Dzikie Pola

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było raczej żadnej reszty, Ty zaś uśmierciłeś wszystkich, którzy byli w tym oddziale. Dosłownie wszystkich, gdyż gdy tylko podszedłeś zbyt blisko, kusznik chwycił za sztylet, który zdołał wydobyć, i poderżnął sobie nim gardło, najwidoczniej woląc śmierć od niewoli. Lub woląc śmierć z rąk swoich niż przełożonych.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Sprytny manewr, najwidoczniej bał się czegoś bardziej, niż śmierci…‐ Powiedział jeszcze do siebie, a następnie spojrzał na wbity w siebie bełt. Rzecz jasna odczepił stalowy grot łącząc go ze zbroją, a resztę odrzucił, wypadało wrócić do oddziału, który to niedaleko winien czekać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzbiłeś się w powietrze, a stamtąd zauważyłeś oddział o długich brodach i krótkich nóżkach, który biegł w kierunku miejsca wcześniejszej walki. Choć w sumie ciężko to było nazwać walką, prędzej masakrą.

[Kubeł1001]

FD_God

No to wypada im wyjść na przeciw, raczej głupio byłoby lecieć nad nimi.
‐Panowie, wypada chyba sprzątnąć tamte zwłoki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nic żeś dla nas nie zostawił? ‐ spytał lekko zawiedziony Krasnolud, acz skinął na swych chłopaków, a tamci posłusznie zaczęli tachać trupy tak, żeby je jakoś ukryć.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Jeszcze będzie wiele okazji na załatwienie jakiejś bandy, chciałem nawet jednego z nich zabrać, ale wolał się chłopak zabić…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zawsze psują zabawę, ludzkie ścierwa. ‐ burknął i splunął jednemu z nich w twarz.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Już tutaj nie upychajmy ras, też nim byłem.‐ Powiedział i westchnął nieco. No, ale rzeczywiście nieładnie się zachował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Następnym razem to weź nas chociaż uprzedź albo daj dobić rannych.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Grom z jasnego nieba to dosyć wyraźny sygnał, a na jakiś inny najpewniej by zwiali, a gwizdać obecnie nie potrafię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No dobra, my swoje zrobimy później, a Ty już leć i działaj.