Twierdza Plugawych Olbrzymów

[Kubeł1001]

Bilolus1

Natychmiast spróbował złapać ją za kark ‐ jeśli chybił podciąć jej nogi magią bólu…w każdym bądź razie kiedy miał już kobietę w swych ramionach złapał dziecko i bez jakichkolwiek skrupułów rzucił nim w owe futra.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Futra były na tyle miękkie i było ich na tyle dużo, że nie wyrządziłeś tym rzutem dziecku większej krzywdy, choć było jeszcze bardziej przerażone i jeszcze głośniej płakało. Kobieta zaś z całych sił próbowała dostać się do niego, wyrywając się, szamocząc i uderzając Cię po torsie, rękach i twarzy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Nie zwracał na to zbytniej uwagi, z niejakim wyrazem zmęczenia począł ją ciągnąć za sobą ‐ zaś gdy znalazł się na zewnątrz złapał za pochodnię która zapewne gdzieśtam się walała aby oświetlić nocną drogę wioski i cisnął nią do środka budynku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pochodni akurat brakowało, był świt więc nie nikt nie wpadł na to, żeby ją wziąć, choćby dla tak prozaicznej czynności jaką jest podpalanie tych ruder.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Splunął zatem, po prostu oddalając się od budynku ‐ ciągnąc za sobą kobietę, liczył że jego ludzie będą na tyle rozgarnięci żeby wiedzieć gdzie zataszczyć łupy ‐ do centrum owego zadupia.

//Coś czuje że ten brak pochodni przypieczętował los Wulfryka, a małe dziecko zapamięta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ja wątpię czy obaj doczekamy chwili, kiedy gówniak na tyle podrośnie, żeby wypełnić swoją zemstę.//
Idąc tam musiałeś robić spore kroki, żeby nie przewrócić się o zarżnięte zwierzęta lub ludzi. Choć dla Was to było dosłownie jedno i to samo. Niemniej, rzeczywiście, w centrum małej wioski rybackiej gromadzono wszystko, co miało dla wikingów jakąkolwiek wartość: Narzędzia, ozdoby, skromną ilość złota, ubrania, pożywienie, alkohol i tym podobne. No i oczywiście ludzi, w różnym wieku i płci, najpewniej mieli za zadanie posortować ich później. W większości byli przytomni, choć znalazło się kilku rozwleczonych na ziemi. Reszty pilnował pojedynczy Mutant, który aż nadto wystarczy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Spojrzał na owego mutanta, i ocenił łupy ‐ uważając że raczej już prawie wszystko zostało zrabowane a jego ludzie tylko bili się o resztki został na miejscu

‐ Widzę że kilku próbowało spierdzielić co ?‐ zaśmiał się skinąwszy do owych rozwleczonych na ziemi ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeszcze lepiej. ‐ odrzekł, ledwo hamując śmiech. ‐ Walczyć. ‐ dopowiedział i teraz już nie wytrzymał, zaś jego rechot dziwnie kontrastował z krzykami mordowanych wokół ludzi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Dołączył do jego śmiechu szarpiąc swoją brodę z lekka ze znudzenia…prawie już zapomniał że wciąż trzymał kobietę za kark.

‐ Jak myślisz nada się dla Jarla ?‐ stwierdził patrząc na nią przez chwilę ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wydął wargi niczym ekspert, ocenił ją chwilę i powiedział:
‐ Ta, mi się podoba. Więc jak dla Jarla się nie nada, to wiesz komu ją zbyć…

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Ano, ano.‐ zaśmiał się z lekka kładąc swoją drugą rękę na swoim brzuchu który nagle zaburczał ‐. Przydałoby się coś opie**olić zanim wypłyniemy, tak myślę…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ruchem głowy wskazał na łupy, pośród których było i jedzenie, a przeważnie ryby lub przetwory rybne, co było dość oczywiste. No, ewentualnie możesz opie**olić sobie takiego psa, kota lub konia, których trochę się tu znajdzie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też ruszył do owej górki, wrzucając kobietę do grupy złapanych niewolników bez zbędnych skrupułów ‐ po czym zaczął obżerać się rybkami aż napełnił brzuch ‐ liczył że w między czasie zacznie się tu już zbierać cała reszta najeźdźców.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Więcej czasu zeszło Wam się na szabrowaniu, niż walce, ale tak: Wraz z ostatnim dorszem, czy inną rybą, przybyli pozostali Mutanci, rzecz jasna w komplecie, dokładając do stosu kolejne łupy lub niewolników.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Stanął przed tym wszystkim i zaczął oceniać wzrokiem co bardziej pożytecznych niewolników jak dobrze zbudowani mężczyźni, młode, co ładniejsze kobiety ‐ dalej spojrzał na zszabrowane towary, i kiedy to było zrobione zaczął dzielić niewolników i zdobyczne.

‐ Zabijcie tych.‐ stwierdził mówiąc o oddzielonych ‐. A resztę spalcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Do mordowania zabrali się nader chętnie, nic nie robiąc sobie z prób walki, ucieczki lub próśb o łaskę. Zapalanie szło oporniej,potrzebowali około dziesięciu minut, żeby skombinować pochodnie, ale w końcu się udało i podłożyli ogień. Reszta w tym czasie nie marnowała czasu, zabierając jeńców i łupy na drakkary.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wulfryk zaś wolnym krokiem ruszył do owej kobiety którą sam porwał, o ile jeszcze tam była i pochwyciwszy ją w żelazny uścisk zaczął targać ku swojemu drakkarowi, gdy był na miejscu przysiadł przy dziobie, na swoim honorowym miejscu ‐ wyczekując aż całe to zbieranie zostanie skończone.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak też się stało, załadowaliście wszystko na okręty i możecie ruszyć dalej, gdziekolwiek to będzie, aby pozostawić za sobą te płonące zgliszcza z nielicznymi trupami.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Pozwolił aby to wiatr ich prowadził ‐ mieli jeszcze dość miejsca na jeden raid, a po drodze raczej nie mieli co liczyć na wpadnięcie na żadne większe miasta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Plusem takich małych osad było to, że leżały dość blisko siebie, więc pewnie niedługo traficie na kolejne łupy. Problemem za to mogło być, że mieszkańcy takowych zauważą to, co tutaj zrobiliście i zdążą zawczasu uciec.