Waradasar

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nadchodzi czas naszej próby. Wiele lat siedzieliśmy tutaj i zastanawialiśmy się, czy opuścimy to miejsce. Teraz mamy na to szanse. Może tamten rycerz umie zdjąć klątwę, a przynajmniej ją zmniejszyć na tyle, żebyście mogli opuścić Waradasar. Jednakże nie możemy oddać się w całości marzeniom. Istnieje ryzyko, że czeka na nas walka i wszyscy musimy być gotowi. Obiecuję wam na swój honor, że zamierzam prowadzić rozmowy tak długo, aż przyniosą skutek. Jednak powtarzam: Bądźcie gotowi na wszystko, niech nadzieja na opuszczenie tego miejsca będzie waszą siłą. Jeżeli nie wrócę dzisiaj, wiecie, jakiej kobiecie oddać się pod rozkazy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy przyjęli te nowiny w milczeniu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Otarł swój miecz.
‐Czas nieco ożywić walkę Bywajcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żegnali Cię Waszym zwyczajowym gestem: Trzema uderzeniami pięścią tuż nad sercem. W takiej sytuacji nie trzeba było słów…

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pochwycił swój miecz i odszedł w stronę punktu spotkania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Miałeś jeszcze sporo czasu, więc w sumie nie masz co się spieszyć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ostatni marsz zawsze jest wolny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I znalazłeś się w umówionym miejscu około kwadransa przed resztą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I tam również czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widzisz już drogę i zbliżających się nią jeźdźca wraz z pieszym orszakiem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał tam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Orszak stanowiło kilku giermków i uzbrojeni piechurzy oraz nieco kuszników. Na koniu jechał rycerz odziany w pełną płytę, z mieczem u pasa i tarczą przy siodle. Miał ściągnięty hełm, który trzymał pod pachą, więc widziałeś jego twarz: Człowiek, ponad czterdziestka, gładko ogolona twarz, krótkie włosy barwy smoły, brak lewego ucha i wiele blizn na twarzy, przeważnie na policzkach i czole.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czyli rycerz, nie oszust.
Czekał na niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu podjechał i oddał konia jednemu z giermków, a sam ruszył w Twoim kierunku, wyprostowany oraz emanujący dumą i pewnością siebie.
‐ Witam Cię, Cerevouilsie Horalidisie Plorentesie Klof z rodu Przeklętych. ‐ powiedział.
//Mam nadzieję, że dobrze to odmieniłem… ;‐;//

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ciebie również dobrze widzieć, sir Rolgierdzie, Pogromco Trolli i Zabójco Smoków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Widzę, że moi ludzie nie omieszkali wspomnieć o moich pseudonimach. ‐ odparł z uśmiechem i podał Ci rękę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Uścisnął ją.
‐Ja z kolei cieszę się, że zadałeś sobie trud i przywitałeś mnie pełnym imieniem i nazwiskiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mam nadzieję, że dobrze je odmieniłem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobrze, nawet bardzo dobrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie przejdźmy do interesów. ‐ powiedział i wskazał na las za Tobą. ‐ Formalnie stanowi on moją własność, gdyż znajduje się na terenach mojego rodu. Z racji braku drewna wysłałem tu drwali z silną eskortą, bowiem obawiałem się potworów i bandytów.