Miasto Ruhn

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord:
Jak mówiłem przed przejściem byliście na osobnych końcach armii i teraz jest tak samo.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

//);//
Podążał za armia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord:
Ciężko podążać za armią, która stoi w miejscu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

stałem w armii.

[Kubeł1001]

Liszaj

Po przejściu przez portal, tak jak mówiłem, wspiął się na wóz i wytężył wzrok ‐ chciał dokładnie zobaczyć miasto Ruhn ‐ i co ich czekało…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord. Liszaj:
Miasto nie było takie jak dawniej. Mury i wieże leżą w gruzach, wiele budynków nadal się pali, a w mieście nie ma prawie nikogo żywego.
Paladyn Vikar zebrał oddział i mówił:
‐ Przed nami trudne zadanie. Musimy odbić Ruhn. Nie ma tu teraz tak wielu Demonów, ale kręcą się tu setki Nieumarłych i kilka Demonów oraz Mutantów. Nasz oddział wejdzie do miasta jako jeden z pierwszych. Medycy pójdą z nami, aby pomagać na miejscu. Jako wsparcie dostaniemy oddział łuczników i trzech wojowników Inkwizycji Światła. Jeśli ktoś nie wie kto to… najkrócej opiszę ich tak: To Ci w białych płaszczach. Przygotujcie się. Ruszamy za kwadrans. Naszym priorytetem jest zdobycie tylnej bramy i oczyszczenie jak największego terenu. Musimy szukać ocalałych choć pewnie niewielu przeżyło.
//Ku*wa. Tu miała się pojawić Lunaaax, ale postanowiła odejść ;‐;//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Słuchał dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord:
Nie miałeś czego słuchać. Wasz dowódca odszedł na naradę z trójką Inkwizytorów.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Ma się rozumieć, panie chorąży ‐ postarał się ukryć uśmiech. Podczas wyprawy miał się zwracać do niego tytułem, jak wszyscy, co go niejako bawiło
‐ W razie czego będę na tyłach i będę was opatrywał, panowie. Gdy sytuacja się pogorszy, możecie na mnie liczyć również na polu walki ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord, Liszaj:
Minął kwadrans, a oddział przygotowuje się do drogi.

[Kubeł1001]

Liszaj

Liszaja tchnęło, żeby zapoznać się z kimś tam, bo zdał sobie sprawę, że przyjdzie mu patrzeć na większość z tych ludzi, gdy ci będą umierać, a nawet nie znał ich imion. Postanowił to zmienić.
Zahaczył więc jakąś dwójkę paladynów, z którymi był w oddziale i spytał.
‐ Witam, panowie. jestem Liszaj, wasz medyk ‐ ukłonił się lekko ‐ Jak samopoczucie przed bitwą? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Nie jest źle. W końcu po to nas szkolono. Żeby zabijać takie stwory. ‐ powiedział jeden.
‐ Mieszkałem w Ruhn. Miałem tam rodzinę. To sprawa osobista. ‐ odparł smutno drugi.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ To mnie cieszy. Widzicie, wielu ludzi mówi, że paladyni to zgraja ludzi szkolonych do mordowania, kogo tylko Wielki Mistrz wskaże palcem. Dosyć raniące, wiem. Wiem też, że mimo błyszczących zbroi i mieczy, mimo odważnego serca każdy paladyn odczuwa te emocje, co zwykły człowiek. W tym też strach. Nie ma w tym nic złego. Powiedziałbym, że to nawet potrzebne do walki z wypranymi z uczuć łotrami. Dlatego też chciałem się upewnić, jako medyk, że strach nie przyćmiewa wam umysłu, że jesteście w stanie dzisiaj walczyć… Mam nadzieję, że jeszcze będziemy wspominać tę walkę razem w karczmie… Jak wam, panowie, na imię? ‐

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Podążał za armią.

[Kubeł1001]

Liszaj

//delikatnie przypominam, Dżejkob, że jeszcze tutaj jesteśmy ;)//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Atin.
‐ Hes, ale po tym co się stało mówią na mnie Darman. “Dar” to w języku Pradawnych nie, a “man” znaczy człowiek.
Dark Lord:
Jeszcze nie wyruszyliście, ale to kwestia czasu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Więc wyruszał.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Atinie, “Nie‐człowieku”, to zaszczyt was poznać ‐ ukłonił się ‐ A teraz, mam nadzieję, że nie zobaczę was na oczy do zakończenia walki ‐ uśmiechnął się, bo szczerze miał taką nadzieję. Nie chciał ich widzieć umierających w lazarecie, a pewnie na czas odbicia Ruhn to byłoby jedyną sytuacją, gdyby miał ich znów spotkać.
Taki czarny humor.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord:
Więc wyruszyłeś sam, bo Twój oddział nadal stoi w miejscu. Jak wolisz.
Liszaj:
Kiwnęli głowami, Atin odszedł, a Darman zapytał:
‐ A Ty jak się nazywasz medyku? Warto poznać towarzyszy walki.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Nie przedstawiłem się już? ‐ lekko się zdziwił, chociaż w jego przypadku to całkiem możliwe
‐ Wybacz w takim razie. Jestem Bogor von Anderburg, ale wszyscy wołają na mnie Liszaj. Z wiadomych względów ‐ uśmiechnął się gorzko, wskazując na znamię pod prawym okiem.