Miasto Argent
-
-
-
-
-
Kuba1001 Vader:
‐ Dokładnie. ‐ podchwycił i wykorzystał to jako pretekst do kolejnego zalania kufla złocistym trunkiem. ‐ Na wojnie piwa nie będzie, co najmniej pewnie jakieś szczyny rozrobione z wodą.
Czerwony:
Nie miałaby jak odmówić, więc natychmiast skorzystała z okazji i podała Ci dłoń, lecz wtedy usłyszałeś:
‐ Tu jesteś, cholero jedna!
Autorem owych słów był mężczyzna w wieku około pięćdziesięciu lat, w stroju typowego, bogatego mieszczanina, z śmiesznie wyglądającym, krótkim mieczykiem u pasa i okazałym brzuszyskiem. Za nim postępowało dwóch znacznie lepiej prezentujących się osiłków, każdy z mieczem długim w dłoni.
‐ A więc to z nim się szwendasz przez te wszystkie dni? No, koniec tego dobrego, moja panno! Do domu, raz! ‐ krzyczał mieszczanin, będący zapewne nikim innym, jak tylko ojcem lub innym opiekunem Twojej damy. I chyba wziął Cię za kogoś innego… -
-
-
Kuba1001
Vader:
‐ Też się napij, alkohol alarinów nie zabija. ‐ mruknął między jednym łykiem, a drugim.
Czerwony:
‐ To moi… ochroniarze. ‐ wyjaśnił mężczyzna, machając w ich kierunku dłonią, aby ci schowali broń, co też zresztą uczynili. Zaś mieszczanin zaczął Ci się przyglądać, tym razem nie z gniewem, jak wcześniej, ale bardziej taksująco.
‐ Widać, że wziąłem Cię za kogoś innego, szlachetny panie, za co przepraszam. ‐ powiedział w końcu, zmieniając zręcznie i wyraz twarzy, i ton głosu. Zwę się Wikron Hesst, a to moja córka, Adiena. Ponownie musi mi pan wybaczyć, gdyż wziąłem pana za kogoś innego, za natręta, który usiłuje związać się z moją córką, mimo iż powinna poślubić kogoś o takim samym stanie społecznym, co ona, niepomny moich, i moich ochroniarzy, sugestii, którymi staraliśmy się przemówić mu do rozsądku. -
-
Konto usunięteSpuścił dłoń z rękojeści i uderzył się w pierś zaciśniętą pięścią.
‐ Jam jest Wilhelm La Hire zwany Parsifalem, Błędny Rycerz jak ich wielu i nie chowam urazy za omyłkę. Nie miałem złych zamiarów do tejże pięknej Adieny, jestem pierwszy raz w Argent i pragnąłem dowiedzieć się czegoś o tutejszym miejscu podczas miłego spaceru. -
Kuba1001
Vader:
Przewrócił oczyma i wziął się za picie, bo sam nie miał takich hamulców, tudzież miał, ale zaczynały działać później, niż w Twoim wypadku.
Czerwony:
‐ Sam chętnie o to zadbam, gdyż obawiam się, że moja córka powinna mieć coś do zrobienia w domu. ‐ wyjaśnił, co było oczywistą aluzją, że raczej owego domu już nie opuści przez jakiś czas, za karę.
Hesst przeczesał dłonią włosy i zamyślił się na chwilę.
‐ A więc co chciałbym wiedzieć, rycerzu? O Argencie można mówić długo, a i tak czasu nie starczy, aby opowiedzieć wszystko. -
-
-
Kuba1001
Vader:
Być może. Tak poza tym, to do karczmy zawitali kolejni goście, ponownie Magowie, w liczbie dwunastu.
Czerwony:
‐ Co się będzie dziać to nie powiem, bo nie wiem… Ba, nikt raczej nie wie. Zaś obecnie? Miasto niegdyś było stolicą pewnego państewka, Księstwa Ludzi, acz Kairn Krwawa Buława przejął władzę w mieście wraz ze swymi Krzyżowcami i uczynił je stolicą tegoż zakonu. A później i państwa, gdy podporządkował sobie całe Księstwo Ludzi. Obecnie to państwo Krzyżowców Argentu, lecz mocno zależne od Cesarstwa, do czego zobowiązuje bycie lennikiem. ‐ wyjaśnił Ci dość krótko, ale chociaż na temat, aby później zmarszczyć brwi i autentycznie się zdziwić. ‐ Przepraszam, ale pomniki Świętego Kogo? -
-
-
Kuba1001
Czerwony:
‐ Musisz mieć naprawdę dobry powód, bo z reguły odprawia prawie każdego z kwitkiem, z czego niektórych wprost na szubienicę lub katowski topór.
Vader:
Rozsiedli się i zamówili różne trunki, dzisiaj jakoś nie przypominając mistrzów sztuk tajemnych, pijąc, jedząc, grając w różne gry hazardowe i korzystając z miłego towarzystwa wielu mieszczanek i innych kobiet w karczmie, dla których ktoś kalibru Maga zawsze budził jakąś sensację. -
-
-
Kuba1001
Czerwony:
‐ Świątynia w centrum, którą poświęcono samemu Elivatarowi, jest nawet starsza od miasta, gdyż to je później “dobudowano” wokół tego budynku.
Vader:
Nie do końca, gdyż i Tobą jakaś się zainteresowała, a mianowicie taka o długich, czarnych włosach, sporych krągłościach i fiołkowych oczach.
