Miasto Ruhn

[Kubeł1001]

Bilolus1

Baron machnął ręka do jednego ze swoich Gwardzistów przywołując go do siebie

‐ Powiedz Borinowi że za godzinę ruszamy, niech zbierze tych ochlejmordów w szeregu i przygotuje wszystko na wyjazd przy bramie północnej .

Po czym obrócił się do szefa warsztatu .

‐ No to do zobaczenia przy bramie północnej .

[Kubeł1001]

FD_God

‐Zgaduję, też że nieliczni nie do końca byli ludźmi lub nie do końca już żyją, co?‐ Odetchnął nieco z ulgą i rozejrzał się raz jeszcze po karczmie, może ktoś wejdzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Krasnal kiwnął głową, a Twoi ludzie pośpiesznie opuścili Karczmę.
FD_God:
Poza tobą, karczmarzem, elfką i elfem, który coś robił w kuchni nikogo nie było. No i jeszcze wychodzące z Karczmy krasnoludy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐A Długoucha chyba zamierza tutaj całe życie spędzić, heh.‐ Oparł się tyłem o ladę i krzyżując ręce na piersi nieco zawiesił na niej oko.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie Gorin pożegnał się, i ruszył pod bramę, dotarwszy na miejsce zaczął czekać na ekipę .

[Kubeł1001]

Lunaaax

Elfka odwraca się do swojego rozmówcy po czym odpowiada beznamiętnym głosem.
‐ Skąd taka uwaga, waćpanie? Po prostu nie jestem z pobliskich okolic i mam sporo czasu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax, FD_God:
//Rozmowę zostawiam Wam, jak wcześniej.
Bilo: Byli wszyscy poza kamieniarzem i jego zespołem.

[Kubeł1001]

FD_God

//Kurde Lunaaax, kursywą to się myśli pisze .‐. Pamiętaj o tym od następnego razu.//
‐W dzisiejszych czasach to ludzie zwykle są czymś zajęci, a panna donikąd się czasem nie śpieszy?‐ Podniósł nieco prawą dłoń na wysokość mniej więcej swojej szyi, po czym ponownie opuścił ją do pozycji w której krzyżował ją z drugą na piersi.
//Gestykulacja w rozmowie to fajna sprawa, polecam.//

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Wiedziałem że to zrobisz, dlatego się ubezpieczyłem//
Baron nadal czekał, przed drzwiami zakładu został jeden jego człowiek i w razie co mógł śledzić zespół, po dłuższym oczekiwaniu ruszył do owego zakładu .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
W końcu ekipa pojawiła się. Mieli sporo materiałów i narzędzi różnego rodzaju. Zauważyłeś też, że to same krasnoludy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

*‐ I dobrze, ludziom czy elfom nie oddałbym swojego zamku *

Podszedł do szefa i zagadał

‐ No to ruszajmy, moi są gotowi .

Po czym odszedł i ruszył do bramy odebrać sprzęt swoich ludzi .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wydali Ci broń i mogłeś udać się w drogę powrotną.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Popatrzył na swój topór jak matka na dziecko z którym była długo rozłączona. Grupka przekroczyła bramę weszła na drogę i ruszyła w stronę fortu .

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Kontynuuję w forcie czy nie bardzo bo coś się dzieje :V ?//

[Kubeł1001]

Lunaaax

// Przepraszam, FD_God, mój błąd ;‐;
Oparła lewy łokieć o stół i dłonią podtrzymała podbródek.
‐ Mam spokojne podejście do życia – rzekła, a po chwili dodała‐ Z tego co widzę, panu też się zbytnio nie śpieszy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Pan ma pieniądze, za które może balować do śmierci, ale na co to komu tak wszystko wydać.‐ Ułożył swój lewy nadgarstek na rękojeści szabli i udał się zwykłym krokiem do stolika przy którym to siedziała elfka.
‐Zatem jak panią zwą, Długoucha?‐ Lekko się zaśmiał i ułożył prawicę na biodrze przyglądając się kobiecie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

// Jeszcze nie.
Ekipa wesołych krasnali znalazła się kilometr od bramy miasta. A tam usłyszeli wrzaski.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Selene Diaz, miło mi. A to jest mój nieodłączny od kilku lat towarzysz, Aaron. – gestem pokazuje siedzącego jej na ramieniu sokoła. Ptak tylko kłapnął dziobem.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Zatem miło mi cię poznać Selene oraz ciebie, Aaron. Ja zaś nazywam się Gerwazy von Orren.‐ Oznajmił wykonując pełen ukłon czyli prawica ułożona na piersi, a lewica ukazana szeroko, po tym geście oczywiście powrócił do poprzedniej formy i lewicą złapał za rękojeść swojej szabli.
‐A to jest moja Aneczka, szabla pierwsza klasa.‐ Zaśmiał się nieco. Można przy panience usiąść by rozmowa odbywała się nieco normalniej?‐ Ułożył prawicę na swoim biodrze patrząc na kobietę.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Oczywiście – gestem wskazała wolne krzesło, uśmiechając się lekko do Gerwazego i dopijając resztę swojego soku.‐ Jak tam życie, panie von Orren?