Twierdza Plugawych Olbrzymów

[Kubeł1001]

Bilolus1

Uśmiechnąwszy się zakrzyknął

‐ Bors !‐ poczym dorzucił ‐. Chopy zebrane… ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A jakże! ‐ podchwycił i zaczął intensywnie mrugać swoim okiem. ‐ Płyniemy?
‐ Nie tak od razu, bo przecież po tylu kuflach wygląda jak półżywy. Albo półmartwy, jedno z dwóch.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dobr…dobra ja mogę iść !‐ stwierdził stając na nogach, prezentując że jednak może jednak jest jakoś żywy‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

“Jakoś żywy” to bardzo trafne określenie. Jakoś się trzymasz, do statku może się dowleczesz.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też spróbował dokonać owego tytanicznego wyczynu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pod sam koniec Twoi towarzysze musieli Cię wspierać, ale podołali i jesteś już na statku.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No…to panie Ork…nawiguj.‐ stwierdził zakładając hełm, patrząc na zielonoskórego ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja teraz nic nie mam do roboty, najpierw to Wy stąd wypłyńcie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zamachał ręką w powietrzu trzymając się za głowę drugą

‐ Olf…daj im znak żeby wypłynęli.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I rozkaz został wydany, a po chwili okręty w takiej liczbie, jak w poprzednim ataku, ruszyły na pełne morze.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Teraz twoja rola…ja po prostu tutaj siądę i ten…‐ stwierdził sięgając do wody aby pochlapać sobie nią twarz i orzeźwić się, gdy to zrobił ruszył raczej niepewnym krokiem ku przodu statku aby przysiąść tam obserwując załogę ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I obserwowałeś, a bujanie okrętu i ich monotonny śpiew jedynie bardziej zachęcały Cię, by iść spać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Samemu dołączył do śpiewu po czym…powoli opadając na bok zasnął…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasnąłeś. Obudził Cię jakiś bliżej nieokreślony krzyk, który sprawił, że wstałeś gwałtownie i zaryłeś głową w drewniany dach, który był podłogą pokładu. Najwidoczniej ktoś umieścił Cię na jednej z koi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Podniósł się błyskawicznie chwytając za topór, od razu wyskoczył też na zewnątrz gotów do walki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystkie statki stały w miejscu, a załoganci uwijali się jak w ukropie, tylko po to, żeby… odcinać macki! Tak, może i wydawało Ci się to dziwne jak cholera, ale woda wokół burt, rufy i dziobu roiła się od wielkich, fioletowych macek pełnych przyssawek.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Najpierw potrząsnął głową potem przeklnął a na końcu ruszył z uniesionym toporem aby samemu zaatakować jedną z macek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odrąbałeś ją bez problemów, a ta zniknęła w morskich odmętach. Odmętach, z których po chwili wystrzeliły nowe macki. Zauważyłeś również, że załogi pozostałych drakkarów toczą podobną walkę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ PRÓBUJCIE DO BRZEGU DOBIĆ .‐ wydarł się stosując magię bólu na kolejnych mackach, starając się uwolnić okręt chociaż w jakimś stopniu ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się i jakoś ruszyliście. Zauważyłeś jednak jak Swenda chwyciła jedna z macek, chyba najbardziej okazała, podniosła w górę i zaczęła miotać na wszystkie strony.
‐ Ty ku*wooooooo! ‐ krzyczał Mutant, bezsilnie usiłując trafić mackę toporem.