Miasto Ruhn

[Kubeł1001]

Kuba1001

Do Ruhn zbliżało się pięciu jeźdźców.
‐ A jak się tam dostaniemy to co? Wie pan ile tam wojska? ‐ zapytał Czesław Gerwazego.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nie przyjechaliśmy tutaj kraść, miernoto. Zarobimy prawie uczciwie, prawie. No wy się zajmiecie jakimś hazardem, tylko byście za wiele nie przeje**li, a ja popytam ludzi o jakieś plotki o czymś i takie tam, nie zawracaj sobie tym łba Czesiu.‐ Zaśmiał się nieco, po czym popędził swojego wierzchowca do bram gdzie najpewniej jego i bandę zatrzymała straż.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zatrzymali i przepuścili.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nawet bez skromnego "Kim wy w ogóle kuwa jesteście?" Jak wolą…*‐ Wzruszył nieco ramionami, po czym wraz z bandą zszedł z koni koło karczmy przywiązując każdy do osobnego pieńka (Czy jak to się te ustrojstwo zwie).
‐Dobra pany, do karczmy.‐ Położył nadgarstek na szabelce i wlazł do środka z kompanią. Rozejrzał się pierw nieco po wnętrzu oglądając się może za kimś kto bardziej przyciąga uwagę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W Karczmie nie było zbytnio ruchu. Dwóch krasnoludów i człowiek grali w karty, jakiś hobbit palił fajkę, a Karczmarz przecierał ladę.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No chłopy, zagrajta może sobie z nimi w karty, a ja pogadam z szynkarzem.‐ Rzekł do swoich ludzi, po czym ruszył do karczmarza i oparł się prawicą o ladę.
‐Panie, są tu jakieś tablice ze zleceniami czy ogłoszeniami, hm?‐ Spojrzał po nim i spojrzał na jeden ze swoich pierścieni na prawicy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ O co dokładnie chodzi? ‐ zapytał.
A Twoi ludzie dosiedli się do krasnoludów i zaczęli grać.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nie wiem, ty mi najlepiej powiedz. Chcę zwyczajnie wiedzieć czy ludzie jakieś innej roboty niż pomoc w rzemiośle tutaj nie mają. Może myśliwy ma jakieś problemy ze zwierzyną, jakieś skarby czy inne wsio…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A dzie tam. U nas ostatnio nic się nie dzieje.
A od stolika słyszano:
‐ O kurde, niezłą sumka.
‐ Mam wygrane w kieszeni.
‐ Jeśli tak to stawiasz piwo!
‐ Płać lub spadaj elfie!
Tak mówili Twoi ludzie. A Ty zauważyłeś sporą sumkę na stole, która ciągle rosła.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Moje chłopaki to umieją grać, wezmę procent, a reszta dla nich.‐ Spojrzał zawieszają na nich chwilę wzrok.
‐No nie… A kiedy pan ostatnio sprawdzał jakąś tablicę z ogłoszeniami? Może coś się tam pojawiło, a pan nie widział, o.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja Ci wyglądam na jasnowidza? Popytaj się pan w innym miejscu.
Nagle od stołu usłyszałeś:
‐ Ty nie możesz ciągle wygrywać!
‐ Oszust cholerny.
‐ Chędoż się!
‐ Trzymajcie mnie!
Tak krzyczeli Twoi ludzie na widok krasnoluda, który bardzo z siebie zadowolony chował wygrane złota do sakiewek, których miał sporo.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Wiele z pana pożytku to nie ma, oj nie…‐ Rzekł, po czym ruszył w stronę grających i przyjrzał się każdej nieznajomej mordzie.
‐No to co jest za problem, hem?‐ Położył prawicę na biodrze, a lewicą bawił się rękojeścią dłoni nieco ją podrzucając.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ On oszukiwał! Widziałem! ‐ powiedział Zygmunt.
Na co krasnolud i jego towarzysz wyjęli topory, a człowiek krótki miecz.
‐ Zarzucasz mi kłamstwo, ludzkie ścierwo?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Pysk.‐ Rzekł w miarę spokojnie do krasnoluda, acz czuć było mały pokład złości skumulowany w jego słowach.
‐Mów dalej Zygmuncie, niby jak oszukiwał?‐ Postukiwał palcami lewej dłoni o rękojeść szabli czekając na wyjaśnienia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wyciągał karty z rękawa!

[Kubeł1001]

FD_God

‐Krasnal, rękawy w dół, migiem.‐ Podniósł nieco prawą dłoń patrząc na niego jakby go ponaglając.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Lunaaax pisze:Selene postanowiła wybrać się na trochę do stolicy. Jej towarzysz ‐ sokół Aaron‐ siedział jej na prawym ramieniu, kiedy próbowała przestąpić bramy miasta.

//Ja cierpliwie czekam na odpis :V

[Kubeł1001]

Kuba1001

Selena została przepuszczona bez problemu.

‐ Chędoż się, cholerny gnojku! ‐ odparł wkurzony.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Drogi panie karczmarzu, czy przeszkodzi panu wynoszenie stąd trupa krasnoluda…? Albo nawet kilku?‐ Powolnie wyciągnął swoją szabelkę i ustawił ją na stole ostrzem do dołu spoglądając jakby przez nią na krasnoluda.
‐Chłopaki, odsuńcie się… Nie będę potrzebował waszej pomocy w tym wypadku.‐ Podrapał się nieco lewicą po zaroście i dodał.
‐To moje pierwsze ostrzeżenie i ostatnie. Podwijaj rękawy to nikomu nie stanie się krzywda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Stary, lepiej zrób co każe.
‐ No… sam chciałeś natłuc orków, a nie zginąć w karczemnej bójce.
Krasnolud po namowie swoich kolegów, podniósł rękawy, z których… wysypały się asy, króle i damy.