Dzikie Pola

[Kubeł1001]

FD_God

No to postanowił dalej ją tak trzymać, a w międzyczasie drugą ręką zaczął grzebać jej w torbie.
‐Nie opieraj się, to może nie zginiesz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zgodnie z rozkazem, przestała, a jedyną wrogość, jaką Ci okazywała, przesyłała poprzez mordercze spojrzenie. W samej torbie odkryłeś przede wszystkim listy i zwoje pergaminu.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Czyli jednak boisz się śmierci, no proszę…‐ Powiedział lekko się śmiejąc, a następnie zabrał od niej torbę zrywając ją czy coś, a następnie opuścił ją na ziemie luzując nieco uścisk, by mogła odetchnąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Od razu to zrobiła, przykładając ręce do gardła.
‐ Kim… Czym Ty jesteś? ‐ wycharczała między jednym urywanym oddechem, a drugim.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Jestem największym oszustem na kontynencie, oszukałem samą śmierć.‐ Powiedział kolejno rozglądając się za jego krasnoludzkimi towarzyszami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ich niewyraźne sylwetki majaczyły na horyzoncie za Tobą.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Hmm…‐ Postanowił trzymać torbę w jednej dłoni, a następnie zdjął uścisk z szyi kobiety, pochylił się dosyć mocno, a następnie spróbował ją złapać za nogi i osadzić na swoim barku. Możesz się spierać czy też nie, ale odejść nie mogę ci pozwolić.‐ Powiedział jeszcze, a następnie możliwie z kobietą na barku poleciał ku zgrai krasnoludów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oczywiście starała Ci się jakoś wyrwać, a gdy nie przyniosło to skutków, zaczęła uderzać Cię po plecach i krzyczeć, ale to i to nie dało zupełnie nic. Ty zaś doleciałeś już do Krasnoludów w liczbie trzech, na czele z dowódcą oddziału.

[Kubeł1001]

FD_God

Postanowił przekazać chłopakom torbę z listami.
‐Najpewniej chodzi o to, jak mniemam… Macie też coś co zatka jej gębę, wolę by nie krzyczała, gdy będą gdzieś przejeżdżać kolejni.‐ Powiedział do nich, a następnie nieco poprawił kobietę na swoim barku poprzez lekkie podrzucenie jej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dawaj no ją do ziemianki, tam przejrzymy pocztę i się nią zajmiemy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Słyszałaś tam, może pożyjesz dłużej, niż tamta dwójka.‐ Powiedział, a następnie wzleciał w powietrze, by polecieć właśnie do tej ziemianki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Goblin i jeden z Krasnoludów klęczeli nad rannym brodaczem, który otrzymał paskudny rzut włócznią. Kusznicy ponownie ładowali swoją broń, a reszta zajęta była wpychaniem kamienia na miejsce i rabowaniem zwłok, później dojdzie do tego najpewniej ich schowanie. Na ten widok kobieta jęknęła cicho, a później Krasnoludy odebrały od Ciebie ją i torbę, aby następnie zabrać je do ziemianki.

[Kubeł1001]

FD_God

No to może teraz samemu jeszcze przysiądzie się w ziemiance skoro mają tam odczytywać listy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z ziemianki słychać było krzyki kobiety, lecz po chwili całkiem ucichły, a później były jedynie niewyraźnymi pomrukami. Widząc Twoje niezdarne próby wejścia do środka, Krasnolud z torbą listów w dłoni poszedł Ci na rękę i wyszedł przed ziemiankę, aby tam zająć się pocztą.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Teraz po części wiem jak może czuć się krasnolud, który próbuje wejść na taboret przy ladzie.‐ Pomyślał sobie jeszcze, a następnie spojrzał na krasnoluda. No to co mu tu mamy?‐ Dodał jeszcze już na głos.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami i opróżnił torbę na ziemię, a później zaczął wybierać poszczególne koperty, zwoje pergaminu i tym podobne, łamiąc pieczęcie i rozcinając koperty.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Zobaczymy czy rzeczywiście była ta poczta coś warta czy to tylko liściki miłosne od żon…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jaki mi pomożesz sprawdzać to szybciej pójdzie, poza nami nikt tu czytać nie potrafi. ‐ mruknął Krasnolud i odrzucił pierwszy list, aby wziąć się za kolejny.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ach, w sumie…‐ Powiedział, a następnie samemu zaczął sprawdzać rozrzucone na ziemi listy, będąc wysoce oczytanym raczej szybciej przyjdzie mu znaleźć coś ciekawego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pierwszy był autorstwa jednego z żołnierzy, a swe słowa kierował on do swojej żony i dzieci.