Waradasar

[Kubeł1001]

Vader0PL

Narąbał ich i zniósł do ruin, by następnie pobudować szałasy dla swoich ludzi, by mieli sucho i spokojnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy Twoi zobaczyli, czym się zajmujesz, pomogli Ci i w ten sposób postawiłeś rządek jedno‐ i dwuosobowych szałasów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przeliczył ich liczbę, a następnie prostym wzorem sprawdził, czy dla wszystkich starczyło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Starczyło.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powoli będziemy musieli tu sobie robić cokolwiek, byleby tylko dało się tutaj normalnie funkcjonować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ciężko normalnie funkcjonować, gdy jest się przykutym przez klątwę do jednego miejsca. ‐ mruknął jakiś żołnierz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak, wiem o tym. Jednak nie możemy tracić swojego ducha. Musimy patrzeć optymistycznie, gdyż bez tego w końcu pozabijamy siebie nawzajem, lub przestaniemy się różnić od Nieumarłych. A do tego nie możemy dopuścić, mamy swój honor.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy mruknęli jakieś potwierdzenie, jedni z większym przekonaniem, inni z mniejszym.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak, wiem, jestem surowym dupkiem prawiącym o honorze i tak dalej. Jeżeli nie macie propozycji co zrobić jako następne, to proponuję odpoczynek dla was. W całości przejmę wartę nad wami i sarkofagiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To już był jakiś pomysł, którzy wszyscy zgodnie podchwycili.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Więc uznawszy, że się zgodzili wycofał się tak, żeby widzieć zarówno szałasy, jak i sarkofag.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak więc Ty siedzisz, a oni zajęli się odpoczynkiem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pozostało czekać na jakikolwiek zwrot akcji. Co jakiś czas wstawał, by opróżnić wodę, która wlała mu się pomiędzy kołnierz a hełm.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali jakoś zajmowali swój czas na różnych aktywnościach, ale Ty, niestety, siedziałeś sobie sam.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, sam tak zaproponował. Teraz tylko pilnował reszty. No i tego przeklętego sarkofagu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Idzie to nadal sprawnie. Przynajmniej dopóki nie zauważyłeś jakiejś sylwetki zbliżającej się do obozu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Z racji, że wszyscy są w obozie powstał i trzymając miecz w połowie, za klingę ruszył ku sylwetce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, sylwetka kroczyła też ku Tobie i dość szybko się spotkaliście. Okazało się, że podczas zebrania pomyliłeś się w rachunkach i jeden żołnierz Ci umknął. To był właśnie on. Nie miał broni i hełmu, a z jego zbroi sterczało około ośmiu strzał. Prawy bark miał skruszony, a resztki zbroi i twarz poharataną od ciosów mieczy, toporów, sztyletów i… pazurów?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wrogowie… jak się trzymasz? Musisz iść jak najszybciej do Samanty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Potwory… ‐ sapnął. ‐ Latające… i Zbroje… Wielkie miecze… ‐ pot tych słowach padł na ziemię i nie wydaje się, by mógł wstać o własnych siłach.