Miasto Ruhn

[Kubeł1001]

Kuba1001

Domki spalone i puste. Sklepy tylko dwa plus kuźnia.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sprawdza kuźnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kowadło, młot kowalski, nieco żelaza, niedokończony miecz dwuręczny i jeden zrobiony, ale jednoręczny.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zabrał więc jednoręczny.
Poszukał czegoś, co mogło służyć jako schowek na pieniądze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeśli takie było to kowal lub ktoś inny zdążył to zabrać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szukał więc dalej po mieście.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W sklepach znalazłeś trochę żywności i ubrań.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zabrał żywność.
///Mogę się mianować burmistrzem miasta? .‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zabrałeś dwa pętka kiełbasy, trochę szynki i półtora bochna chleba.
//Miasta, w którym jesteś jedynym żywy? Jasne. Raczej nikt nie będzie protestował.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, szkoda.
///Ten, a może mistrz, który wyszkoli go? Najlepiej:
fotozrzut.pl/zdjecia/06e5351914.jpg

[Kubeł1001]

Kuba1001

No szkoda.
//On wyszkoli Cię w jeden księżyc. Ale jeśli już to dowiesz się w swoim czasie.
Pie**ol się.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wyszedł z miasta, udał się dalej na zachód.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I poszedłeś na zachód.
//Jakiś konkretny temat?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Wybierz//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Sam wybierz. To Twoja postać :V//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Na przykład?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Linest?//

[Kubeł1001]

Bilolus1

Znait stanął w samym centrum Ruhn, i trzymając swój młot jakby był najzwyklejszym kosturem rozejrzał się wokół, pamiętał czasy gdy to miasto zaczynało, i gdy pięknie rozkwitło… ale nie często tu potem przybywał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, musiało to być dawno. Obecnie z drewnianej zabudowy zostały zgliszcza, kamienna nadal stała, ale nie była w zbyt dobrym stanie. Na ścianach budynków widać było, obecnie ledwo widoczne, plamy krwi. Mieszkańców nigdzie nie było widać. Niedaleko leżały spalone szczątki, pozostałość po wielkim stosie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

*Dlaczegóż polecił mi to miejsce ?]/i]‐ pomyślał ruszając główną drogą ku bramie, wciąż rozglądając się za jakimiś znakami życia‐.