłowy potwór wyglądający jak pies, lecz o wiele większy. Każda z trzech paszczy ujadała w stronę ośmionogiego stwora z długimi łapami zakończonymi równie długimi pazurami. Miał troje oczu osadzonych na małej głowie. Masywną pierś ochraniały łuski, wyglądające na znajome, a każda z ośmiu kończyn zakończona była trzema chwytnymi pazurami. Paszcza zajmująca większość głowy była zamknięta, a wzrok stwora błądził po arenie i nie wyglądało na to, że spojrzy na swego przeciwnika.