Waradasar

[Kubeł1001]

Waradasar to jednocześnie nazwa ruin, jak i lasu. Ruiny w pełni nie zostały poznane i opisane, możliwe że ukrywają jakieś skarby. Z kolei las wywiera dziwny wpływ na pogodę na tym obszarze. Otóż, wiecznie tam pada. Dzień w dzień, bez przerwy.
Plotki głoszą, iż stacjonuje tam oddział wojowników, ale nikt tego nie potwierdza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Cerevouils Horalidis Plorentes Klof z rodu Przeklętych wstał z pniaka na którym siedział i zbliżył się do jednego ze swoich żołnierzy.
‐Patrol zauważył jakąś nową aktywność w lesie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zwierzęta, żadnych ludzi, czy innych. ‐ wyjaśnił tamten zwięźle.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobrze. Gdzie jest Samanta?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdzieś w lesie, wyszła rano.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A nasz najnowszy przyjaciel?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie mam pojęcia.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Będę przy sarkofagu, jeżeli ktoś będzie mnie potrzebował.
Ruszył do wnętrza ruin, by jeszcze raz przyjrzeć się sarkofagowi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taki sam jak zwykle.

[Kubeł1001]

Vader0PL

W sensie, jaki.
///Daję ci szanse na wykazanie się i oje*anie sarkofagu opisami godnymi tronu Elarid, a ty takie coś ;‐;

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byłem ciekaw, czy zaczniesz protestować, czy może uznasz coś takiego :V//
Sarkofag wysoki był na ponad trzy metry, szeroki na półtora. Prawie cały był z granitu. Prawie, ponieważ górne wieko zdobiła marmurowa podobizna leżącego rycerza z mieczem na piersi. A przynajmniej miał być to rycerz, bo zamiast głowy miał trupią czaszkę, w której oczodołach świeciły się dwa rubiny. Poza nimi postać miała pierścień z diamentu na palcu i coś na kształt szmaragdowej aureoli nad głową. Bez dwóch zdań był to przedmiot magiczny, ponieważ w żadnym wypadku nie wygląda na tknięty zębem czasu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dowódca Klof prawdopodobnie nie dowie się tego aż do śmierci. Ma chronić, a nie używać tego czegoś.
Usiadł przy tym i przeczekał dwie godziny, zanim ponownie opuścił ruiny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy wyszedłeś, wszyscy Twoi towarzysze byli w pobliżu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Coś się wydarzyło nowego?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaprzeczyli, jak jeden mąż.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Będę w lesie, chyba że ktoś mnie tutaj potrzebuje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znów zaprzeczyli, więc droga wolna.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył więc w głąb lasu, narobić hała… a nie, tego nie. Po prostu rozejrzeć się po okolicy, szukając miejsca na jakieś zabudowania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Miałeś sporo miejsca wokół krypty z sarkofagiem, resztę da się jakoś wygospodarować.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszedł szukać gałęzi, z których mógłby wykonać prowizoryczne dachy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było ich wiele, w końcu to las. Niemniej, teraz wystarczy je ściąć i zatachać do obozu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc to zrobił, zastanawiając się, z czego zrobi podpory.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czyżby z drewna?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Tak. Poszukał starszych gałęzi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znalazłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Narąbał ich i zniósł do ruin, by następnie pobudować szałasy dla swoich ludzi, by mieli sucho i spokojnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy Twoi zobaczyli, czym się zajmujesz, pomogli Ci i w ten sposób postawiłeś rządek jedno‐ i dwuosobowych szałasów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przeliczył ich liczbę, a następnie prostym wzorem sprawdził, czy dla wszystkich starczyło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Starczyło.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powoli będziemy musieli tu sobie robić cokolwiek, byleby tylko dało się tutaj normalnie funkcjonować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ciężko normalnie funkcjonować, gdy jest się przykutym przez klątwę do jednego miejsca. ‐ mruknął jakiś żołnierz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak, wiem o tym. Jednak nie możemy tracić swojego ducha. Musimy patrzeć optymistycznie, gdyż bez tego w końcu pozabijamy siebie nawzajem, lub przestaniemy się różnić od Nieumarłych. A do tego nie możemy dopuścić, mamy swój honor.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy mruknęli jakieś potwierdzenie, jedni z większym przekonaniem, inni z mniejszym.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak, wiem, jestem surowym dupkiem prawiącym o honorze i tak dalej. Jeżeli nie macie propozycji co zrobić jako następne, to proponuję odpoczynek dla was. W całości przejmę wartę nad wami i sarkofagiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To już był jakiś pomysł, którzy wszyscy zgodnie podchwycili.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Więc uznawszy, że się zgodzili wycofał się tak, żeby widzieć zarówno szałasy, jak i sarkofag.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak więc Ty siedzisz, a oni zajęli się odpoczynkiem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pozostało czekać na jakikolwiek zwrot akcji. Co jakiś czas wstawał, by opróżnić wodę, która wlała mu się pomiędzy kołnierz a hełm.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali jakoś zajmowali swój czas na różnych aktywnościach, ale Ty, niestety, siedziałeś sobie sam.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, sam tak zaproponował. Teraz tylko pilnował reszty. No i tego przeklętego sarkofagu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Idzie to nadal sprawnie. Przynajmniej dopóki nie zauważyłeś jakiejś sylwetki zbliżającej się do obozu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Z racji, że wszyscy są w obozie powstał i trzymając miecz w połowie, za klingę ruszył ku sylwetce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, sylwetka kroczyła też ku Tobie i dość szybko się spotkaliście. Okazało się, że podczas zebrania pomyliłeś się w rachunkach i jeden żołnierz Ci umknął. To był właśnie on. Nie miał broni i hełmu, a z jego zbroi sterczało około ośmiu strzał. Prawy bark miał skruszony, a resztki zbroi i twarz poharataną od ciosów mieczy, toporów, sztyletów i… pazurów?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wrogowie… jak się trzymasz? Musisz iść jak najszybciej do Samanty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Potwory… ‐ sapnął. ‐ Latające… i Zbroje… Wielkie miecze… ‐ pot tych słowach padł na ziemię i nie wydaje się, by mógł wstać o własnych siłach.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Schylił się, by spadać tętno. Następnie odwrócił się w stronę obozu.
‐Tej! Czwórka do mnie!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeszcze żył, choć bez profesjonalnej pomocy medyka lub Maga ten stan zbyt długo się nie utrzyma. Tymczasem czwórka siedzących najbliżej wojaków od razu podbiegła do Ciebie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wy dwaj zabrać go do Samanty, a wy‐ za mną. I niech ktoś ją powiadomi, żeby przygotowała oddział do obrony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pierwsza dwójka posłusznie zabrała ze sobą rannego, pozostali czekali aż gdzieś ruszysz, by móc iść za Tobą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył w kierunku, z którego przybył ranny.