Twierdza Plugawych Olbrzymów

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A Ty kiedyś żeś o takiej bestii słyszał, Wulfryk? ‐ nie dawał za wygraną Bors.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Mój drogi przyjacielu, większość mojego życia spędziłem na lądzie jako najemnik ‐ ale przyznam że kilka opowieści o takich bydlakach się słyszało…niezbyt wierzyłem ale z tego co widzę sami zaczniemy je niedługo rozpowiadać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aha. A wiesz chociaż, jak to się nazywa?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Wielka ku*wa ośmiornica, albo coś w stylu Kreuken, nie wiem przyjacielu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kroken? ‐ nieumiejętnie powtórzył. ‐ W sumie może być. To co teraz? Płyniemy dalej, wracamy, polujemy na to?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Ni ch*ja nie mam zamiaru na to polować mistrzu, płyniemy dalej…w końcu musimy przywieść coś dla Jarla.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i oba okręty ruszyły dalej, ku chwale, łupom i reszcie tego pie**olenia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

I tak też Wulfryk przysiadł przy dziobie statku wpatrzony w wode czekają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie opłaca się robić nowego tematu, więc kontynuujesz tutaj, ale później.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zdałem sobie sprawę, jak bardzo zje**łem…//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dalsza podróż nie obfitowała co prawda w przygody, codzienną rutynę przerwał tylko raz jakiś zarąbisty rekin, w którego rzuciliście włócznią i spie**olił.
Niemniej, trudy, jakie musieliście wytrzymać, oraz nudę po drodze, zostały bez dwóch zdań zrekompensowane, gdy ujrzeliście pierwszą osadę na nadmorskim brzegu, nadal cichą, spokojną i skąpaną w promieniach leniwie wschodzącego słońca.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wulfryk spojrzał po owej osadzie oceniającym okiem, szukając jakichś punktów obronnych, murów ‐ czegokolwiek, jeśli nie dostrzegł żadnej palisady spojrzał na jednego ze swych ludzi

‐ Wskaż innym statkom że lądujemy, i atakujemy z brzegu…jeden drakkar na jedną stronę, drugi na drugą…reszta zabezpieczy ostatnią droge ucieczki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tej reszty nie było, straciliście jeden drakkar po drodze przez te cholerne ch*j wie co z mackami. No, ale pozostałe okręty po cichu dobiły do piaszczystego brzegu, osiadając na nim obok łodzi i sieci, co pozwoliło Ci ustalić, czym zajmują się owi ludzie. A przynajmniej część z nich.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Ruszamy, chopy.‐ stwierdził pierwszy wyskakując z łodzi, ruszając po owym brzegu ‐ machając do załogi po drugiej stronie żeby zaczęli oskrzydlać wioskę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak też uczynili, podobnie jak pozostali zaczęli opuszczać łódź z bronią wszelkiej maści w dłoniach.
Powoli, niczym sama śmierć (z tym, że zajebiściej), kroczyliście w kierunku wsi. Jako że prowadziłeś, pierwszy ujrzałeś kilka lepianek, a poza nimi równie niewiele długich domów z drewna, krytych strzechą, oraz wiele, wiele więcej mniejszych chat, choć identycznych w budowie. Nie dostrzegłeś też żadnych zwierząt gospodarskich czy budynków służących do ich przechowywania, co najmniej napotkałeś na swojej drodze kilka kotów wracających z nocnych łowów i nieliczne psy, które uciekły na Wasz widok lub wręcz przeciwnie, zaczęły głośno ujadać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Machnął zatem ku wiosce, zakręcając swymi toporzyskami w rękach ‐ przyśpieszając kroku, licząc że jego ludzie w miarę jakoś okrążali osadę, ocenił wzrokiem czy nikt nie wyszedł na zewnątrz na ich widok.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bynajmniej, ludzie pewnie jeszcze spali, chyba że kogoś wywabią te szczekające psy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też ruszył nawet bliżej, stając na linii domów machnął swym ludziom w kierunku budynków, samemu ruszając do najbliższego butem próbując wyważyć drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie widziałeś co prawda reakcji swych ludzi, bowiem z rozpędu wpadłeś do środka razem z drzwiami. Była to mała izdebka, prawdopodobnie jedyny lub jeden z dwóch pokoi w całej chacie, gdzie wypatrzyłeś drewniane łoże wypchane skórami i futrami oraz drewnianą kołyskę, podobnie wymoszczoną. Kryjące się w niej dziecko wybudziło się i zareagowało płaczem. Zarówno to, jak i Twoje wejście, doprowadziły do obudzenia rodziców maleństwa, czyli pary półnagich wieśniaków, którzy wpatrywali się w Ciebie z początku zaspani, bardziej przejęci płaczem. Później pewnie sądzili, że to tylko sen, lecz sen zamienił się w koszmar, gdy nadal stałeś w drzwiach, a ich opuściły resztki snu. Jak na komendę, kobieta przyłączyła się do dziecka, swoim głośnym krzykiem, mężczyzna zaś wpatrywał się w Ciebie z otwartymi ustami i wyrazem przerażenia zastygłym na twarzy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Nie miał zamiaru bawić się w błahostki, rzucił w mężczyznę toporem ‐ celując w jego głowę…po czym wolnym krokiem ruszył do kobiety oceniając ją wzrokiem, przydałaby mu się niewolnica, albo Jarlowi…albo komukolwiek kto byłby w stanie zapłacić.

//Coś czuje że to dziecko zostanie moim archnemesis które zabije Wulfryka za pięć lat akcji Elarid xD